Wyrwał: Polityczna nawalanka o fundusze na produkcję amunicji. Polska nie potrzebuje winnych, tylko efektów

Marcin Wyrwał

Weekend upłynął pod znakiem politycznej nawalanki dotyczącej 500 mln euro na produkcję amunicji artyleryjskiej, z której Polska dostała ledwie 2,1 mln euro. W tej sytuacji polscy politycy zabrali się za to, w czym są naprawdę dobrzy – obrzucania się winą. Umknął im jeden drobiazg: Polska jak była, tak i jest w tragicznej sytuacji, jeśli chodzi o kluczową dla obecnej wojny amunicję. Potrzebujemy działania. Natychmiast!

W piątek 15 marca Komisja Europejska rozdysponowała 500 mln euro na zwiększenie zdolności przemysłu zbrojeniowego Unii Europejskiej w zakresie produkcji amunicji artyleryjskiej. Fundusze są o tyle ważne, że to właśnie artyleria odgrywa fundamentalną rolę w rosyjsko-ukraińskiej wojnie. Wszystko wskazuje na to, że jeśli wojna dotrze do granic UE, to artyleria dalej będzie na tej wojnie najważniejsza.

Po dekadach bezrozumnego rozbrajania się europejska produkcja amunicji artyleryjskiej znajduje się dziś w opłakanym stanie, szczególnie w porównaniu do największego wroga – Rosji. Według ośrodków wywiadowczych NATO Rosja produkuje dziś 3 mln pocisków artyleryjskich rocznie, choć są też źródła, które mówią o 5 mln. Komisja Europejska przekonuje, że Unia Europejska produkuje obecnie 1 mln pocisków natowskiego kalibru 155 mm rocznie, jednak do tej liczby należy podchodzić z ostrożnością, mając w pamięci, że Europa do tej pory nie była w stanie dostarczyć Ukrainie obiecanego miliona pocisków i obecnie podejmuje kroki, aby kupić 800 tys. sztuk poza kontynentem.

Dlatego tak ważne jest dofinansowanie krajowych przemysłów zbrojeniowych w kierunku zwiększenia produkcji amunicji artyleryjskiej. Komisja Europejska twierdzi, że przeznaczone przez nią 500 mln euro pozwoli zwiększyć produkcję do 2 mln rocznie do końca 2025 r. Okazało się, że z tej puli Polska otrzyma zaledwie 2,1 mln euro.

Błaszczak i MON przerzucają się oskarżeniami

Ledwie KE ogłosiła swoją decyzję, do ataku ruszył były minister obrony za czasów rządów PiS Mariusz Błaszczak, pisząc na Twitterze/X, że “Donald »Król Europy« Tusk załatwił dla Polski całe 0,42 proc. unijnego programu produkcji amunicji”, podczas gdy “niemieckie firmy dostaną ok. 85 mln, a węgierskie 27 mln”. Odpowiedziało mu konto Ministerstwa Obrony Narodowej: “Panie Pośle Błaszczak: grantów na produkcję amunicji mamy dokładnie tyle, ile Pan pozostawił po sobie w polskim przemyśle zbrojeniowym”. Za nim poszły wpisy innych polityków rządu, prezentujące podobną narrację.

Zacznijmy od ministra Błaszczaka. Jego wpis sugeruje, że ubiegłych ośmiu lat rządów PiS w ogóle nie było. Otóż były. W obszarze zbrojeń polegały one na masowych zakupach zagranicznych. Krajowa zbrojeniówka leżała odłogiem. Dlatego polskie firmy zbrojeniowe, jeszcze pod kierownictwem PiS-owskich prezesów, złożyły wnioski na zaledwie 11 mln z dostępnych w KE 500 mln euro.

Przyznanie Polakom 2,1 mln euro z proponowanej sumy jest odzwierciedleniem możliwości naszego przemysłu zbrojeniowego. Jak niby mamy produkować własną amunicję artyleryjską, skoro ta opiera się w ogromnej większości na komponentach z Niemiec, Austrii, Czech i innych krajów?

Oddzielną kwestią jest jakość wniosków składanych przez nasze firmy. Tej nie znamy, bo są to dokumenty poufne, ale mieliśmy w historii wiele przykładów, kiedy polskie wnioski były odrzucane z powodu ich wadliwości. Przy tej okazji można zadać pytanie, dlaczego wniosku w kategorii “Explosives” (z ang. środki wybuchowe — red.) w ogóle nie złożył produkujący trotyl bydgoski Nitro-Chem, skoro w tej kategorii każda z ubiegających się firm otrzymywała dofinansowanie.

Polskich pocisków starczy na góra tydzień

W tym miejscu warto zająć się stwierdzeniem MON — oraz innych polityków rządowych w podobnym tonie – że grantów na produkcję amunicji mamy dokładnie tyle, ile pozostawił po sobie w polskim przemyśle zbrojeniowym minister Błaszczak. To z kolei sugeruje, że polski przemysł zbrojeniowy rozpoczął się osiem lat temu, kiedy rządy przejmował PiS, natomiast wcześniej, za rządów PO oraz ich poprzedników w ogóle nie istniał. Otóż istniał i także pogrążał się kolejnych kryzysach wynikających z fatalnego zarządzania.

Efekt: dziś Polska produkuje 30-40 tys. pocisków artyleryjskich rocznie.

Aby dobrze zrozumieć tę liczbę, należy wiedzieć w tym momencie na froncie rosyjsko-ukraińskiej wojny Rosja wystrzeliwuje 10 tys. pocisków dziennie, a Ukraina 2 tys. A mówimy o fazie pozycyjnej, bo w okresach zmasowanych ataków i prób przełamania frontu te liczby gwałtownie rosną. Oznacza to, że przy najlepszych wiatrach nasza roczna produkcja amunicji wystarczy nam może na tydzień wymiany ognia.

To zasługa wielu polskich rządów. Czy zwolenników PO będą mniej bolały zrzucane na ich głowy rosyjskie bomby, jeśli będą mieć świadomość, że winę za ich ból ponosi PiS? Czy zwolennikom PiS lżej będzie umierać z przekonaniem, że powodem ich śmierci jest PO? Zagrożenie wojenne wzrasta. Rosja zwiększa produkcję wojenną i wyprzedza pod tym względem nie tylko Europę, ale wszystkie kraje NATO. Dziś Polska nie potrzebuje winnych. Potrzebuje efektów. Politycy – do roboty!