Szkoła opłakuje 7-letniego Tymka. Wychowawczyni łamie się głos. "Dzieci wiedzą tyle, ile potrzeba"

Sylwia Tąta, wychowawczyni Tymusia opowiada o atmosferze w szkole po śmierci dziecka i jego mamy.

Szkoła w Mordarce (pow. limanowski) opłakuje swojego ucznia. Od śmierci 7-letniego Tymka minęło kilka tygodni, ale ta tragedia wciąż jest żywa w sercach uczniów. Na chłopca czeka miejsce w szkolnej ławce. – Jest tak, jakby Tymuś zachorował i zaraz wróci do nas – mówi Sylwia Tąta, wychowawczyni zmarłego chłopczyka.

W drugi dzień świąt wielkanocnych Kazimierz Wojtas (45 l.) sołtys Mordarki, wraz z żoną i trójką dzieci pojechali do Rabki-Zdroju w odwiedziny do teścia. To miała być niespodzianka dla dziadka przebywającego na leczeniu w szpitalu kardiologicznym.

Po odwiedzinach rodzina szykowała się do domu. W samochodzie, na przyszpitalnym parkingu, Tymek, jedyny syn państwa Wojtasów, powiedział, że chce iść do toalety. Wyszedł z auta z mamą. Szli parkową alejką do szpitala, gdy powalone wichurą drzewo przygniotło ich na oczach rodziny. Mama z synem zginęli na miejscu. Śmierć poniosła również przechodząca obok nich kobieta.

Żałoba w Mordarce. Dzieci płaczą i pytają o kolegę

– W szkole jesteśmy wielką rodziną. Nasze dzieci z trzech zerówek traktujemy jak swoje. Po śmierci Tymusia wypłakaliśmy wspólnie morze łez – opowiada Sylwia Tąta, wychowawczyni chłopczyka.

W szkole tuż po tragedii odbyły się spotkania z psychologami. Opieką psychologiczną objęte są dwie siostry chłopczyka: Marcelina (4 l.) i Kalina (12 l.). Dziewczynki bardzo przeżywają śmierć mamy i brata. Cała społeczność szkolna łączy się w bólu z rodziną sołtysa.

Najmłodsi uczniowie wciąż pytają o kolegę. – Dzieci wiedzą tyle, ile potrzeba. Rodzice z nimi rozmawiali, my też rozmawiamy. W klasie zostały książki i zeszyty Tymusia, jest też jego zdjęcie i miejsce w ławce. Tak jakby Tymuś zachorował i zaraz wróci do nas – mówi wychowawczyni.

Śmierć 7-letniego Tymka z mamą w Rabce-Zdroju. Nauczycielki: był takim promyczkiem

– Znaliśmy wszyscy go i ciężko nam jako dorosłym mówić o jego śmierci, a co dopiero dzieciom – zauważa Klaudia Bieda, wychowawczyni przedszkolna Tymka. – Moja córka chodziła z nim do przedszkola. Mamy zdjęcie Tymka, córka odwraca wzrok i płacze – opowiada nauczycielka.

We wrześniu Tymek miał iść do szkoły. – Był jak taki promyczek. Radosny, wesoły. Uwielbiał grać w piłkę nożną – dodaje Klaudia Bieda. Wychowawczynie mówią o siedmiolatku: wyjątkowe dziecko. Był bardzo mądrym, rezolutnym chłopcem. Wszyscy wróżyli mu karierę w dorosłym życiu.

“Dzieci w pierwszych dniach strasznie płakały”

Potrafił opiekować się młodszą siostrą. Nigdy o niej nie zapomniał, gdy byli razem w świetlicy szkolnej, czekając na rodziców. Potrafił też jak żadne inne dziecko podejść do wychowawczyni, przytulić się i powiedzieć jej tak od serca: “Kocham cię”.

Po chłopcu została ogromna pustka. – Dzieci w pierwszych dniach strasznie płakały, były spotkania z psychologami, ale czas tak szybko nie goi ran – stwierdza Sylwia Tąta.

– To nas również może spotkać. Po tym, co się stało, wiemy, że życie jest bardzo kruche, a śmierć jak się okazuje nie omija nawet dzieci – mówi łamiącym się głosem wychowawczyni przedszkolna Tymka.