Czy polscy siatkarze zdobędą złoto olimpijskie? Jednoznaczne słowa Bartosza Bednorza! [WYWIAD]

Bartosz Bednorz.

Bartosz Bednorz to jeden z najlepszych polskich siatkarzy. W minionym sezonie jego zespół, Grupa Azoty ZAKSA Kędzierzyn-Koźle, nie awansowała do play off PlusLigi, ale on był jednym z wyróżniających się zawodników. Teraz przed nim wyzwanie związane z reprezentacją Polski. “Faktowi” opowiada też o swojej pasji motoryzacyjnej i… finale “Tańca z Gwiazdami”.

Fakt: Za Panem ciężki sezon. Grupa Azoty ZAKSA Kędzierzyn-Koźle zmagała się z kontuzjami i chorobami. Pan też cierpiał, ale jednocześnie dał wiele dobrego drużynie. To był jeden z lepszych sezonów w pana wykonaniu?

Bartosz Bednorz: Ciężko jest rozpatrywać to w ten sposób, bo nie patrzę na to indywidualnie, tylko z perspektywy drużyny. Moim zadaniem było w trudnych momentach wziąć ciężar gry na swoje plecy. Było to spowodowane tym, że mieliśmy plagę kontuzji. Zazwyczaj tak jest, że jeżeli wszyscy jesteśmy zdrowi, ciężar gry się rozkłada. Taka była moja rola i ja się na to pisałem. Aczkolwiek szkoda, że w całym sezonie pełnym składem zagraliśmy raptem cztery czy pięć spotkań.

Jednoznacznie można powiedzieć, że przez plagę kontuzji ZAKSA skończyła sezon bez sukcesów, poza play off?

Zdecydowanie. Myślę, że nie znajdziemy drugiego takiego zespołu, który miał aż tyle problemów zdrowotnych i ciężko tak naprawdę znaleźć przyczynę. To był po prostu pech. Jak jeden zawodnik wracał, to wypadał kolejny. A niektóre kontuzje były dużo poważniejsze i wymagały dłuższej rekonwalescencji. To przykre, bo ten klub zawsze przyzwyczajał kibiców do sukcesów. I tak samo miało być w tym sezonie. Wszystko szło w dobrym kierunku. Praktycznie nie zmienił nam się skład. Ja zdecydowałem się zostać, więc wszystko się zapowiadało dobrze, ale niestety, skończyło się, jak się skończyło. Taki jest sport. Trzeba wyciągnąć wnioski z tego i iść dalej do przodu.

Niedawno ogłoszono, że do igrzysk w Paryżu zostało 100 dni. Co pan sobie wówczas pomyślał?

Nie wybiegam za bardzo do przodu, dlatego, że wiele rzeczy może się wydarzyć jeszcze po drodze. Skupiam się na tym, co jest teraz, w najbliższym tygodniu, w najbliższych dniach. To jest dla mnie najważniejsze. 100 dni to naprawdę bardzo dużo. Sezon, który mieliśmy w Kędzierzynie, pokazał, że czasami dzieją się rzeczy nieprawdopodobne, o których nawet byśmy nie pomyśleli. Takie sytuacje nauczyły mnie tego, żeby nie wybiegać za daleko do przodu, bo można się później rozczarować.

Od tematu igrzysk w Paryżu nie da się jednak uciec. Rozmawiacie o tym na zgrupowaniu kadry?

Rozmawiamy. To jest oczywiste, że głównym celem w tym sezonie są igrzyska i złoty medal. To jest rzecz, która nie podlega żadnej dyskusji. Mierzymy wysoko, najwyżej jak się da. Taki jest cel tej reprezentacji. Myślę, że mamy bardzo dużo argumentów do tego, aby przywieźć medal z Paryża. Teraz przez trzy miesiące będzie bardzo ciężka praca, ale może to dać naprawdę piękne chwile na całe życie.

Ma pan za sobą olimpijski debiut w Rio de Janeiro i gorycz pominięcia w składzie na igrzyska w Tokio.

Są takie chwile w życiu sportowca, które są pozytywne i są te negatywne. Z każdymi trzeba sobie poradzić. To oczywiście, że przeżywałem Tokio. Żaden sportowiec nie przeszedłby obok takiej sytuacji obojętnie. Jestem bardzo ambitną osobą i dlatego było to dla mnie ciężkie. Ale wiedziałem, że nie mogę tracić czasu na rozpamiętywanie i analizowanie tego zbyt długo, bo w życiu trzeba iść dalej. Podnieść się, otrzepać z pyłu i walczyć dalej. Tak do tego podchodzę.

Niektórzy straszą terrorystami w Paryżu. Pojawia się dużo informacji. Śledzi pan te doniesienia?

Nie. Rzadko przeglądam takie informacje. Nie jest mi to potrzebne do szczęścia. A poza tym, tak jak powiedziałem, to jest odległy temat. Na razie najważniejsza jest praca. Długa droga jeszcze przed nami. Natomiast bez względu na to, kto pojedzie na igrzyska, najważniejsze, żeby przywieźć medal. I to złoty, bo uważam, że ta reprezentacja na to po prostu zasługuje.

Częściej niż sportowe portale przegląda pan motoryzacyjne? Wiemy, że samochody to pana hobby.

Rzeczywiście lubię tematy motoryzacyjne. Oczywiście interesuję się też sportem, różnymi dyscyplinami, natomiast nie czytam i nie analizuję tego, co piszą o siatkówce. A jeśli chodzi o szybkie samochody, to uwielbiam je i gdy tylko mam czas wolny, to często spędzam go ze znajomymi w towarzystwie sportowych samochodów.

Dużo było takich okazji?

Mam różne zaproszenia, ale nie mam na to czasu. Żałuję, ale myślę, że jeszcze to nadrobię.

Jakie ma pan obecnie samochody? Widzimy, że w Spale stoi Audi RSQ8.

To auto do jeżdżenia na co dzień. Drugie natomiast częściej stoi w garażu. To Corvette C7. W planach jest kolejny samochód. To będzie już spełnienie marzeń, ale na razie nie zdradzę szczegółów.

Pana nazwisko pojawia się na portalach celebryckich w związku ze znajomością z Julią Kuczyńską, znaną jako Maffashion. Może pan to skomentować?

Bardzo cenię sobie swoje życie prywatne. Dlatego też nie chciałbym tego komentować, aby nie dawać pożywki do tworzenia kolejnych niepotrzebnych artykułów.

W niedzielę będzie pan w studio Polsatu na finale “Tańca z Gwiazdami” czy też w Spale przed telewizorem oglądając finał Ligi Mistrzów z udziałem Jastrzębia i Trentino?

Z pewnością będę odpoczywać i regenerować siły na kolejny tydzień ciężkiej pracy, a gdzie, to się jeszcze okaże.