Atak na rosyjskie lotnisko. Tym zaatakowali Ukraińcy

Ракети ATACMS мають дальність дії близько 300 км (архівне фото)

W nocy kwietnia 2024 r. Ukraińcy zaatakowali lotnisko Dżankoj na Krymie powodując bardzo duże straty Rosjan. Głównymi sprawcami, którzy w praktyce zignorował najlepszy rosyjski system przeciwlotniczy S-400 Triumf były pociski MGM-140 ATACMS. Przedstawiamy co one potrafią.

Ukraiński atak na lotnisko Dżankoj na Krymie najpewniej spowodował znaczący ubytek w śmigłowcach rosyjskich sił zbrojnych, które ponadto straciły baterię bądź elementy systemu przeciwlotniczego i antyrakietowego S-400 Triumf.

Dostępne nagrania wskazywały na uderzenie czegoś dużego oraz eksplodującego w powietrzu, a teraz rosyjskie źródła potwierdzają użycie przez Ukraińców pocisków MGM-140 ATACMS, ale zaprzeczają jakoby te spowodowały istotne straty co jak zwykle zostanie zweryfikowane jak pojawią się zdjęcia satelitarne lotniska po ataku.

Dalsza część artykułu pod materiałem wideo

MGM-140 ATACMS – deszcz śmierci z USA

Dotychczas Ukraina otrzymała pociski MGM-140 ATACMS model M39, które są starszymi wersjami z lat dziewięćdziesiątych XX wieku o zasięgu 165 km. To właśnie takie wersje zostały użyte we wcześniejszych atakach na Berdiańsk i Ługańsk. Podobna sytuacja mogła mieć miejsce w przypadku lotniska Dżankoj oddalonego od linii frontu około 140 km, więc także tutaj można zakładać użycie wariantu M39 lub podobnego.

Drugą wskazówką jest bardzo jasna eksplozja w powietrzu i później seria mniejszych błysków wskazująca zastosowanie pocisku z głowicą kasetową, a takim właśnie jest M39. Są to najstarsze modele pocisków balistycznych MGM-140 ATACMS wyposażone tylko w nawigację inercyjną (mniej dokładną od satelitarnej), ale zawierają potężny ładunek 950 bombletów M74 APAM.

Zobacz także:

Tak duża ich liczba pozwala na pokrycie znacznego obszaru bombletami M74 APAM wyglądającymi jak małe kulki o średnicy 6 cm. Te bomblety o masie 590 g każdy zawierają ładunek wybuchowy i substancję zapalającą otoczone obudową z wolframu generującą w chwili detonacji grad śmiercionośnych odłamków zdolnych przebić nie tylko kamizelki kuloodporne, ale nawet pancerz lekko opancerzonych pojazdów.

W praktyce oznacza to, że każdy śmigłowiec bądź samolot znajdujący się strefie rażenia nadaje się na złom, ponieważ zostało z niego przysłowiowe sito. Z kolei ładunek zapalający w postaci termitu wywołuje w pobliżu pożar wszystkiego co palne.

Zobacz także:

Z czasem Amerykanie zmniejszyli liczbę bombletów do 300 sztuk kosztem zwiększonego zapasu paliwa wydłużającego zasięg pocisków do 300 km. Warto zaznaczyć, że efektywność wbrew pozorom nie zmniejszyła się, ponieważ pociski od wersji M39A1 zyskały też moduł nawigacji satelitarnej istotnie zwiększający precyzję trafienia.

Jest jednak zaledwie jeden z kilku wariantów, które Ukraina może otrzymać w przyszłości. Pocisk M39 występuje też w wersji A3 wyposażonej w ładunek bombletów przeciwpancernych Brilliant Anti-armour Technology (BAT) z podwójna głowicą kumulacyjną samodzielnie naprowadzających się na czołgi dzięki sensorom akustycznym i działających w paśmie podczerwieni widzących termiczny obraz celu.

Istnieją też wersje pocisków z dużą głowicą bojową, która w zależności od wersji 48, M57 oraz M57E1 może być odłamkowo-burząca lub penetrująca.

Zobacz także: