Atak na rafinerię Tuapse. Rosjanie błagają Koreę Północną o pomoc

Dyktator Korei północnej Kim Dzong Un i rosyjski prezydent Władimir Putin

Ukraińcy w ostatnim czasie zaczęli atakować rosyjską infrastrukturę naftową stanowiącą jeden z głównych filarów rosyjskich finansów. Okazuje się, że następstwem ataków m.in. na rafinerię Tuapse mają być negocjacje Rosjan z Koreą Północną w sprawie systemów przeciwlotniczych. Przedstawiamy, na co mogą liczyć.

Po ataku ukraińskich dronów na rafinerię Tuapse na kontach rosyjskich komentatorów na Telegrmaie zaczęły się pojawiać o konieczności pozyskania systemów przeciwlotniczych z Korei Północnej. Co więcej, wedle niektórych komentatorów powołujących się na źródłach w rosyjskim MON negocjacje w sprawie pozyskania odpowiednich systemów od KRLD mają być prowadzone.

Dzieje się tak, ponieważ Rosja nie ma możliwości zabezpieczenia obszaru w odległości do 1000 km od Ukrainy. Jedynym rozwiązaniem, które przynajmniej w jakieś części mogą pomóc załatać tę lukę jest pomoc od Kim Dzong Una. Warto jednak zaznaczyć, że dotychczasowa pomoc KRLD, mimo iż sumienna oznaczała dostawy sprzętu fatalnej jakości i raczej podobnie będzie i tym razem.

Dalsza część artykułu pod materiałem wideo

Obrona powietrzna Kim Dzong Una — na to mogą liczyć Rosjanie

Wedle dostępnych danych zebranych m.in. w raportach pokroju “The Military Balance” obrona przeciwlotnicza to jedna ze słabszych domen Korei Północnej. W zasadzie dominują tam tylko systemy lufowe wymieszane z ręcznymi zestawi przeciwlotniczymi Strieła-1/2, jej chińskimi kopiami HN-5, 9K38 Igła-1 bądź samobieżne zestawy Strieła-10.

Tego typu ręczne zestawy mogą zwalczać cele na dystansie do około 5 km i na pułapie do 4 km. Takie osiągi pozwalają co najwyżej na polowanie na śmigłowce, samoloty szturmowe bądź właśnie drony, aczkolwiek nie jest to optymalne kosztowo rozwiązanie w przypadku ostatniego zagrożenia.

Z kolei w przypadku systemów lufowych znajdziemy tutaj np. montaże z rodziny ZPU umożliwiające wykorzystanie w charakterze broni antydronowej wielkokalibrowych karabinów maszynowych KPW kal. 14,5×114 mm (od jednego aż do czterech). Takie rozwiązanie potrafi być skuteczne przeciwko dronom jak widać w przypadku Ukraińców polujących na Shahedy, a Koreańczycy zaprojektowali do nich radar kierowania ogniem, który jeśli wykryje ruchomy cel, to jest skuteczniejszy w naprowadzaniu broni od człowieka.

Kolejne pięto obrony stanowią armatki przeciwlotnicze kal. 23 mm w formie holowanej ZU-23-2 bądź samobieżnej pokroju ZSU-23-4 Szyłka pozwalające na zwalczanie latających celów na dystansie nieco ponad 2 km.

KLRD dysponuje też bronią większego kalibru pokroju armat kal. 57 mm S-60 wprowadzonych do służby w ZSRR w latach 50. XX wieku. Pozwalają one na zwalczanie celów na dystansie do 4 km i niektóre egzemplarze były wyposażone w radar kierowania ogniem, co zwiększało zasięg rażenia do 6 km. W efekcie uzyskujemy system mający możliwości zwalczania celów zbliżone do Geparda.

Zobacz także:

Ewentualnie wchodzą w grę też armaty przeciwlotnicze KS-12 kal. 85 mm bądź KS-19 kal. 100 mm, ale to już relikty II wojny światowej, których skuteczność jest znikoma przeciwko obecnym celom latającym i lepiej sprawdzają się w charakterze artylerii.

Nie są to imponujące możliwości, ale Korea Północna dysponuje znaczną liczbą tego typu systemów, które mogą się okazać przydatne do obrony punktowej ważnych lokalizacji na terenie Rosji przed prostymi dronami.

Zobacz także: