Legenda świata skoków przeżywa tragedię. "Często chodzę na jej grób"

Alexander Pointner, Nina Pointner

— To niekończąca się droga i praca nad spełnieniem tego marzenia. Będę próbował do niego dojść do końca życia, choć z tyłu głowy mam świadomość, że to wręcz niemożliwe, żebyśmy znów poczuli się w pełni szczęśliwi — wyznaje w rozmowie ze Sport.pl Alexander Pointner. Uznanego trenera austriackich skoczków dziewięć lat temu dotknęła rodzinna tragedia, którą żyje do dziś.

Alexander Pointner przez wielu uznawany jest za jednego z najlepszych trenerów w historii skoków narciarskich. Austriak w latach 2004-2014 poprowadził swoich rodaków do piętnastu medali mistrzostw świata i dziewięciu krążków olimpijskich. Pointner jednocześnie był jednym z najmłodszych trenerów, bo kadrę Austrii objął w wieku zaledwie 33 lat.

W 2015 r. Pointnera dotknęła rodzinna tragedia. Jego córka Nina zmarła po niecałym roku spędzonym w śpiączce farmakologicznej, w którą zapadła próbie samobójczej spowodowaną depresją. 53-latek przez ten czas napisał trzy książki i jak sam przyznaje, przeszedł wewnętrzną przemianę.

Nowe życie Alexandra Pointnera

— Teraz czuję się już dobrze, ale gdy traci się dziecko, nigdy nie jest łatwo. Codziennie myślę o Ninie, często chodzę na jej grób, bo cmentarz mamy 300 m od naszego domu. Jest z nami, w naszych sercach. Nie żyjemy w pełni szczęśliwie, wciąż pamiętając o tragedii, ale mamy dobre życie — zaczął.

— Radzimy sobie z sytuacją i staramy się wspierać trójkę młodszego rodzeństwa Niny najlepiej, jak tylko się da. Nie chcemy siedzieć i czekać nie wiadomo, na co. Życie toczy się dalej i potrzeba przede wszystkim profesjonalnej pomocy dla rodziny, ale także pracy, zaangażowania jej członków w to, żeby w codzienności ponownie pojawiło się o wiele więcej radości i szczęścia — wyznał były trener w rozmowie ze Sport.pl.

Austriak wspomniał również o austriackiej kadrze narodowej, którą trenował przez 10 lat.

— Cóż, przez większość mojego czasu spędzonego z zespołem byliśmy dwa kroki przed innymi. Staraliśmy się ciągle szukać nowych kierunków w sprzęcie, pracy nad techniką, czy filozofią treningu. Ale to nie byłem tylko ja, wszystko rozwijał mój zespół. Przyczyniały się do tego pomysły każdego z moich współpracowników — zakończył utytułowany trener.