Het slagveld van Hoei: Van Dijke 'kon niet makkelijk meer praten' en Mollema ziet 'minder dan vijftig man finishen'

Het slagveld van Hoei: Van Dijke ‘kon niet makkelijk meer praten’ en Mollema ziet ‘minder dan vijftig man finishen’

De Waalse Pijl werd een slagveld. Grote mannen moesten massaal de rol lossen in het zware midden van de wedstrijd, toen de sneeuw en de kou de wedstrijd teisterde. Twee Nederlanders die de koers nog redelijk van voren meemaakten, waren Tim van Dijke en Bauke Mollema. De jongeling en de veteraan gaven na afloop een mooie sfeerimpressie van de bizar zware koers in het flashinterview van de NOS.

‘Mijn gezicht is helemaal stijf, dus ik praat niet zo makkelijk’, begint de jonge Zeeuw zijn relaas. ‘Ik zag de lucht al zwart worden, toen dacht ik: ik haal nog even een jackie. Ook dacht ik lange tijd dat ik slechte benen had. Er kwam toen sneeuw, hagel, onweer, weet ik het allemaal. Ik werd toen steeds beter. Op het einde werkte ik voor Tiesj (Benoot, red.) en zette ik hem af.’

‘Het is echt niet lekker hoor, die kou. En die hagel, het lijkt wel alsof ze met stenen op je schieten’, gaat de klassiekerman van Visma | Lease a Bike gekscherend verder. ‘Ik heb mijn handen niet meer gevoeld, alles doet zeer. Dat was voor iedereen zo, het hakte erin. Ik was er voor Tiesj, ik laat hem niet in de steek joh! Nu ga ik de Ronde van Romandië voorbereiden en daarna hoop ik wat rust te pakken.’

Mollema voelde zijn handen niet meer

Bauke Mollema mag dan al een stuk langer meelopen, ook hij had zelden zoiets meegemaakt. De klimmer van Lidl-Trek werd in de finale gelost en kwam een aantal minuten na Van Dijke over de finish. ‘Natte sneeuw, het was de hele dag koud. Alles was zeiknat. Je krijgt het nooit meer warm. Op de eerste keer Muur dacht ik: ik kan een eind komen!’ Schijn bedroog, want Mollema moest er even later toch af.

‘Uiteindelijk krijg ik het al snel zó zwaar. Ik moest nieuwe handschoenen halen. Ik had geen power meer en voelde mijn handen niet meer. Je kan niet diep meer gaan. Zullen er vijftig man finishen? Iedereen zal verrast zijn geweest dat het ineens zo koud was. Ergens zag ik het aankomen. Beenstukken aan en overschoenen mee. Veel renners werden ook echt verrast. Je wil toch door, ook al zat er weinig meer in. Skjelmose moest afstappen. Ik wilde zo hoog mogelijk eindelijk, maar er zat niets meer in.’