Recensie: Last Call for Istanbul [Netflix] - Saaie romkom die zich afspeelt in New York laat opvallend weinig van deze stad zien.

Recensie: Last Call for Istanbul [Netflix]

Regie: Gonenc Uyanik | Scenario: Nuran Evren Sit | Cast: Kivanç Tatlitug (Mehmet), Beren Saat (Serin), Annie McCain Engman (June), Zihan Zhao (Fenhua), Rebecca Packer (Rose), e.a. | Speelduur: 91 minuten | Jaar: 2023

Kivanç Tatlitug en Beren Saat, de Sandra en Keanu van Turkije, maken veel films samen. Op het scherm spatten de vonken er niet bepaald vanaf tussen de twee, ze lijken eerder goede vrienden, wat begrijpelijk is met zo’n lange geschiedenis van samenwerken. Helaas moeten ze het doen met een script dat de romantiek nog verder doodslaat. Gelukkig speelt het verhaal zich af in New York, dus valt er in ieder geval te genieten van mooie beelden van deze bruisende stad. Helaas blijkt zelfs dat niet het geval.

Erg veel New York zit er niet in deze film. En wat er dan wel inzit, is niet bepaald goed in beeld gebracht. De beelden van een handvol herkenbare locaties zijn van een flinke afstand geschoten en lijken eerder een standaard Instagram selfie dan dat ze zich onderscheiden qua beeld of compositie. De levendige sfeer van New York die andere films moeiteloos oppikken komt in Last Call for Istanbul absoluut niet over.

Het had net zo goed een andere stad kunnen zijn. Misschien was het ook een andere stad, of een studio, want enkele scènes lijken voor een green screen gemaakt te zijn. De film komt niet verder dan de clichés zoals de Manhattan skyline en een iconische brug in Central Park, en doet ook echt alleen het minimale. En er wordt veel geklaagd over deze stad. Er is zelfs een hele scene gewijd aan een overdreven criminele buurt. Niet echt een blijk van liefde voor New York.

Last Call for Istanbul zit overvol dialoog en er gebeurt weinig anders dan stilzitten en praten. Het verhaal is zeer traag hierdoor, even energieloos als de weergave van New York. Wat dat betreft is de film wel consequent. Maar het is slaapverwekkend om te kijken. Het verhaal kabbelt rustig voort en lijkt niet ergens heen te gaan, ondanks de gekunstelde strekking.

De romkom is gebaseerd op het principe “twee vreemden die met elkaar opgescheept zitten”, een klassiek concept dat van een aandoenlijke meet cute naar een zorgvuldig opgebouwd romantisch samenkomen moet leiden. Mehmet helpt Serin met het vinden van haar koffer wanneer ze beiden vanuit Istanbul in New York arriveren. De reis van genoemde koffer die per ongeluk door iemand anders is meegenomen, is vreemd en onlogisch.

Op het adres van diegene met de koffer aangekomen blijkt hij niet thuis, maar in een hotel om de één of andere reden. Als zij eenmaal daar zijn, blijkt hij dan pas weer de volgende ochtend te arriveren. Het is begrijpelijk dat de makers zoveel mogelijk omwegen verzinnen om de hoofdpersonen zo lang mogelijk samen te laten zijn, maar ze hadden echt beter hun best kunnen doen om een geloofwaardige zoektocht neer te zetten.

Ook onlogisch is de belachelijke plottwist die het gehele concept van de film ondermijnt, ongetwijfeld bedoeld om te shockeren maar die alleen maar verward en irriteert. En de daaropvolgende ellenlange uitleg van het tot stand komen van die twist is super vervelend, en zonder enige uitleg over de mysterieuze rondreizende koffer! Het is niets meer dan een droge opsomming van de feiten, en zo is de hele film: droog en liefdeloos.

Last Call for Istanbul is te zien bij Netflix.

[rating 2]