5 vragen aan... Fotograaf en acteur Chloé Chanté Leenheer

5 vragen aan

Fotograaf en acteur Chloé Chanté Leenheer maakte het boek The last dance, over gevluchte Oekraïense balletdansers die een nieuw thuis kregen in het Koninklijk Conservatorium Den Haag. Naast de krachtige fotografie is het verrijkt met bijdragen van onder meer Igone de Jongh en Sarah Neutkens.

1. Hoe ontstond het idee voor het project?

"Een schijnbaar toevallige reis naar Den Haag, die langs het Koninklijke Conservatorium leidde, voelde als het lot. Een aansporing om opnieuw verbinding te maken met een plek die me ooit inspireerde. Als kind was ik daar vaak, maar na een ongeluk op mijn 12e was ik gedwongen om een danscarrière op te geven. Deze plek boos nu onderdak aan Oekraïense balletdansers die hun toevlucht zochten. Toen ik tijdens een bezoek leerde over de aanstaande sloop van het gebouw, en de verhalen van de dansers, kreeg ik een dwingende behoefte om iets te doen. Dit project is ontstaan uit een mix van toeval, terugkeer naar de wortels, en de wens om een kunstvorm die grenzen overstijgt, te ondersteunen. Dat kwam samen in een emotionele poging om een verschil te maken door de kracht van verhalen vertellen en kunst."

2. Waarom is dans altijd nog zo'n bijzondere vorm van expressie voor je gebleven?

"Beweging is een terugkerend element in mijn fotografie, hoewel dit nooit een doelbewuste keuze was. Het vloeit voort uit mijn intuïtie. Ik werd me pas echt bewust van de invloed van dans op mijn werk nadat ik de film En corps had gezien. Hierdoor begon ik de subtiele onderstroom van dans in mijn foto's te herkennen, wat mij in staat stelde om af te stemmen op de prachtige dynamiek van het menselijk lichaam. Voor mij voegt het element van beweging een laag van authenticiteit toe aan een foto. Het gaat niet om een geposeerd moment maar om het vangen van een spontane uiting van emotie."

3. Welk verhaal greep je vooral aan?

"Een moment dat me altijd bij zal blijven, was toen ik Vladislava fotografeerde. Het was een moeilijke dag voor haar; ze verontschuldigde zich omdat ze er niet helemaal bij was. Die dag had ze net te horen gekregen dat haar partner naar de frontlinie ging. De emotie, de angst en de onzekerheid die ze uitstraalde, waren overweldigend. Het was een herinnering aan de continue zorgen die deze mensen hebben om hun dierbaren, ook al zijn ze zelf in veiligheid. Dit project, deze ervaringen, ze hebben me diep geraakt. Het heeft niet alleen mijn perspectief als fotograaf veranderd, maar ook als mens. Het herinnert me eraan hoe belangrijk het is om verhalen vast te leggen, om die momenten van menselijkheid te tonen die we allemaal met elkaar delen, ongeacht onze achtergrond of omstandigheden."

4. Aandacht voor de urgentie van de situatie rondom vluchtelingen blijft belangrijk, hoe zie jij dat op dit moment?

"We hebben de neiging om snel te vergeten, en dit geldt ook voor de oorlog. De berichtgeving neemt af, terwijl de situatie even gruwelijk blijft. Dit onderstreept het cruciale belang van aandacht voor humane noden en de wereldwijde stabiliteit. Het herinnert ons er ook aan hoe essentieel het is om nooit de waarde van vrede en veiligheid als vanzelfsprekend te beschouwen."

5. Wat wil je bereiken met het boek?

"Mijn hoop is dat dit boek, naast de prachtige dansfoto's, een moment van reflectie biedt. Een kans om te verbinden in plaats van afstand te houden van de situatie waarin deze mensen zich bevinden. Het zijn verhalen die niet vergeten mogen worden."

The last dance – Chloé Chanté Leenheer

€38 chloe-ecav.format.com/store