Ψαράδες βρήκαν τυχαία ένα αρχαίο απολιθωμένο οστό «συγγενή» μας που δεν μοιάζει με κανένα άλλο – Μπορεί να ανακάλυψαν ένα άγνωστο ανθρώπινο είδος

Ένα απολιθωμένο ογκώδες οστό της κάτω γνάθου ξεβράστηκε σε ακτή και βρίσκεται στο μικροσκόπιο

Ψαράδες στα ανοικτά των ακτών της Ταϊβάν ανέσυραν την γνάθο ενός αρχαίου «συγγενή» μας που έζησε στην περιοχή πριν από περίπου 200.000 χρόνια. Η κοντή και παχιά κάτω γνάθος έχει ασυνήθιστα μεγάλα δόντια και πιο γερό πιγούνι σε σύγκριση με άλλα ανθρώπινα απολιθώματα που βρέθηκαν στην Ανατολική Ασία, σύμφωνα με ανθρωπολόγους.

H ανακάλυψη, υποδηλώνει ότι η γνάθος ανήκε σε ένα προηγουμένως άγνωστο αρχαίο γένος. Σύμφωνα με τους ειδικούς,  αυτό σημαίνει ότι μπορεί να υπήρχαν αρκετά είδη πρώιμων ανθρώπων που ζούσαν στην Ασία έως την άφιξη των σύγχρονων ανθρώπων 55.000 χρόνια πριν. Το απολιθωμένο οστό της γνάθου είναι το πρώτο αρχαίο κατάλοιπο ανθρωποειδών που βρέθηκε στην Ταϊβάν.

Ένας αρχαίος συγγενής των ανθρώπων έχει ονομαστεί “Άνθρωπος Καρυοθραύστης” λόγω των ισχυρών σαγονιών του και των τεράστιων δοντιών του.

Ο «Paranthropus boisei», έζησε στην Αφρική πριν από τουλάχιστον ένα εκατομμύριο χρόνια και ζούσε δίπλα στους άμεσους προγόνους των ανθρώπων.

Από καιρό έχει υποτεθεί ότι αυτό το είδος ακολουθούσε μια διατροφή ξηρών καρπών, σπόρων και σκληρών καρπών λόγω των ισχυρών μυών της γνάθου του και των μεγαλύτερων και επίπεδων γομφίων οποιουδήποτε γνωστού ανθρωποειδούς στο ανθρωπολογικό αρχείο.

Η απολιθωμένη κάτω γνάθος ανασύρθηκε σε ένα δίχτυ αλιείας 15 μίλια από τη δυτική ακτή της Ταϊβάν

Συγκριτική μελέτη με τα δόντια ενυδρίδας

Η τελευταία έρευνα συνέκρινε τα δόντια αυτών των αρχαίων ανθρώπινων συγγενών με αυτά των σύγχρονων θαλάσσιων ενυδρίδων – γνωστών για την ικανότητά τους να σπάζουν τα σκληρά όστρακα των μυδιών και άλλων οστρακοειδών.

Ο Δρ. Adam van Casteren, ένας ερευνητής που ηγήθηκε της μελέτης στο Κέντρο Ενοποιημένης Αρχαιολογίας και Ανθρωπολογίας Max Planck Weinzmann , ανακάλυψε ότι ο P. Boisei, είχε σμάλτο των δοντιών το οποίο ήταν εντυπωσιακά παρόμοιο σε δομή με αυτό των θαλάσσιων ενυδρίδων.

Δοκιμές σε δόντια ενυδρίδων, δείχνουν ότι τα δόντια αυτών των αρχαίων ανθρώπων θα μπορούσαν να αντέξουν εξαιρετικά υψηλές πιέσεις, κάτι που σημαίνει ότι το δάγκωμά τους ήταν αρκετά ισχυρό, ικανό να καταστρέψει τα οστά, τους ξηρούς καρπούς και άλλες σκληρές τροφές.

Ανασύρθηκε σε δίχτυ ψαρέματος από το κανάλι υποβρυχίων Penghu, περίπου 25 χιλιόμετρα από τη δυτική ακτή της Ταϊβάν.

Κατά τη διάρκεια της Πλειστόκαινου, μεταξύ 2,5 και 11.000 ετών πριν, που υπήρξαν περίοδοι χαμηλής στάθμης της θάλασσας, η περιοχή ήταν μέρος της ηπειρωτικής Ασίας.

Η κάτω γνάθος του Homo erectus από την Ιάβα (αριστερά) και την Κίνα (δεξιά), παρά την πολύ νεότερη ηλικία της, σύμφωνα με τους ερευνητές, βρίσκεται στα ανοιχτά της Ταϊβάν

Ανθρωπολόγοι από το Εθνικό Μουσείο Φυσικών Επιστημών στην Ταϊβάν και το Εθνικό Μουσείο Φύσης και Επιστήμης στο Τόκιο, που μελέτησαν τα πρόσφατα ανακαλυφθέντα απολιθώματα, λένε ότι δεν μοιάζει με κανέναν από τους άλλους απολιθωμένους αρχαίους ανθρώπους που εξαπλώθηκαν στην Ασία.

Ο Homo erectus, απομεινάρια του οποίου έχουν βρεθεί στην Ιάβα της Ινδονησίας και της ηπειρωτικής Κίνας, έτειναν να έχουν πολύ στενότερα σαγόνια και μικρότερα δόντια.

Οι ερευνητές λένε ότι αυτό υποδεικνύει ότι ο  «άνθρωπος Penghu» με τη στιβαρή γνάθο,  είχε διαφορετική εξελικτική προέλευση από τον «κλασικό» Homo erectus που έχει βρεθεί στην περιοχή.

Αυτό μπορεί να σημαίνει ότι είναι είτε ένα εντελώς νέο είδος ή μια σπάνια υποομάδα του Homo erectus.

Το κανάλι Penghu (όπως φαίνεται παραπάνω), όπου βρέθηκε η γνάθος, ήταν κάποτε

Ο Δρ. Yousuke Kaifu, ανθρωπολόγος στο Εθνικό Μουσείο Φύσης και Επιστήμης στο Τόκιο, ο οποίος συμμετείχε στη μελέτη, δήλωσε στην MailOnline:

«О•ОЇОЅО±О№ ОјО№О± ОєО±О»О¬ ОґО№О±П„О·ПЃО·ОјО­ОЅО· ОєО¬П„П‰ ОіОЅО¬ОёОїП‚ – О­ОЅО± ОјО№ОєПЃПЊ ПѓПЂО¬ПЃО±ОіОјО±, О±О»О»О¬ ПЂОµПЃО№О­П‡ОµО№ ПЂОїО»О»О­П‚ ПЂО»О·ПЃОїП†ОїПЃОЇОµП‚ П‡ПЃО®ПѓО№ОјОµП‚ ОіО№О± П„О·ОЅ О±ОѕО№ОїО»ПЊОіО·ПѓО· П„О·П‚ ОµОѕОµО»О№ОєП„О№ОєО®П‚ П„О·П‚ ОёО­ПѓО·П‚. О‘П…П„ПЊ ПЂОїП… ОјПЂОїПЃОїПЌОјОµ ОЅО± ПЂОїПЌОјОµ ОµОЇОЅО±О№ ПЊП„О№ ОµОЇОЅО±О№ ПѓО±П†ПЋП‚ ОґО№О±П†ОїПЃОµП„О№ОєПЊ О±ПЂПЊ П„ОїП…П‚ ОіОЅП‰ПѓП„ОїПЌП‚ ПЂО»О·ОёП…ПѓОјОїПЌП‚ Homo erectus О±ПЂПЊ П„О· ОІПЊПЃОµО№О± ОљОЇОЅО± ОєО±О№ П„О·ОЅ О™О¬ОІО±, ОєО±О№ ПЂО№ОёО±ОЅПЊОЅ О±ОЅП„О№ПЂПЃОїПѓП‰ПЂОµПЌОµО№ ОјО№О± ОїОјО¬ОґО± ПЂОїП… ОґОµОЅ О­П‡ОµО№ О±ОЅО±ОіОЅП‰ПЃО№ПѓП„ОµОЇ ОјО­П‡ПЃО№ П„ПЋПЃО±В»

Οι επιστήμονες χρησιμοποίησαν αξονική τομογραφία για να δημιουργήσουν την εικονική ανακατασκευή πάνω από την γνάθο που ανακαλύφθηκε στο Penghu

Πρόσθεσε ότι το νέο είδος έμοιαζε πολύ διαφορετικό από τους σύγχρονους ανθρώπους. Είπε τα εξής: «Η νέα γνάθος της Ταϊβάν είναι σημαντικά διαφορετική από εμάς στην ευρωστία, όχι στο μέγεθος, της γνάθου. Το πλάτος του οστού στο πλευρικό μέρος της κάτω γνάθου είναι 20,7 mm για τη γνάθο της Penghu, αλλά κατά μέσο όρο 14 mm  για τους απολιθωμένους ανθρώπους της σύγχρονης εποχής»

Ο Chun-Hsiang Chang, ο οποίος ηγήθηκε της έρευνας στο Εθνικό Μουσείο Φυσικών Επιστημών, δήλωσε ότι το απολίθωμα φαίνεται να έχει αρκετά πρωτόγονο σαγόνι, αλλά ανήκε σε ένα πλέον εξαφανισμένο είδος που πιθανότατα έζησε σε μια περίπου ίδια εποχή με ανατομικά σύγχρονους ανθρώπους.

Ανέφερε ότι το απολίθωμα ανήκε είτε  σε ένα νέο τύπο αρχαίου ανθρωπίνου που δεν είχε αναγνωριστεί στο παρελθόν, είτε ήταν απόγονος των επικρατέστερων μεταναστών από την Αφρική που μετακινήθηκαν στην περιοχή.

Τα δόντια, που φαίνονται εδώ σε αξονικές τομογραφίες, ήταν πολύ μεγαλύτερα από αυτά που φαίνονται σε άλλα απολιθώματα, αλλά εκτενώς φθαρμένα

Ανατροπή των δεδομένων πεποιθήσεων

Πρόσθεσε ότι η ανακάλυψη υποδηλώνει επίσης ότι η παραδοσιακή άποψη του Homo erectus ως του μοναδικού αρχαίου ανθρώπινου είδους που ζούσε στην ανατολική Ασία μέχρι την άφιξη του σύγχρονου ανθρώπου είναι λανθασμένη ενώ μπορεί στην πραγματικότητα να μοιραζόταν την περιοχή με πολλές άλλες ανθρώπινες γενεαλογίες.

Ο Δρ. Chang είπε ότι οι περισσότεροι γνάθοι από τον Homo erectus από το πρώιμο και το μεσαίο Πλειστόκαινο στην Ασία είχαν πολύ λεπτότερα οστά από την κάτω γνάθο, καθώς και μικρότερους γομφίους.

Είπε: «Μπορούν να προταθούν πολλά διαφορετικά μοντέλα για να εξηγηθεί αυτή η κατάσταση. Πρώτον, μια τέτοια μορφολογία μπορεί να  πρωτόγονο υπόλειμμα του ασιατικού Homo.  Αυτή η υπόθεση συνεπάγεται την παρουσία μιας άλλης μακροχρόνιας γενεαλογίας Homo στην Ασία που συνεχίστηκε από την Πρώιμη Πλειστόκαινο. Διαφορετικά, μπορεί να υπήρξε μετανάστευση του Homo με το στιβαρό πιγούνι από την Αφρική, πιθανόν φέρνοντας μαζί του την τεχνολογία των λίθινων αχελαϊκών λίθων γύρω από το τελευταίο Πρώιμο Πλειστόκαινο, που αργότερα ανέπτυξε μια μοναδική μορφολογία σε τοπικό επίπεδο».

Και οι δύο υποθέσεις θέτουν υπό αμφισβήτηση την παραδοσιακή άποψη ότι ο H. erectus ήταν το μοναδικό είδος ανθρωπίνου γένους στην ασιατική ήπειρο κατά την πρώιμη έως την πρώιμη Μέση Πλειστόκαινο.

Τα κατάλοιπα του Homo erectus, όπως και του παραπάνω, έχουν χρονολογηθεί μεταξύ 1,6 και 500.000 ετών πριν

Το απολίθωμα βρέθηκε από ντόπιους ψαράδες, όταν μάζευαν τα δίχτυα τους, οι οποίοι στη συνέχεια το πούλησαν σε τοπικό παλαιοπωλείο, από όπου το αγόρασε ο συλλέκτης Kun-Yu Tsai.

Ο Tsai δώρισε τη συλλογή του στο Εθνικό Μουσείο Φυσικών Επιστημών στην Ταϊβάν, όπου εργάζεται ο Δρ. Chang.

Τι έδειξε η ανάλυση του απολιθώματος

Η ανάλυση του απολιθώματος, που δημοσιεύθηκε στο περιοδικό Nature Communications, δείχνει ότι είναι μια σχεδόν ολόκληρη δεξιά πλευρά της κάτω γνάθου, με πολλά από τα γομφίους και προγόμφιους, να είναι ακόμα στη θέση τους.

Ωστόσο, οι γομφίοι βρέθηκαν εκτενώς φθαρμένοι και οι επιστήμονες ελπίζουν ότι αυτό μπορεί να βοηθήσει στην παροχή στοιχείων σχετικά με το τι μπορεί να έτρωγε αυτό το αρχαίο ανθρώπινο είδος.

Η φθορά υποδηλώνει επίσης ότι το σαγόνι ανήκε σε έναν μεγαλύτερο ενήλικα. Ήταν επίσης ορατές  οι υποδοχές όπου επικάθονταν τα δόντια κοπτήρες.

Αν και οι επιστήμονες αγωνίστηκαν να χρονολογήσουν με ακρίβεια την ηλικία της απολιθωμένης γνάθου που βρέθηκε στα ανοικτά των ακτών της Ταϊβάν, χρησιμοποιώντας δεδομένα της στάθμης της θάλασσας και πληροφορίες από τη βλάστηση, ήταν ωστόσο σε θέση να εκτιμήσουν την ηλικία του χρησιμοποιώντας ισότοπα που βρέθηκαν στο απολίθωμα.

Αναφέρουν ότι δεν είναι αρχαιότερος από 450.000 χρόνια και πιθανότατα είναι νεότερος από 190.000 χρόνια και ενδέχεται να είναι και 10.000 ετών.

Αυτό το γράφημα δείχνει πώς το απολίθωμα Penghu 1 μπορεί να χωρέσει στο σύνθετο χρονολόγιο της ανθρώπινης εξέλιξης

Με ένα τόσο μεγάλο εύρος ηλικιών, είναι δύσκολο να προσδιοριστεί ακριβώς σε ποιο σημείου του εξελικτικού δέντρου μπορεί να χωρέσει το απολίθωμα, και ανοίγει την πιθανότητα  να ήρθε σε επαφή με τον σύγχρονο άνθρωπο, τον Homo sapiens, ο οποίος μετανάστευσε στην Ασία περίπου 55.000-40.000 χρόνια πριν.

Οι επιστήμονες δεν έχουν ακόμη λάβει DNA από την απολιθωμένη γνάθο, αλλά, αν ήταν σε θέση να το κάνουν, αυτό θα μπορούσε να τους βοηθήσει να προσδιορίσουν ποια είδη είναι πιο στενά συνδεδεμένα.

Κατά τη διάρκεια της μελέτης τους, οι επιστήμονες ανακάλυψαν ότι τα δόντια είναι πολύ μεγαλύτερα από άλλα απολιθώματα Homo erectus που βρέθηκαν στην Ασία την εποχή που το νέο είδος θεωρείται ότι ήταν ζωντανό.

Αντιθέτως, έμοιαζαν περισσότερο με δόντια απολιθωμάτων ηλικίας 400.000 έως 800.000 ετών.

Γενικά, τα σαγόνια και τα δόντια των αρχαίων ανθρώπινων ειδών γίνονται μικρότερα με την πάροδο του χρόνου. Κι όμως, αυτή η γνάθος βρέθηκε να είναι πολύ μεγαλύτερη από ό,τι αυτά των άλλων ειδών που ζούσαν τότε.

Οι επιστήμονες ισχυρίζονται ότι είναι παρόμοιο με τα υπολείμματα ενός άλλου απολιθώματος με στιβαρή γνάθο, που αναγνωρίστηκε ως ένα πρώιμο Homo erectus , στη Hexian, την επαρχία Anhui της Κίνας.

Τα ευρήματα του Homo erectus, όπως και του παραπάνω, έχουν χρονολογηθεί μεταξύ 1,6 και 500.000 ετών πριν

Το νέο εύρημα δείχνει ότι αυτά μπορεί να ανήκουν σε ένα άλλο μοναδικό κλάδο του ανθρώπινου εξελικτικού δέντρου

Ορισμένοι ανθρωπολόγοι, ωστόσο, πιστεύουν ότι μπορεί να είναι τα ερείπια μιας αδελφής ομάδας των Νεάντερταλ, γνωστής ως ανθρώπου της Ντενίσοβα, που ζούσε στη Σιβηρική Ασία.

Ο καθηγητής Chris Stringer, επικεφαλής έρευνας με ανθρώπινη προέλευση στο Μουσείο Φυσικής Ιστορίας στο Λονδίνο, ο οποίος δεν συμμετείχε στην τελευταία μελέτη, δήλωσε:

«О‘П…П„ПЊ П„Ої О±О№ОЅО№ОіОјО±П„О№ОєПЊ О±ПЂОїО»ОЇОёП‰ОјО± ОµОЇОЅО±О№ ОґПЌПѓОєОїО»Ої ОЅО± П„О±ОѕО№ОЅОїОјО·ОёОµОЇ, О±О»О»О¬ О±ОЅО±ОґОµО№ОєОЅПЌОµО№ П„О·ОЅ О±П…ОѕО±ОЅПЊОјОµОЅО· ОєО±О№ ПЊП‡О№ О±ПЂПЃОїПѓОґПЊОєО·П„О· О±ПЂПЊОґОµО№ОѕО· П„О·П‚ О±ОЅОёПЃПЋПЂО№ОЅО·П‚ ПЂОїО№ОєО№О»ОїОјОїПЃП†ОЇО±П‚ ПѓП„О·ОЅ О†ПЂП‰ О‘ОЅО±П„ОїО»О®, ОјОµ П„О·ОЅ ПЂПЃОїП†О±ОЅО® ПѓП…ОЅПЌПЂО±ПЃОѕО· ОґО№О±П†ОїПЃОµП„О№ОєПЋОЅ ОіОµОЅОµПЋОЅ ПѓП„О·ОЅ ПЂПЃОїОіОµОЅО­ПѓП„ОµПЃО· ПЂОµПЃО№ОїП‡О®, ОєО±О№ ОЇПѓП‰П‚ О±ОєПЊОјО· ОєО±О№ П„О· ПѓПЌОіП‡ПЃОїОЅО· ОјОµ П„О·ОЅ О¬П†О№ОѕО· П„П‰ОЅ ПѓПЌОіП‡ПЃОїОЅП‰ОЅ О±ОЅОёПЃПЋПЂП‰ОЅ ПЂПЃО№ОЅ О±ПЂПЊ ПЂОµПЃОЇПЂОїП… 55.000 П‡ПЃПЊОЅО№О±В».

Πρόσθεσε επίσης: «Η γνάθος έχει επίσης κάποιες ομοιότητες με ακόμα παλαιότερα απολιθώματα H. erectus από την Αφρική, την Ιάβα και τη Ντμανίσι (στη Γεωργία) και  ορισμένα απολιθώματα Homo heidelbergensis, από την Αφρική και την Ευρώπη.

Αλλά δεν ταιριάζει εύκολα στα τελευταία δείγματα, ούτε με άλλα μεταγενέστερα Πλειστόκαινονα αρχαϊκά κινεζικά απολιθώματα όπως του Dali, Jinniushan και Xujiayao. Μια ευλογοφανής σύγκριση είναι με τους Σιβηρικούς ανθρώπους της Ντενισόβα”, που είναι γνωστοί από το αρχαίο DNA που ανακτήθηκε από ένα απολιθωμένο οστό δακτύλου και δύο πολύ μεγάλα μοριακά δόντια. Αν ο άνθρωπος του Penghu είναι πράγματι μια πολυαναμενόμενη γνάθος του ανθρώπου της Ντενισόβα, φαίνεται πιο πρωτόγονο από ό, τι την  περίμενα»

Άλλοι επιστήμονες έχουν πει ότι το απολίθωμα θα μπορούσε να είναι ένα ασυνήθιστα εκτεταμένο δείγμα  από ένα υπάρχον είδος, καθώς το μέγεθος των κρανίων είναι γνωστό ότι ποικίλλει σημαντικά εντός των ειδών.

Ο Δρ. Simon Underdown, λέκτορας ανθρωπολογίας στο πανεπιστήμιο Oxford Brookes και αντιπρόεδρος του Βασιλικού Ανθρωπολογικού Ινστιτούτου, προειδοποίησε  οι επιστήμονες να μην σπεύσουν να αποδώσουν το απολίθωμα σε ένα νέο είδος.

Είπε τα εξής: Η ανακάλυψη αυτού του σαγονιού στα δίχτυα ενός σκάφους ανοιχτά της Ταϊβάν, ενώ δεν είναι μια συμβατική μορφή αρχαιολογικής ανασκαφής, αποτελεί ένα συναρπαστικό εύρημα.

«О•ОЅПЋ ОїО№ ПѓП…ОЅП„О¬ОєП„ОµП‚ П„О·П‚ ОµПЃОіО±ПѓОЇО±П‚ ПЂПЃОїП„ОµОЇОЅОїП…ОЅ ПЊП„О№ ОёО± ОјПЂОїПЃОїПЌПѓОµ ОЅО± О±ОЅО±ПЂО±ПЃО№ПѓП„О¬ О­ОЅО± ОЅО­Ої ОµОЇОґОїП‚ Homo, ОµПЂОµО№ОґО® П„О± ОґПЊОЅП„О№О± П„ОїП… ОµОЇОЅО±О№ О±ОЅП„ОЇОёОµП„О± ОјОµ О¬О»О»О± О±ПѓО№О±П„О№ОєО¬ Homo erectus, ОёО± ПЂПЃО­ПЂОµО№ ОЅО± ОµОЇОјО±ПѓП„Оµ ПЂПЃОїПѓОµОєП„О№ОєОїОЇ ПЂПЃО№ОЅ ПЂПЃОїПѓОёО­ПѓОїП…ОјОµ О±П…П„ПЊ П„Ої О±ПЂОїО»ОЇОёП‰ОјО± ПѓОµ О­ОЅО± ОЅО­Ої ОµОЇОґОїП‚ ОєО±О№ П„Ої ПѓП…ОЅОґО­ПѓОїП…ОјОµ ОјОµ П„Ої ОїО№ОєОїОіОµОЅОµО№О±ОєПЊ ОґО­ОЅП„ПЃОї.

Η ανάλυση αρκετών κρανίων Homo erectus από το Ντμανίσι στη Γεωργία που δημοσιεύθηκε το 2013, δείχνει ότι  σ’ ένα και μόνο είδος, χωρά τεράστια ποικιλομορφία και μας υπενθυμίζει ότι πρέπει πάντα να προσέχουμε όταν ασχολούμαστε με μεμονωμένα απολιθώματα»