Εξι φράσεις που λατρεύουν να ακούν τα ενήλικα παιδιά μας
Son helping his father make burrito
Son helping his father make burrito
Καθώς ωριμάζουμε, η σχέση που έχουμε με τους γονείς μας αλλάζει. Άλλοτε προς το καλύτερο, άλλοτε προς το χειρότερο. Για αυτό και η προώθηση μιας υγιούς δυναμικής σε αυτή τη φάση της ζωής απαιτεί λίγη δουλειά από όλες τις πλευρές.
Η θεραπεύτρια Nέντρα Γκλόβερ, προκειμένου να βοηθήσει στην επίτευξη αυτής της ισορροπίας, μοιράστηκε στον λογαριασμό της στο Instagram μια ανάρτηση με τη λεζάντα «Things Adult Children Want To Hear».
Ποιες είναι όμως αυτές οι έξι φράσεις και γιατί πρέπει να τις λέμε στα παιδιά μας; Θεραπευτές εξηγούν.
1. «Συγγνώμη»
«Αυτή είναι η λέξη που πολλά ενήλικα παιδιά θέλουν να ακούσουν περισσότερο από οποιαδήποτε άλλη», θεωρεί ο θεραπευτής και συγγραφέας Τζορ Ελ Καραμπάγιο.
Σήμερα οι νέοι αναγνωρίζουν πλήρως πώς τους επηρέασαν οι επιλογές των γονιών τους. Σε ορισμένες περιπτώσεις, αυτές οι επιλογές έθεσαν κάποιες προκλήσεις για την ψυχική τους υγεία. Ως εκ τούτου, το να ακούσουν μια ειλικρινή συγγνώμη από τους γονείς τους – δηλαδή από εμάς – θα ήταν μια τεράστια νίκη για τα ενήλικα παιδιά που επιδιώκουν να σπάσουν ορισμένους φαύλους οικογενειακούς κύκλους και να προχωρήσουν στη ζωή τους με καλύτερη ψυχική ισορροπία.
Το να ζητήσουμε συγνώμη για τον πόνο που ίσως έχουμε προκαλέσει στα παιδιά είναι δύσκολο μα η συγγνώμη δημιουργεί χώρο για συναισθηματική επιδιόρθωση και ουσιαστική σύνδεση.
2. «Προσπαθούσα απλώς να τα βγάλω πέρα»
Αυτή η δήλωση δεν αποτελεί φυσικά δικαιολογία για την κακή μας συμπεριφορά. Απλά εξηγεί έως έναν βαθμό το γεγονός ότι δεν φερθήκαμε έτσι επειδή δεν αγαπάμε το παιδί μας. Ωστόσο, είναι φυσιολογικό όταν περνάνε όλα από τα χέρια μας – όπως αν για παράδειγμα ήμασταν μόνοι ή πολύ νέοι ή εργαζόμασταν πολλές ώρες – να προκύπτουν τριβές στο σπίτι.
Φυσικά ως γονείς, εμείς κάνουμε ό,τι καλύτερο μπορούμε. Για αυτό και δεν πρέπει να αφήνουμε στο παιδί την παραμικρή εντύπωση ότι η έντασή μας οφείλεται σε κάποια δική του στάση.
3. «Είμαι πραγματικά περήφανος/η για σένα»
Ανεξάρτητα από την ηλικία τους, τα παιδιά θέλουν να ξέρουν ότι οι γονείς τους είναι περήφανοι για αυτό που έχουν γίνει και για το τι έχουν πετύχει. Ειδικά στον σύγχρονο κόσμο, όπου ο ανταγωνισμός δίνει και παίρνει και οι συνθήκες απαιτούν από εμάς να αλλάζουμε διαρκώς σε κάτι άλλο.
Το να ακούν τη φράση «Είμαι περήφανος/η για αυτά που έχεις κάνει και για αυτό που είσαι» δίνει στα «μικρά-μεγάλα» παιδιά μας δύναμη να συνεχίσουν και να αγωνίζονται για περισσότερα.
4. «Ο δρόμος που χάραξες είναι διαφορετικός από τον δικό μου, αλλά σε υποστηρίζω»
Μερικοί γονείς μπορεί στην παιδική ηλικία να ωθούσαμε τα μικρά μας να ακολουθήσουν μια τροχιά παρόμοια με τη δική μας επειδή πιστεύαμε ότι αυτός είναι ο «σωστός» τρόπος.
Κι όμως, δεν υπάρχει μόνο μια διαδρομή προς την επιτυχία. Κι ακόμα κι αν το καταλάβαμε τώρα, ποτέ δεν είναι αργά να διδάξουμε αυτό το μάθημα και στα παιδιά μας. Μικρά και μεγάλα.
Το να ακούν ότι σεβόμαστε και υποστηρίζουμε την απόφασή τους να ζήσουν τη ζωή με τους δικούς τους όρους, αναγνωρίζει την ατομικότητα τους, επιβεβαιώνει την αυτονομία τους και τους καθιστά σαφές με όλους τους τρόπους το γεγονός ότι τα έχουμε αποδεχθεί.
5. «Θέλεις τη συμβουλή μου ή θα προτιμούσες απλώς να σε ακούσω;»
Όταν ένα ενήλικο παιδί αντιμετωπίζει μια πρόκληση, μερικές φορές χρειάζεται να βρει τον δικό του τρόπο να την ξεπεράσει, χωρίς να το «σώσουμε» εμείς οι γονείς. Αλλά πώς θα ξέρουμε πότε τα παιδιά θέλουν τη βοήθειά μας και πότε απλώς θέλουν να μιλήσουν σε κάποιον;
Το να ρωτήσουμε ευθέως θα μας γλιτώσει από το να κάνουμε αμήχανες ερωτήσεις ή το να πεταγόμαστε δίνοντας σκόρπιες συμβουλές και διακόπτοντας την εξομολόγηση του παιδιού μας.
Επιπλέον, αυτή η απλή ερώτηση δίνει στο ενήλικο παιδί το θάρρος ακόμα κι αν δεν χρειάζεται τη συμβουλή μας, αν τη χρειαστεί στο μέλλον να τη ζητήσει ανεπιφύλακτα.
6. «Είμαι ακόμα εδώ για σένα»
Υπάρχει κάτι όμορφο και παρήγορο στο να γνωρίζει κανείς ότι ακόμη και στην ενήλικη ζωή, οι γονείς του είναι πάντοτε το καταφύγιό του. Άλλωστε, η δουλειά μας ως παιδαγωγοί δεν τελειώνει όταν τα παιδιά ενηλικιωθούν.
Σε κάθε στάδιο της ζωής, θα πρέπει να ενισχύουμε τα παιδιά μας, όποια κι αν είναι η επιδίωξή τους. Απλώς στην κάθε ξεχωριστή φάση, αυτή η ενίσχυση θα πρέπει να παίρνει την ανάλογη μορφή.
Για παράδειγμα, δεν μπορούμε σε έναν ενήλικα να κάνουμε κήρυγμα όπως όταν ήταν μικρό παιδί. Ακόμα κι αν έχουμε δίκιο, το μήνυμα υποστήριξης θα χαθεί κάπου στο δρόμο.