Home cinema: Ο Χειμώνας έρχεται στο Μεγάλο Τείχος
House of the Dragon (2ος κύκλος)
ΦΑΝΤΑΣΙΑΣ (2024)
Δημιουργός: Ράιαν Τζ. Κόνταλ
Ερμηνείες: Ματ Σμιθ, Εμα ντ’ Αρσι
Μετά τον επιτυχημένο πρώτο της κύκλο, η spinoff σειρά του Game of Thrones επιστρέφει για τη δεύτερη σεζόν της, την οποία βλέπουμε στη Vodafone TV. Μετά τα συγκλονιστικά γεγονότα στο φινάλε του προηγούμενου κύκλου, ο πόλεμος μεταξύ των διαφορετικών δυνάμεων των Ταργκάριεν είναι πλέον ανοιχτός. Το πρώτο επεισόδιο πάντως παίρνει τον χρόνο του, προκειμένου να μας θυμίσει τα προηγούμενα, να τοποθετήσει τους ήρωες στη θέση τους και να ορίσει τα μεγάλα διακυβεύματα. Ξεκινάει δε με μια σχεδόν νοσταλγική σκηνή που λαμβάνει χώρα στο Μεγάλο Τείχος, με έναν πρόγονο των Σταρκ να δηλώνει αινιγματικά πως ο Χειμώνας έρχεται.
Το πραγματικό δράμα διαδραματίζεται βέβαια στον Νότο, εκεί όπου οι ξανθομάλληδες Ταργκάριεν πετούν με τους αγριεμένους δράκους τους. Η αισθητική της σειράς παραμένει φυσικά η ίδια, ενώ είναι φανερή η πρόθεση πρωταγωνιστικοί χαρακτήρες, όπως αυτοί του Ματ Σμιθ, της Εμα ντ’ Αρσι κ.ά. να περιβληθούν με μια λάμψη όμοια με των αντίστοιχων του GoT. Σε κάθε περίπτωση αυτό που περιμένουμε, πέρα από τις εντυπωσιακές μάχες που σίγουρα έρχονται, είναι αυτό το κλίμα αρχαίας τραγωδίας που χαρακτήρισε σχεδόν ολόκληρο τον πρώτο κύκλο και έκανε μερικά από τα επεισόδιά του πραγματικά αριστουργήματα.
Η Πάουλα Μπερ σε σκηνή της ταινίας Κόκκινος ουρανός, του Κρίστιαν Πέτσολντ.
Κόκκινος ουρανός ★★★
ΔΡΑΜΑ (2023), 102΄
Σκηνοθεσία: Κρίστιαν Πέτσολντ
Ερμηνείες: Τόμας Σούμπερτ, Πάουλα Μπερ
Από την πλατφόρμα της Cosmote TV επιλέγουμε το πιο πρόσφατο φιλμ του Κρίστιαν Πέτσολντ. Τέσσερις νέοι άνθρωποι συναντιούνται το καλοκαίρι σε ένα απομονωμένο εξοχικό δίπλα στη Βαλτική Θάλασσα. Τις μέρες που θα περάσουν μαζί οι εντάσεις θα ανέβουν και τα συναισθήματα θα φτάσουν σε σημείο βρασμού, καθώς και τα ίδια τα δάση που τους περιβάλλουν θα πάρουν (κυριολεκτικά) φωτιά.
Πιο ανάλαφρος από όσο συνήθως υφολογικά, αλλά ακόμη πιο οξύς στην παρατήρησή του, ο Πέτσολντ αφηγείται από την οπτική του γκρινιάρη, υπερευαίσθητου νεαρού συγγραφέα, ο οποίος πυροδοτεί και τις συγκρούσεις με τους υπόλοιπους.
Το αμήχανο χιούμορ του, εμφανώς (και) αυτοσαρκαστικό, βοηθάει στη μετάβαση από την ξέγνοιαστη καλοκαιρινή κομεντί του πρώτου επιπέδου στη φορτισμένη αυτοπαρατήρηση του δεύτερου. Οι οδύνες της δημιουργίας, το άγχος, η αναβλητικότητα, ακόμη και η ζήλια είναι πράγματα φυσιολογικά, ωστόσο πάνω απ’ όλα είναι το πάθος και η χαρά της ζωής, μοιάζει να λέει ο Πέτσολντ· διότι δεν πρέπει να ξεχνάμε πως οι φλόγες απέχουν μόνο λίγο από το να μας καταπιούν οριστικά.