Ο μυστηριώδης χορός εκατομμυρίων πουλιών – Οι επιστήμονες αναζητούν τον μηχανισμό του εντυπωσιακού ομαδικού μπαλέτου

Ο μυστηριώδης χορός εκατομμυρίων πουλιών – Οι επιστήμονες αναζητούν τον μηχανισμό του εντυπωσιακού ομαδικού μπαλέτου

Καθώς ο ήλιος πέφτει πάνω από έναν απέραντο βάλτο, περισσότερα από ένα εκατομμύριο πουλιά (ψαρόνια) κυματίζουν σε μαγευτικoύς σχηματισμούς σαν να χορεύουν, μουρμουρίζοντας. Αλλά το πώς ακριβώς το κάνουν, αυτό παραμένει μυστήριο.

Όταν το δει κανείς μεμονωμένα, το ταπεινό ψαρόνι, με το διάστικτο, πράσινο φτέρωμά του, είναι αρκετά όμορφο. Αλλά όταν τα ασυνήθιστα πουλιά συνενώνονται, σε έναν τεράστιο, συγχρονισμένο εναέριο χορό, αυτά τα μικρά πλάσματα δημιουργούν ένα θεαματικό – αν και κάπως μυστηριώδες – φυσικό θαύμα: ένα «μουρμουριτό».

Κάθε άνοιξη και φθινόπωρο, καθώς ο ήλιος δύει πάνω από τους εκτεταμένους υγροτόπους μέσα και γύρω από το εθνικό πάρκο Wadden Sea της νοτιοδυτικής Δανίας, έως και 1,5 εκατομμύριο μεταναστευτικά ψαρόνια πετούν και πετούν μαζί σε έναν φαινομενικά αυθόρμητο χορό σαν κύμα. Καθώς τα πουλιά πετούν σε τεράστια σμήνη, η συλλογική ανάδευση των φτερών τους μοιάζει με τον ήχο ενός ορμητικού καταρράκτη και σχηματίζουν σχήματα σαν σύννεφα τόσο σκοτεινά και πυκνά που έχουν κερδίσει τη δική τους τοπική περιγραφή: Sort Sol, ή “Μαύρος Ήλιος”.

Τα ψαρόνια έχουν γοητεύσει τους ανθρώπους από όσο θυμάται κανείς. Οι Αρχαίοι Ρωμαίοι πίστευαν ότι τα κυματιστά μοτίβα τους έδειχναν τις μεταβαλλόμενες διαθέσεις των θεών. Στην κελτική μυθολογία, τα ψαρόνια συνδέονταν με τη Brigid, τη θεά της θεραπείας και της γονιμότητας. Αφού μας καθηλώνουν με τις ικανότητές τους να αλλάζουν σχήμα για χιλιάδες χρόνια, οι λόγοι για τους οποίους τα ψαρόνια βυθίζονται, ανεβαίνουν και στροβιλίζονται ταυτόχρονα είναι πλέον γενικά γνωστοί, αλλά δεν υπάρχει ακόμα οριστική εξήγηση για το πώς καταφέρνουν να πετύχουν αυτά τα φαινομενικά χορογραφημένα μοτίβα.

Αυτές τις μέρες, οι χοροί των ψαρονιών μπορούν να φανούν σε τοποθεσίες τόσο διαφορετικές όπως η προβλήτα Μπράιτον της νότιας Αγγλίας, η περιοχή του Κόλπου του Σαν Φρανσίσκο της Καλιφόρνια και η κεντρική Ρώμη. Όμως οι ευρύτεροι ορίζοντες της κομητείας Νότιας Γιουτλάνδης, στην Δανίας και των παράκτιων υγροτόπων της Θάλασσας Wadden, που αποτελούν το μεγαλύτερο αδιάσπαστο σύστημα παλίρροιας άμμου και λασποτοπίων στον κόσμο, παρέχουν μια μοναδική προοπτική 360 μοιρών τόσο για έμπειρα πουλιά όσο και για περιστασιακούς επισκέπτες.

Ένα σούρουπο, στα τέλη Οκτωβρίου, σε ένα ανάχωμα στο έλος Tøndermarsken κοντά στα γερμανικά σύνορα, την ώρα που ο ήλιος εξασθενούσε, γλιστρώντας πίσω από τα σύννεφα, ένα τεράστιο κοπάδι από ψαρόνια, περίπου 600.000, εμφανίστηκε από όλες τις κατευθύνσεις στα καλάμια της λίμνης. Τα πουλιά κατέβηκαν και έφτασαν σε απόσταση 20 μέτρων από το σημείο παρατήρησης.

Η κακοφωνία του κελαηδίσματος και των φτερών τους που χτυπούσαν δημιουργώντας έναν εκκωφαντικό ήχο ήταν εντυπωσιακή. Στη συνέχεια ανέβηκαν, πριν κατέβουν ξανά χαμηλά.

Ο Jesper Danneborg Voss, ένας χαρούμενος τοπικός οδηγός φύσης από το Sort Safari, εξηγεί τι κάνει τα ψαρόνια να συγκεντρώνονται δύο φορές το χρόνο. «Τα πουλιά [περνούν] το καλοκαίρι στη Φινλανδία, τη Σουηδία ή τη Σιβηρία, και όταν κάνει κρύο εκεί πάνω και το έδαφος αρχίζει να παγώνει, αρχίζουν να μεταναστεύουν νότια, σταματώντας εδώ γιατί οι συνθήκες είναι φανταστικές. Μένουν εδώ ένα ή δύο μήνες πριν κατευθυνθούν ακόμα πιο νότια προς το Βέλγιο και την Αγγλία, μετά πετούν ξανά βόρεια την άνοιξη, οπότε συγκεντρώνονται ξανά εδώ», λέει.

Σύμφωνα με τον Voss, αυτή η γωνιά της νοτιοδυτικής Δανίας έχει άφθονα σαλιγκάρια, προνύμφες και πεσμένους καρπούς, γεγονός που την καθιστά ιδανικό προσωρινό σπίτι για τα ψαρόνια. Τα ψηλά καλάμια του βάλτου παρέχουν επίσης ένα τέλειο καταφύγιο τη νύχτα για την προστασία των πουλιών από τα αρπακτικά, που περιλαμβάνουν γεράκια, αετούς και αλεπούδες. «Τα πουλιά κοιμούνται σε κάθετη θέση, κρατώντας τα στελέχη του καλαμιού, με έως και πέντε πουλιά ανά στέλεχος», είπε ο Danneborg Voss. “Ο καρδιακός ρυθμός τους πέφτει και χαλαρώνουν. Κινούνται πιο κοντά, άνετα και ζεστά, 2 μέτρα πάνω από το νερό. Η θερμική απεικόνιση έχει δείξει ότι η θερμότητα του σώματος των ψαρονιών τη νύχτα είναι 31 C, ακόμα κι αν η εξωτερική θερμοκρασία είναι πολύ μικρότερη.”

Καθώς ο ήλιος αρχίζει να ανατέλλει, τα ψαρόνια αναχωρούν από το επιλεγμένο μέρος ανάπαυσης με μια ξαφνική, τεράστια και θορυβώδη ταραχή, διασκορπίζονται σε όλο τον βάλτο για να τραφούν σε μικρές ομάδες, συχνά ερευνώντας τις επιλογές τους από τις στέγες των αχυρώνων. Το βράδυ, τα πουλιά αρχίζουν να συγκεντρώνονται ξανά, εμφανίζονται σαν μικρά λοφία καπνού στον ορίζοντα, πριν ενώσουν τις δυνάμεις τους και κατέβουν σε μεγαλύτερες μάζες. Αυτά που φτάνουν αναζητούν τα καλύτερα μέρη για να ξεκουραστούν για την επόμενη νύχτα. Εάν εντοπιστούν αρπακτικά, τα πουλιά θα αναδυθούν ξανά σε όμορφους, αυθόρμητους σχηματισμούς: τότε αρχίζει ο «χορός των μουρμουριτών.»

Οι επιστήμονες άρχισαν πρόσφατα να μελετούν λεπτομερώς τα μυστικά πίσω από αυτούς τους σχηματισμούς. Ενώ οι ακριβείς τρόποι με τους οποίους τα ψαρόνια συντονίζουν τις χορευτικές τους κινήσεις και επικοινωνούν μεταξύ τους παραμένουν κάτι σαν μυστήριο, πολλοί ειδικοί πιστεύουν ότι ο λόγος που κινούνται ως ενιαίος, ενοποιημένος οργανισμός έχει να κάνει με την ασφάλειά τους.

Όπως εξήγησε ο Voss, τα αρπακτικά ζώα μπερδεύονται με τα μεταβαλλόμενα σχήματά τους, η πυκνότητα των οποίων καθιστά πιο δύσκολο για ένα γεράκι, ή αετό να ξεχωρίσουν μεμονωμένα θύματα. Μερικοί ζωολόγοι πιστεύουν επίσης ότι τα εναέρια μπαλέτα των ψαρονιών τα βοηθούν να παραμείνουν ζεστά τη νύχτα δίνοντας σήμα στο κοπάδι να ενωθούν και να ξεκουραστούν πριν από μια κρύα νύχτα.

Εκτός από τον εντυπωσιακό χορό τους, τα ψαρόνια έχουν μια παράξενη ικανότητα να μιμούνται ήχους. Λέγεται ότι ο Ρωμαίος αυτοκράτορας Νέρων κράτησε ένα ψαρόνι που μπορούσε να μιλάει ελληνικά και λατινικά. Ο συνθέτης Μότσαρτ, ίσως εμπνευσμένος από τα χορωδιακά ταλέντα του ψαρονιού, είχε ένα σε κλουβί δίπλα στο πιάνο του.

Όπως με κάθε φυσικό θέαμα, το Βόρειο Σέλας, μια ηφαιστειακή έκρηξη ή ένα σπάνιο ζώο, το να βιώσεις έναν τέτοιο μπαλέτο δεν είναι πάντα δεδομένο. Τα έλη και τα αναχώματα γύρω από τους υγροτόπους στο Tøndermarsken – ακόμα και η περιοχή ακριβώς απέναντι από τα γερμανικά σύνορα – είναι δημοφιλείς ζώνες για τα ψαρόνια., ενώ ο Σεπτέμβριος και ο Οκτώβριος είναι οι καλύτεροι μήνες για να πετύχεις τον χορό των ψαρονιών.