Ένα ημίγυμνο δέντρο, το είδωλο μιας διχασμένης πραγματικότητας

Ένα ημίγυμνο δέντρο, το είδωλο μιας διχασμένης πραγματικότητας

Αν αφήσεις ένα ποδήλατο ξεκλείδωτο στη μέση του δρόμου θα εξαφανιστεί σε χρόνο dt. Και ας μην έχει ρόδες. Στα δικά μας μάτια δεν υπάρχει καμία λογική σε αυτό, σε κάποιου άλλου, όμως, που βρίσκεται σε κατάσταση απόγνωσης, με διαλυμένη ψυχή από τα χρέη, την πείνα και ένα κράτος που αδιαφορεί για την επιβίωσή του, ακόμα και ένα τέτοιο ποδήλατο μοιάζει με σανίδα σωτηρίας. Κάτι αντίστοιχο ισχύει και με το σκηνικό με τα κλεμμένα στολίδια στο κέντρο της Αθήνας.

Βλέποντας την μισόγυμνη εικόνα του Χριστουγεννιάτικου Δέντρου στην Πλατεία Κλαυθμώνος, είναι λογικό να μας ξυπνάνε διάφορα (αρνητικά)συναισθήματα. Σίγουρα το θέαμα ταιριάζει απόλυτα με το απόφθεγμα του Αμερικανού φιλοσόφου, Γουίλ Ντυράν «Από την βαρβαρότητα στον πολιτισμό χρειάζεται ένας αιώνας, για το αντίθετο μονάχα μία μέρα», πόσο μάλλον εκείνη του Βρετανού πανεπιστημιακού, H.D.F. Kitto, «Αν δεν θεωρήσουμε κριτήρια του πολιτισμού τις ανέσεις και τις ηλεκτρικές συσκευές, τότε η αρχαία Αθήνα από το 480 έως το 380 π.Χ. ήταν σίγουρα η πιο πολιτισμένη κοινωνία που υπήρξε ποτέ μέχρι τώρα». Ίσως η δεύτερη να έχει μεγαλύτερο νόημα.

Σίγουρα όλοι έχουμε τα προβλήματά μας, όλοι τρέμουμε τον πληθωρισμό που ετοιμάζεται για εκτόξευση, παρόλα αυτά ακόμα δεν έχουμε μάθει πώς είναι να φτάνουμε στο σημείο να κλέψουμε κάτι σε γενική εικόνα «χαλάει το πνεύμα των Χριστουγέννων». Γιατί ακόμα θεωρούμε ότι έχουμε πολιτισμό μέσα μας.

Υπάρχει όμως και η άλλη πλευρά της κοινωνίας. Εκείνη που βλέπει τα φωτάκια στο δρόμο και δεν της προκαλείται καμία διάθεση για γιορτές, ούτε βλέπει πουθενά χριστουγεννιάτικη μαγεία. Είναι εκείνη η πλευρά που η σύγχρονη ζωή τους έχει αφήσει κυριολεκτικά στο έλεος της μοίρας τους, αυτοί που δεν έχουν τίποτα πλέον να χάσουν και θα κάνουν τα πάντα για να επιζήσουν.

«Κάθε χρόνο αντιμετωπίζαμε αυτά τα φαινόμενα» δήλωσε ο αντιδήμαρχος Αθηναίων, Σάκης Κολλάτος, δείχνοντας ουσιαστικά ότι αυτά τα περιστατικά δεν γίνονται μόνο στην Κλαυθμώνος, αλλά και «…στον Άγιο Παντελεήμονα, την Πλατεία Αττικής, τον Άγιο Παύλο κ.α.», όπως υπογράμμισε.

Επομένως, δεν είδαμε κανένα δέντρο και χάσαμε το δάσος, αλλά κυριολεκτικά δύο διαφορετικές αποτυπώσεις στο κατά το ήμισυ απαλλοτριωμένο από στολίδια Χριστουγεννιάτικο δέντρο των 17 μέτρων στην Κλαυθμώνος. Αυτό που για τους μεν σημαίνει «κάποιος δεν σεβάστηκε τον κόπο αυτών που το έστησαν ή το χριστουγεννιάτικο έθιμο», για τους δε είναι μια απέλπιδα προσπάθεια επιβίωσης.