Roelof Hemmen en Marjon van den Broek: 'We dragen het geluk bij ons'

roelof marjon

Een hoeve in Brabant. Kippen scharrelen rond, labrador Cash ligt loom in de zon en grote Zwitserse sennenhond Vlie houdt de wacht bij de poort. Er prijkt een jadegroene Land Rover uit 1979 onder de bomen. We zien een moestuin, een bloementuin, een kas en comfortabele zitjes, als eilandjes verspreid over het gras, wachtend op hun moment in de zon. De woonkeuken in de aangrenzende boerderij is enorm. Er brandt een vuur in de kachel en du moment dat de koffie voor onze neus verschijnt mag de notencake uit de oven. Het is een sprookje op het platteland. Een pláátje. Kunnen de bewoners nog vrienden gebruiken? We melden ons graag, in dit warme huis en thuis van Roelof Hemmen en Marjon van den Broek. ‘Mijn rode engel’, ‘zeemeermin’, ‘every day kiss a ginger day’. Eén blik op het Instagramaccount van Roelof en zijn lief­ kozingen voor Marjon vallen direct op. Marjon daarentegen geeft de voorkeur aan een allesomvattend ‘schatje’. De liefde tussen de twee hangt in de lucht sinds 2011. De gevoelens ontstonden na het overlijden van Roelofs vorige vrouw, ook Marjon genaamd. Roelof zei daar eerder over: ‘De liefde is ontstaan toen ik op de bodem van de put lag.’

Terug in de tijd

Wat herinneren jullie je van die tijd?

ROELOF: ‘Mijn vorige vrouw Marjon en ik waren bevriend met Marjon en haar toenmalige partner. Zij werkte als visagist bij RTL Nieuws, hij als cameraman. We leerden elkaar kennen op de werkvloer van RTL Nieuws, waar ook mijn vrouw Marjon werkte als autocuer, en zagen elkaar ook privé.’

MARJON: ‘Toen mijn relatie overging, hield ik contact met Roelof en Marjon. Dat intensiveerde toen Marjon ziek werd. We waren close en op Marjons verzoek beloofde ik haar na haar overlijden te zullen opmaken.’

ROELOF: ‘Een maand na haar overlijden heb ik Marjon en een andere vriendin uitgenodigd. Ze waren belangrijk geweest in de periode rondom Marjons dood en ik wilde ze bedanken. Ik had totaal niet het idee dat ik opnieuw verliefd zou worden. Wel wist ik zeker dat ik er weer uit zou komen, dat ik oké zou zijn. Dan zou ik gaan werken, jagen, whisky drinken. Aan liefde had ik nooit gedacht. Die avond bleef Marjon aan tafel zitten nadat de andere vriendin was vertrokken. Wat volgde, was een bizar moment waarop we elkaar in de ogen keken en er, pats­boem, gevoelens waren. Ik ben een kersverse weduwnaar, dit is gek en onbehoorlijk, schoot door mijn hoofd. Je moet je afvragen: is dit wel echt? Is dit niet de paniek waarin ik ben, niet gewoon het verdriet? Speelt mijn geest een spelletje met me?’

MARJON: ‘Ik weet nog precies het moment dat ik met andere ogen naar Roelof keek. Ik keek in zijn ogen en ik voelde het. Alsof Cupido zijn pijlen afvuurt. Bam. Ook bij hem zag ik het gebeuren. Meteen ging in mijn hoofd een knop om: dit kan niet, dit mag niet. Thuis besloot ik het te zien als een bevlieging. De gedachte dat het echt niet kon overheerste. En dan heet ik ook nog eens Marjon… Uitgesloten dat het tussen ons iets mocht worden. Ik was al eens getrouwd geweest en had een latrelatie gehad. Ik had de liefdes in mijn leven al verspild. Zo voelde het.’

ROELOF: ‘Het heeft maanden geduurd voordat we accep­teerden dat er meer was tussen ons. Toen ben ik het gaan vertellen. Aan de kinderen, ons beide ouders, aan vrienden. Er was niemand die het belachelijk vond, niemand die zei: ‘Hoe kóm je erbij?’ Ik zocht bij iedereen bevestiging dat het niet absurd was wat we deden.’

Veel meegemaakt

Wordt de liefde anders beleefd als je al veel hebt meegemaakt?

ROELOF: ‘In zeker opzicht. Er is geen ruimte meer voor bullshit. Je weet duidelijker wat je wil en niet wil en durft dat uit te spreken.’

MARJON: ‘We vragen ons weleens af wat er was gebeurd als we elkaar dertig jaar geleden waren tegengekomen. Waren we dan ook verliefd geworden? Daar ben ik zeker van. Maar je leven is je leven. Onze keuzes hebben geleid tot de komst van onze kinderen. Roelof heeft een zoon, Hidde, en stiefkinderen, Thom en Lisa. Ik heb een dochter, Dieuwertje. Elke keuze op het door ons bewandelde pad is een belangrijke geweest. Dat we pas later in ons leven zijn samengekomen, geeft een betere balans.’

Misschien een vreemde vraag: voelden jullie op een bepaalde manier goedkeuring van Marjon?

MARJON: ‘Ja, dat heb ik duidelijk gemerkt. Van een goede vriend heeft Roelof een schilderij gekregen. Een sprekend portret van Marjon, gemaakt van stukjes hout. De eerste keer nadat we voor onze gevoelens durfden uit te komen en ik bij Roelof thuis kwam, hing het portret daar. Het voelde heel goed. Ik ben daar gevoelig voor. Had het niet oké gevoeld, dan was ik afgehaakt.’

ROELOF: ‘Ik heb een andere bijzondere ervaring gehad. In een nacht had ik twee keer dezelfde droom, waarin ik Marjon aan de rand van een bos zag. Ze zat op een krukje op een gazon, heel rustig en kalm, ze glimlachte een beetje. De dromen grepen me erg aan. Jaren later, toen Marjon en ik dit huis kochten, zag ik in de tuin de bosrand uit mijn droom. We hebben er een beeld van een engel neergezet.’

MARJON: ‘De hoeve waar we nu wonen, ken ik uit mijn jeugd. Hier woonde een jeugdvriendin, ikzelf ben een kilometer verderop geboren. We houden van het huis, het groen, de ruimte om ons heen.’

ROELOF: ‘Ik kom uit Rotterdam, Marjon uit een Brabantse familie.’ Lachend: ‘Er zijn wel tweehonderdduizend Brabantse ooms, tantes, neven en nichten en allemaal komen ze langs. Het geeft me een opstapje om te integreren. Ik vind het prettig wonen hier en vind ‘de Brabander’ fijn. Die neemt het allemaal niet te serieus, pakt aan, is een beetje een vrijbuiter en recalcitrant. Ook het clichématige bourgondische is waar.’

Benieuwd naar de rest van het interview met Roelof en Marjon? Je leest het in de nieuwe Nouveau. Vanaf nu in de winkel!