Na pokładzie było 306 osób, 47 ton paliwa zniknęło, a poniżej był tylko ocean [Historia]

Air Transat po awaryjnym lądowaniu

24 sierpnia 2001 r. samolot lini Air Transat — nowoczesny Airbus A330 wykonywał lot na trasie Toronto — Lizbona. Samolot był prawie nowy, miał zaledwie dwa lata. Na pokładzie znajdowało się 306 osób — 293 pasażerów i 13 członków załogi.

Pierwsze godziny lotu przebiegają normalnie. Tuż nad Atlantykiem, na wysokości 12 kilometrów, piloci odkrywają, że z prawego zbiornika wycieka paliwo. Samolot jest naszpikowany elektroniką, ale doświadczeni piloci uważają, że przyrządy kłamią i ignorują ostrzeżenia. Tymczasem paliwo uciekało w szybkim tempie, a samolot znajdował się na środku oceanu. Gdy w prawym zbiorniku nie było już prawie paliwa, załoga postanowiła przepompować ją z pełnego lewego zbiornika.

Pomysł okazał się nietrafiony. Wkrótce we wszystkich zbiornikach zabrakło paliwa. Wysokość wynosiła 12 kilometrów, na pokładzie znajdowało się 306 osób, 47 ton paliwa zniknęło, a poniżej był tylko ocean. Wkrótce wysiadło zasilanie, ale zostało przywrócone przez turbinę awaryjną.

Ponieważ transatlantycki korytarz powietrzny był zajęty, dyspozytor przekierował lot do innego korytarza 100 kilometrów dalej na południe. Dzięki temu trasa przebiegała w pobliżu Azorów. Gdy silniki przestały pracować, najbliższa wyspa i lotnisko znajdowały się w odległości 120 kilometrów i posiadała bazę lotniczą odpowiednią do lądowania. Samolot zaczął szybować z wysokości 10 600 metrów.

Po dotarciu na wyspę piloci zobaczyli lotnisko. Załoga musiała poradzić sobie z kilkoma trudnościami. Po pierwsze, musieli dolecieć do pasa startowego z odpowiednią prędkością, ani za szybko, ani za wolno. Jak to zrobic, gdy nie działają silniki? Błędne decyzje spowodują katastrofę. Jeśli już uda się wylądować, trzeba zachamować – bez silników.

Podczas lądowania eksplodowało 8 opon, ale pilotom udało się zatrzymać samolot tam, gdzie powinien. W rezultacie Airbus przeleciał większy dystans bez paliwa niż ktokolwiek w historii, a mimo to udało mu się bezpiecznie wylądować. Nikt nie został ranny.

Śledczy, badający incydent, musieli znaleźć odpowiedź jakto się stało, że paliwo wyciekło, oraz dlaczego załoga od razu nie zareagowała odpowiednio.

Po pierwsze znaleziono wyciek w prawym silniku. Powstał on, ponieważ technicy podczas naprawy silnika użyli pompy hydraulicznej z innego silnika. Aby samolot nie stał i nie czkał na części (w tym czasie może latać i zarabiać), użyto innej części. Punkt mocowania pompy w nowym silniku miał nieco inną specyfikację. Tym samym węże układów paliwowego i hydraulicznego znajdowały się teraz niemal punktowo względem siebie, choć zgodnie z zaleceniami producenta powinna być między nimi przerwa. W rezultacie, z powodu wibracji, wzmocniony przewód olejowy zaczął ocierać się o gumowo-metalowy przewód układu paliwowego. Podczas lotu w wężu paliwowym powstał wyciek.

Załoga nie zastosowała się do instrukcji obsługi, która mówiła, że nie jest konieczne otwieranie zaworu obejściowego między zbiornikami, jeśli jeden z nich przecieka. Ale piloci nie uwierzyli przyrządom.

W rezultacie Rolls-Royce zakazał używania części z innych silników. Airbus zmienił instrukcje dla pilotów i zmodyfikował system ostrzegania o pozostałościach paliwa.