Μόνικα Βαρσάβσκαγια: «Μπορώ να ζω μόνο με το σουβλάκι σας»

Το cuhnja, που στα ρωσικά θα πει κουζίνα, είναι από τους γαστρονομικούς λογαριασμούς του Instagram που έχουν κάτι εθιστικό. Ευφάνταστο food styling, πολύχρωμα πιάτα σαν έργα τέχνης, τραπέζια καταμεσής στη φύση και συνταγές με έμφαση στη χορτοφαγία, που ξυπνούν παιδικές αναμνήσεις. Πίσω από το ιδιαίτερο cooking project κρύβεται μια 27χρονη Εσθονή, η Μόνικα Βαρσάβσκαγια, που ταξίδεψε στην Αθήνα, καλεσμένη του concept store 10AM apotheke της Εύας Παπαδάκη, για να συστήσει στους Αθηναίους τα μυστικά της δημιουργικής της κουζίνας.

Πρώτη φορά στην Ελλάδα;

Δεύτερη στην Ελλάδα, πρώτη στην Αθήνα. Πολύ μικρή, με τη γιαγιά μου, είχα ταξιδέψει ένα καλοκαίρι στην Κρήτη. Θυμάμαι ακόμη τη ρακή και την υπέροχη ελληνική φιλοξενία. Τώρα, δηλώνω ερωτευμένη με την Αθήνα. Δεν ξέρω γιατί, μου θυμίζει έντονα το Μεξικό. Περπατώντας, έχω ανακαλύψει υπέροχα κτίρια, μοναδικής αρχιτεκτονικής. Φυσικά, έχω γοητευτεί και από το φαγητό σας. Έχω φάει υπέροχα στην Ταβέρνα των Φίλων, στο Pharaoh, στην Ταβέρνα Οικονόμου, στις Σεϋχέλλες. Έχω λατρέψει τους λαχανοντολμάδες!

[kath-read-more post=”562976821″]

Πώς ξεκίνησε η αγάπη σου για το φαγητό;

Πέρασα την παιδική μου ηλικία παρέα με τους παππούδες μου, οι οποίοι, ως γνήσιοι Εσθονοί, εξέφραζαν την αγάπη και τη φροντίδα τους μέσω του φαγητού. Από μικρή έμαθα να βλέπω το φαγητό σαν πράξη γενναιοδωρίας. Όταν ενηλικιώθηκα, άρχισα να ασχολούμαι επαγγελματικά με τη μαγειρική, το food styling και τη φωτογραφία φαγητού, ούσα αυτοδίδακτη, ενώ παράλληλα δούλευα ως σερβιτόρα και σομελιέ σε διάφορα εστιατόρια του Ταλίν.

Τώρα ζεις στο Παρίσι. Πώς βρέθηκες εκεί;

Για σπουδές γραφιστικής, αν και πάντα ήθελα να ζήσω εκεί, γιατί είχα πάθος με την κουζίνα και το σινεμά της Γαλλίας. Πέρασα την καραντίνα στη γαλλική εξοχή με τον τότε σύντροφό μου, σε ένα σπίτι με μεγάλη κουζίνα. Η μόνη μου ασχολία ήταν να μαγειρεύω όλη μέρα συνταγές της παιδικής μου ηλικίας, να στήνω πιάτα με πρωτότυπους τρόπους, να τα φωτογραφίζω και να ανεβάζω τις εικόνες στο Instagram. Κάπως έτσι γεννήθηκε το cuhnja. Το ξεκίνησα για πλάκα και μέσα σε λίγο διάστημα άρχισε να αποκτά φανατικούς ακόλουθους και να δέχομαι σοβαρές επαγγελματικές προτάσεις. Ξαφνικά, βρέθηκα να δίνω συνεντεύξεις στη γαλλική Vogue και να με γνωρίζει ο κόσμος. Εκεί κατάλαβα τη δύναμη του διαδικτύου! Πλέον, ταξιδεύω παντού για διάφορα γαστρονομικά events με κονσεπτικό χαρακτήρα. Μαγειρεύω, φτιάχνω τα μενού, το food styling, τη σκηνογραφία, φωτογραφίζω τα πιάτα. Το αγόρι μου λέει ότι κάνω κάτι σαν δημιουργικό catering. Στην πραγματικότητα αυτό που κάνω είναι να δημιουργώ εμπειρίες μέσω του φαγητού.

Η ωραιότερη συνεργασία σου έως τώρα;

Οι πιο δημιουργικές είναι αυτές με τους οίκους μόδας. Στο μυαλό μου έρχεται τώρα μια υπέροχη συνεργασία με τον Herms για ένα ντίνερ στην Ελβετία κι άλλη μία με τον Maison Alaa, όπου σχεδίασα τα μενού.

Τι σημαίνει για σένα καλό φαγητό;

Αυτό που το προσεγγίζεις με απλότητα και μια αίσθηση παιχνιδιού. Τα πιάτα μου είναι απλά, σαν σπιτικό φαγητό, αλλά έχουν και το στοιχείο της έκπληξης. Ένα καλό πιάτο δεν είναι περίπλοκο, ούτε παίρνει στα σοβαρά τον εαυτό του. Έχω φάει σε εστιατόρια με πολλά Μισελέν και δεν θυμάμαι τίποτα. Καλό φαγητό είναι το φαγητό που θυμάσαι.

[kath-read-more post=”562943086″]

Μια έντονη γαστρονομική ανάμνησή σου;

Οι περισσότερες έχουν να κάνουν με τη σοβιετική κουζίνα. Σίγουρα η υπέροχη ουκρανική σούπα μπορς της γιαγιάς μου.

Ένα φαγητό που πάντα θα σου φτιάχνει το κέφι;

Το ελληνικό σουβλάκι, που ανακάλυψα εδώ στην Αθήνα. Νομίζω μπορώ να ζω μόνο με το σουβλάκι σας από εδώ και πέρα.

Το κείμενο περιλαμβάνεται σε έντυπη έκδοση της Καθημερινής.