Δίκη Πισπιρίγκου – Κούγιας: Αν κάτι δολοφονήθηκε στην διαδικασία, αυτό ήταν η επιστημονική αλήθεια και ο ορθός λόγος

Δίκη Πισπιρίγκου – Κούγιας: Αν κάτι δολοφονήθηκε στην διαδικασία, αυτό ήταν η επιστημονική αλήθεια και ο ορθός λόγος

«О‘ОЅ ОєО¬П„О№ ОґОїО»ОїП†ОїОЅО®ОёО·ОєОµ σ’ О±П…П„О® П„О· ОґО№О±ОґО№ОєО±ПѓОЇО±, О±П…П„ПЊ О®П„О±ОЅ О· ОµПЂО№ПѓП„О·ОјОїОЅО№ОєО® О±О»О®ОёОµО№О± ОєО±О№ Ої ОїПЃОёПЊП‚ О»ПЊОіОїП‚В» ОµОЇПЂОµ Ої Αλέξης Κούγιας ο οποίος ξεκίνησε σήμερα την αγόρευσή του ενώπιον του Μικτού Ορκωτού Δικαστηρίου όπου δικάζεται η Ρούλα Πισπιρίγκου για την ανθρωποκτονία και την απόπειρα ανθρωποκτονίας της κόρης της Τζωρτζίνας.

Της Άννας Κανδύλη

Ο συνήγορος της κατηγορούμενης κατά την πρώτη ημέρα της αγόρευσής του καταφέρθηκε κατά της εισαγγελέως της έδρας η οποία έχει προτείνει την ενοχή της Ρούλας Πισπιρίγκου, του καθηγητή Ιατροδικαστικής και Τοξικολογίας του ΑΠΘ Νικόλαου Ράικου που βρήκε την κεταμίνη στο αίμα της μικρής, αλλά και συνολικά κατά του ιατρόνοσηλευτικού προσωπικού που περιέθαλψαν την Τζωρτζίνα.

Προκατειλημμένη η εισαγγελέας

Συγκεκριμένα, όπως μεταξύ άλλων είπε για την εισαγγελέα «…Αντί αφετηρία της να είναι η αντικειμενική διερεύνηση της κατηγορίας και των αποδεικτικών στοιχείων, αφετερία της έγινε η προκατάληψη, η εκ προοιμίου παραδοχή της ενοχής και η «ιερή αγανάκτηση» που μετέτρεψε την πρόταση της σε κουραστική επίκληση του συναισθήματος των μελών του δικαστηρίου και της ιδιότητα σας ως γονέων, για να θολώσει την αντικειμενική σας κρίση και την διαύγεια την σκέψη σας….

Αν κάτι δολοφονήθηκε σ’ αυτή τη διαδικασία, αυτό ήταν η επιστημονική αλήθεια και ο ορθός λόγος. Ήταν τόση προκατάληψη της κυρίας εισαγγελέα, ώστε όχι μόνο αποδέχτηκε την έκθεση του Ράικου σαν ιερό και απαραβίαστο κείμενο, αλλά και «θεοποίησαν» τον ίδιο τον Ράικο σαν έναν παντογνώστη επιστήμονα που μαζί με τον Πάπα, κατέχει κι αυτός το αλάθητο…».

Το «λαδάκι» του Μάνου

Ο κ. Κούγιας μίλησε για προκατάληψη σε βάρος της κατηγορουμένης σε αντίθεση με την « θεοποίηση» του Μάνου Δασκαλάκη από όλους.

«О“О№О± ОєО¬ПЂОїО№Ої О±ОЅОµОѕО®ОіО·П„Ої О»ПЊОіОї ПЊО»О± ПЊПѓО± О­ОєО±ОЅОµ О· ОєО±П„О·ОіОїПЃОїПЌОјОµОЅО· ОёОµП‰ПЃО®ОёО·ОєО±ОЅ В«П„П…ПЂО№ОєО¬, П€ПЌП‡ПЃО±, О±ОґО№О¬П†ОїПЃО± ОєО±О№ ОґО№ОµОєПЂОµПЃО±О№П‰П„О№ОєО¬В», ОµОЅПЋ П„Ої ОіОµОіОїОЅПЊП‚ ПЊП„О№ ОјО№О± П†ОїПЃО¬ Ої ОњО¬ОЅОїП‚ О”О±ПѓОєО±О»О¬ОєО·П‚ О®ПЃОёОµ ОєО±О№ ОІО¬О»Оµ О»ОЇОіОї О»О±ОґО¬ОєО№ ПѓП„Ої ОјО­П„П‰ПЂОї П„О·П‚ О¤О¶П‰ПЃП„О¶ОЇОЅО± ПѓП„Ої ОЅОїПѓОїОєОїОјОµОЇОї П„ОїП… ОЎОЇОїП…, θεωρήθηκε… П…ПЂО­ПЃП„О±П„О· ОєО±О№ О±ПѓП…ОЅО±ОіПЋОЅО№ПѓП„О· О±ПЂПЊОґОµО№ОѕО· ОіОїОЅОµПЉОєО®П‚ О±ОіО¬ПЂО·П‚. ОЊПѓОї ОєО№ О±ОЅ О­ОєО±ОЅОµ О· ОєО±П„О·ОіОїПЃОїПЌОјОµОЅО· ОіО№О± П„О· О¤О¶П‰ПЃП„О¶ОЇОЅО±, ОґОµОЅ ОёО± ОјПЂОїПЃОїПЌПѓОµ ПЂОїП„О­ ОЅО± ОѕОµПЂОµПЃО¬ПѓОµО№ П„Ої В«О»О±ОґО¬ОєО№В»П„ОїП… ОњО±ОЅОїПЌ. О‘П…П„ПЊ ОґОµОЇП‡ОЅОµО№ ПЂПЊПѓОї ОІО±ОёО№О¬ О­П‡ОµО№ О±О»О»ОїО№П‰ОёОµОЇ О· ОєПЃО№П„О№ОєО® ПѓОєО­П€О· ОєО±О№ Ої ОїПЃОёПЊП‚ О»ПЊОіОїП‚ О±ПЂПЊ П„О·ОЅ ПЂПЃОїОєО±П„О¬О»О·П€О· ПѓОµ ОІО¬ПЃОїП‚ П„О·П‚ κατηγορουμένης…».

Ο Ράικος και η κεταμίνη

Αναφερόμενος στην τοξικολογική έκθεση του καθηγητή Ράικου την αμφισβήτησε ευθέως λέγοντας πως «Εάν μετά την επιστημονική διερεύνηση της υπόθεσης πετάξετε στον κάλαθο των αχρήστων την έκθεση του Ράικου, όπως και πρέπει να κάνετε, τότε δεν υπάρχει κανένα άλλο στοιχείο που να υποδεικνύει εγκληματική ενέργεια και αυτό δεν μπορεί να υποκατασταθεί ούτε να αντικατασταθεί με κουτσομπολιά και μηνύματα στο Viber, με τα σχόλια των τηλεδικαστών στις πρωινές, μεσημεριανές και απογευματινές τηλεοπτικές εκπομπές και τις αυθαίρετες και ανεύθυνες τοποθετήσεις των αυτόκλητων τηλε -ιατροδικαστών, των ανθρώπων δηλαδή που πάνω σε ένα ανθρώπινο δράμα εδώ και δύο χρόνια χτίζουν καριέρες και φτιάχνουν περιουσίες…

Ήταν τέτοια χειραγώγηση των εισαγγελικών και ανακριτικών αρχών από τον Ράικο, ώστε να πιστέψουν όχι μόνο ότι δήθεν βρέθηκε ο δολοφόνος , χωρίς να υπάρχει καν δολοφονία, αλλά και ότι η κατηγορούμενη ήταν δήθεν επικίνδυνη φυγής, ενώ στην πραγματικότητα είχε γνωστή διαμονή στην Πάτρα, ή ότι είχε σχεδιάσει την τέλεση νέων αδικημάτων, μολονότι δεν συναναστρεφόταν μικρά παιδιά, αφού δεν ασκούσε κάποιο συναφές επάγγελμα, ούτε υπήρχαν παιδιά στο σπίτι της. Η όλη ποινική διαδικασία κινήθηκε θεωρώντας εξαρχής την έκθεση του Ράικου ως «θέσφατο», σαν ένα κομμάτι της δίκης που δήθεν δεν μπορεί να αμφισβητηθεί, ούτε να ανατραπεί, ούτε να ερευνηθεί, ωσάν να επρόκειτο για κάποιο απαραβίαστο ιερό κείμενο. Σκοπός του Ράικου ήταν να αναδειχθεί επιστημονικά μέσα από αυτή την υπόθεση, να γίνει ο «βασιλιάς των τοξικολόγων» με το να καταχωρηθεί στα παγκόσμια τοξικολογικά χρονικά ως ο τοξικολόγος που κατόρθωσε να εντοπίσει τον πρώτο στην ιστορία θάνατο παιδιού από κεταμίνη μέσα σε νοσοκομείο από πράξη γονέα και όχι από ιατρικό σφάλμα…».

Ο Αλέξης Κούγιας σημείωσε επίσης ότι δεν υπάρχει και κανένα στοιχείο που να συνδέει την Πισπιρίγκου με την κεταμίνη. «Δεν έχετε κανέναν αυτόπτη μάρτυρα που να βεβαιώνει ότι η κατηγορούμενη προμηθεύτηκε, κατείχε και χορήγησε κεταμίνη και μιδαζολάμη στην Τζωρτζίνα γενικώς, αλλά δεν έχετε και κανένα μάρτυρα ιατρό ή νοσηλευτή που να καταθέτει ότι οι ουσίες αυτές χορηγήθηκαν κατά την διασωλήνωση της ασθενούς. Δεν υπάρχει σ’ αυτή την υπόθεση ιχνηλάτηση της κεταμίνης από την πηγή μέχρι την κατάληξη της. Έχετε όμως ένα συγκεκριμένο αντικειμενικό και αδιάψευστο στοιχείο : Ότι το βαλιτσάκι της ανάνηψης (ή σάκος ανάνηψης) που έφερε η ομάδα Τζουβάρα στο θάλαμο της ασθενούς, περιείχε και τα μίνι και μιδαζολάμη….

Επίσης, έχετε και το δεδομένο ότι η κεταμίνη και η μιδαζολάμη είναι ουσίες που αλληλοσυμπληρώνονται στο πλαίσιο πρωτοκόλλου για την εφαρμογή της διασωληνωσης. Ουδέποτε στα χρονικά έχει χρησιμοποιηθεί αυτό το σχήμα για την τέλεση δολοφονίας…. Σε οποιαδήποτε άλλη υπόθεση, αν αντικαθιστούσαμε την κεταμίνη και την μιδαζολάμη με ένα πιστόλι ή ένα μαχαίρι και είχαμε θάνατο από πυροβολισμό ή μαχαίρωμα, η απόφαση του δικαστηρίου θα ήταν εύκολα υπέρ της καταδίκης αυτών που έφεραν το όπλο του εγκλήματος στο δωμάτιο του θύματος. Κανένα δικαστήριο δεν θα δεχόταν ότι αυτός που έφερε το όπλο του εγκλήματος στον τόπο του εγκλήματος δεν το χρησιμοποίησε, διότι κάποιος άλλος κατά σύμπτωση έφερε ένα ίδιο όπλο στον ίδιο τόπο και χρόνο και το χρησιμοποίησε λίγο πριν, αλλά δεν βρέθηκε. Γιατί λοιπόν στην συγκεκριμένη υπόθεση να δεχτούμε ότι κατά διαβολική σύμπτωση την ίδια μέρα και στον ίδιο τόπο έφεραν στο δωμάτιο της Τζωρτζίνας κεταμίνη – μιδαζολάμη τόσο η κατηγορούμενη όσο και η ομάδα ανάνηψης, αλλά η κεταμίνη – μιδαζολάμη χορηγήθηκε από την κατηγορούμενη και όχι από την ομάδα ανάνηψης;».

Ο κ. Κούγιας υποστήριξε πως η «υπέρμετρη» ενασχόληση με την προσωπικότητα της κατηγορούμενης « αποπροσανατολίζει» και γίνεται μόνο προς ικανοποίηση της «ανθρωποφάγου» περιέργειας του κοινού. «Μολονότι ο κατηγορούμενος, άρα και η προσωπικότητα του, είναι κεντρικό θέμα για κάθε δίκη, στη συγκεκριμένη περίπτωση η υπέρμετρη ενασχόληση με το χαρακτήρα της κατηγορουμένης και την σχέση της με τον σύζυγό της απλώς ικανοποιεί την ανθρωποφάγο περιέργεια του κοινού και δεν εισφέρει απολύτως τίποτα στην αναζήτηση της επιστημονικής αλήθειας, αλλά αντιθέτως αποπροσανατολίζει, καθώς αντί το δικαστηρίου να ερευνά τις πράξεις και παραλείψεις του ιατρονοσηλευτικού προσωπικού που συνδέονται με την εξέλιξη της υγείας της Τζωρτζίνας, έρευνά την προσωπική ζωή της κατηγορουμένης που δε συνδέεται αιτιωδώς με το θάνατο της Τζωρτζίνας…».

Η αγόρευση του κ. Κούγια θα συνεχιστεί κατά την επόμενη συνεδρίαση του δικαστηρίου στις 21 Φεβρουαρίου.