Τι την έκανε την μπάλα ο Τολιόπουλος

ÊÕÐÅËËÏ ÅËËÁÄÏÓ 2023-2024 / FINAL-8 / ÐÑÏÇÌÉÔÅËÉÊÏÓ / ÐÁÏÊ – ÁÑÇÓ (KLODIAN LATO / EUROKINISSI)

Το αγαπημένο σύνθημα των οπαδών του Άρη στην χρυσή εποχή του “Αυτοκράτορα” περιελάμβανε δύο λέξεις; Στην ουσία, μία, με τέσσερα γράμματα, που απλά άλλαζε στον τονισμό της.

– “Πότε”; φώναζαν οι μισοί οπαδοί του Άρη στο μισό Αλεξάνδρειο.

“Ποτέ” απαντούσαν οι υπόλοιποι.

Ήταν το σύνθημα που μισούσαν όσο τίποτα άλλο οι οπαδοί του ΠΑΟΚ… Γιατί έμοιαζε με τη μεγαλύτερη αλήθεια σε εκείνες τις αναμετρήσεις του μεγάλου ματς της Θεσσαλονίκης, που καθήλωνε όχι μόνο την μπασκετομάνα, αλλά την Αθήνα, τον Πειραιά και όλη την υπόλοιπη Ελλάδα.

Όταν ο Άρης σάρωνε τα πρωταθλήματα, πήρε επτά συνεχόμενα, τα περισσότερα με μεγάλο αντίπαλο τον ΠΑΟΚ. Και τα έπαιρνε ακόμα και όταν δεν ήταν καλύτερος.

Θέλετε με μαγικό τρόπο, θέλετε γιατί ο Γιαννάκης και ο Γκάλης ήταν γεννημένοι νικητές;

Ίσως και γιατί ο Δικέφαλος έχανε την γη κάτω από τα πόδια του στο πιο καθοριστικό σημείο. Με αποκορύφωμα το πρωτάθλημα της σεζόν 1990-91, δηλαδή το τελευταίο τις Αυτοκρατορίας του Άρη.

Όταν ο Γιαννάκης έκανε μόνος του το 3-2 και το 4-2. Βρείτε τα video στο Youtube, δεν είναι δύσκολο να τα ξετρυπώσετε.

Τολιόπουλος, όπως Γιαννάκης

Αυτά που έκανε εκείνη τη χρονιά ο Γιαννάκης, τα έκανε το βράδυ της Πέμπτης στο Ηράκλειο ο Βασίλης Τολιόπουλος. Σε ένα ματς που μέχρι το 33′ ήταν κακός και άστοχος και ανάγκασε τον Γιάννη Καστρίτη να τον κρατήσει για ώρα στον πάγκο, ο 28χρονος γκαρντ επέστρεψε και έκανε το θαύμα του.

Έβαλε 17 πόντους στα τελευταία 5 λεπτά του αγώνα και κυριολεκτικά μόνος του γύρισε χαμένο ματς. Με αποκορύφωμα το καλάθι της νίκης, που από κάθε άποψη ήταν ηγετικό.

Και στο τέλος δάκρυσε από χαρά, από συγκίνηση και κυρίως ανακούφιση, γιατί ήξερε πως στην Ελλάδα ένα κακό παιχνίδι, σε ένα κρίσιμο ντέρμπι, μπορεί να μετατρέψει ακόμα και μια ονειρεμένη σεζόν, σε εφιάλτη. Κι από παικταράς, να γίνει μέσα σε ένα βράδυ λούζερ.

Τελικά έγραψε άλλη μια μεγάλη εμφάνιση, υποψήφια για την καλύτερη της καριέρας του δεδομένης της κρισιμότητας του ματς και του αντιπάλου και αποθεώθηκε όσο ποτέ άλλοτε από τους οπαδούς του Άρη.

Εντάξει, δεν τραγούδησαν ακόμα, “τι την έκανε την μπάλα ο Τολιόπουλος”, όπως φώναζαν για τον Γκάλη, “τι την έκανε την μπάλα ο Θεός”, αλλά ένα σύνθημα μάλλον το αξίζει ο 28χρονος γκαρντ.

Ο Καστρίτης και το δικαίωμα στο όνειρο

Το ελληνικό μπάσκετ, λοιπόν, καμαρώνει έναν Ελληνα μπασκετμπολίστα που αποδεικνύει κάθε μέρα πως όταν σε πιστεύει ο προπονητής σου και όταν δουλεύεις, όλα μπορεί να γίνουν. Τα δύο τελευταία χρόνια ο Βασίλης Τολιόπουλος έχει γίνει άλλος παίκτης, δεν είναι το ταλέντο που χάθηκε στο δρόμο. Ο Καστρίτης έλεγε από την πρώτη μέρα ότι μαζί του ο Τολιόπουλος θα αλλάξει επίπεδο κι αυτό έγινε.

Και μαζί του και ο Άρης ανεβαίνει επίπεδο, κερδίζει ακόμα και στις χειρότερες μέρες του και νιώθει ήδη νικητής στο Ηράκλειο. Κι ας γνωρίζει πως είναι αδύνατο να κατακτήσει το Κύπελλο Ελλάδας ΟΠΑΠ.

Το Σάββατο στον ημιτελικό περιμένει ο Παναθηναϊκός, την Κυριακή πιθανότατα ο Ολυμπιακός. Όμως ο καθένας μπορεί να ονειρεύεται, ειδικά όταν από την αρχή της σεζόν κάνει την μία υπέρβαση μετά την άλλη.

Η μέρα των 96άρηδων

Αυτά για την απίστευτη ανατροπή του Άρη που είχε για πρωταγωνιστή τον γεννημένο το 1996 Βασίλη Τολιόπουλο. Στο πρώτο προημιτελικό, έβαλε την υπογραφή του ένα συνοδοιπόρος του στις μικρές Εθνικές. Κι αυτός γεννημένος το 1996, ήταν μέλη της Εθνικής Εφήβων που ποτέ δεν πήρε μετάλλιο, αλλά έφτασε δύο φορές στην 4η θέση.

Μία στο Eurobasket U18 στην Τουρκία και μία στο Παγκόσμιο U19 στο γήπεδο που γίνεται τώρα το Κύπελλο Ελλάδας ΟΠΑΠ. Ο Ντίνος Μήτογλου που “καθάρισε” σε ακόμα ένα ματς για τον Παναθηναϊκό και τον έστειλε στον ημιτελικό.

Οι δύο τους θα ανταμώσουν το Σάββατο στον πρώτο ημιτελικό, αποδεικνύοντας σε όλους πως τα μετάλλια με τις μικρές Εθνικές δεν σημαίνουν κάτι.

Κάπως έτσι το Final 8 του Κυπέλλου Ελλάδας ΟΠΑΠ ξεκίνησε με ιδανικό τρόπο, το ελληνικό μπάσκετ και η ΕΟΚ μπορούν να καμαρώνουν διότι πλέον δεν έχουν να ζηλέψουμε τίποτα από τους ξένους και μπορούμε κι εδώ να διοργανώσουμε γιορτές σε γεμάτα γήπεδα με κόσμο όλων των ομάδων.

Αρκεί το όμορφο σκηνικό να συνεχιστεί και το υπόλοιπο τριήμερο. Κι αν γίνει αυτό, το μπάσκετ θα δείξει το δρόμο και σε όλο τον υπόλοιπο αθλητισμό.