Τουρκία: Θα απολυθεί κιόλας η Χαφιζέ Γκαγιέ Ερκάν;

Ο γερμανικός Τύπος αναφέρεται στις κατηγορίες εις βάρος της επικεφαλής της Κεντρικής Τράπεζας της Τουρκίας. Ακόμη, η απόφαση του γερμανικού Συνταγματικού Δικαστηρίου για το NPD.

Η Χαφιζέ Γκαγιέ Ερκάν

Σε κάθε περίπτωση πάντως «καθίσταται ολοένα και πιο αμφίβολο το εάν η Ερκάν θα μπορέσει να δρέψει τους καρπούς της νομισματικής της πολιτικής», παρατηρεί το Γερμανικό Δημοσιογραφικό Δίκτυο (RND), διότι στις εφημερίδες της αντιπολίτευσης και τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης «κυκλοφορούν διάφορες αναφορές που θα μπορούσαν να της κοστίσουν τη δουλειά της».

Τα οικονομικά προβλήματα των Τούρκων πολιτών επιδεινώνονται διαρκώς

Η Ερκάν δέχεται έντονες επικρίσεις πως «αντιμετωπίζει την Κεντρική Τράπεζα σαν μία οικογενειακή επιχείρηση. Ο πατέρας της, Ερόλ Ερκάν, πηγαινοέρχεται στην Τράπεζα, έχει το δικό του γραφείο και επηρεάζει τις αποφάσεις που αφορούν το προσωπικό και τη διοίκηση». Το ίδιο φαίνεται μάλιστα να ισχύει και στην περίπτωση της μητέρας της Γκαμζέ Ερκάν, η οποία φέρεται «να έχει και αυτή ένα γραφείο, προσωπική προστασία, αλλά και ένα εταιρικό αυτοκίνητο».

Σύμφωνα πάντα με αναφορές στα μέσα «η οικογένεια Ερκάν λέγεται πως έχει καταλάβει ένα ακίνητο της Τράπεζας στην Άγκυρα, όπως και ένα θέρετρο για διακοπές στη Σμύρνη, τα οποία προορίζονται για τους εργαζομένους. Εκεί δουλεύουν και μάγειρες και σερβιτόροι, τους οποίους πληρώνει η Κεντρική Τράπεζα. Η Ερκάν ωστόσο απορρίπτει όλες τις κατηγορίες».

Όπως επισημαίνει το RND, επί κυβερνήσεως Ερντογάν «ο νεποτισμός εξαπλώνεται διαρκώς περισσότερο. Ως προς αυτό οι κατηγορίες προς την Ερκάν ταιριάζουν επομένως στη γενικότερη εικόνα. Εν προκειμένω όμως οι συνέπειες είναι καταστροφικές, καθώς το σημαντικότερο καθήκον της Ερκάν θα έπρεπε να είναι η αποκατάσταση της φήμης της Κεντρικής Τράπεζας – η οποία είχε σπιλωθεί από τις παρεμβάσεις του Ερντογάν στη νομισματική πολιτική».

Η Ερκάν κατηγορείται πως αντιμετωπίζει την Κεντρική Τράπεζα σαν μία οικογενειακή επιχείρηση

Τόσο ο υπουργός Οικονομικών Μεχμέτ Σιμσέκ, όσο και ο Ερντογάν δεν έχουν προβεί σε κάποιο σχόλιο μέχρι στιγμής και πολλοί εκτιμούν πως «η σιωπή της κυβέρνησης μάλλον δεν αποτελεί καλό οιωνό για το μέλλον της Ερκάν. Οι ημέρες της ως επικεφαλής της Κεντρικής Τράπεζας θα μπορούσαν να είναι μετρημένες – το αργότερο μέχρι τις σημαντικές δημοτικές εκλογές της 31ης Μαρτίου», καταλήγει το γερμανικό δίκτυο.

Άλλο το NPD, άλλο η AfD

Με μια απόφαση-σταθμό το Ομοσπονδιακό Συνταγματικό Δικαστήριο της Καρλσρούης κόβει την κρατική χρηματοδότηση για το ακροδεξιό κόμμα «Η Πατρίδα», διάδοχο κόμμα του νεοναζιστικού NPD. Μάλιστα, η εν λόγω απόφαση θα μπορούσε να ανοίξει τον δρόμο ακόμη και για τη διακοπή της κρατικής χρηματοδότησης για την Εναλλακτική για τη Γερμανία (AfD).

Η tageszeitung πάντως εκτιμά πως «οι δικαστές της Καρλσρούης δεν είπαν τίποτα για την AfD, διότι υπό κρίση ήταν το NPD και όχι η Εναλλακτική για τη Γερμανία». Με τις προγραμματικές της θέσεις εξάλλου «η AfD βρίσκεται μεταξύ του NPD και της ίσης μεταχείρισης των πολιτών που απαιτεί η δημοκρατία. Επομένως, οι θέσεις της δεν είναι ούτε ξεκάθαρα αντικείμενες προς το Σύνταγμα, ούτε και σαφώς συμβατές με αυτό». Επιπλέον, η έκδοση μίας τέτοιας δικαστικής απόφασης «είναι ίσως ευκολότερη για ένα κόμμα του 0,1%, όπως το NPD, όχι όμως και για την AfD. Εν τέλει η AfD θα υποστήριζε πως “εμάς μας χρηματοδοτεί ο λαός, εσάς το σύστημα”».

Το Συνταγματικό Δικαστήριο της Καρλσρούης

Κατά τη Süddeutsche Zeitung πάλι «η απόφαση για το NPD καθιστά σαφές ποιο είναι το διακύβευμα. Η παράταξη μιλούσε πολύ για τον “λαό”, εργαζόταν όμως ενάντια στους ανθρώπους, ιδίως εναντίον εκείνων που προέρχονται από οικογένειες μεταναστών. Ένα μέρος των δηλώσεων της AfD δεν απέχει πολύ από τις θέσεις του NPD.

Όποιος κάνει λόγο για δημοκρατία πρέπει να θυμάται ότι στην έννοια αυτή δεν περιλαμβάνεται μονάχα ο σταυρός στο ψηφοδέλτιο. Στη δημοκρατία εντάσσεται και η προστασία των θεμελιωδών δικαιωμάτων, των μειονοτήτων και των θεσμών. Και αν διαπιστωθεί πως η AfD εργάζεται για την κατάλυση της δημοκρατίας, τότε αποτελεί δημοκρατικό καθήκον το να την εμποδίσουμε».

Κείμενο: Γιώργος Πασσάς