Επέστρεψε στην προκλητική ρητορική ο Ερντογάν: "Αν είχαμε πιέσει, η Κύπρος θα ήταν δική μας"

Επέστρεψε στην προκλητική ρητορική ο Ερντογάν: “Αν είχαμε πιέσει, η Κύπρος θα ήταν δική μας”

Επέστρεψε στην προκλητική ρητορική ο πρόεδρος της Τουρκίας, Ταγίπ Ερντογάν, αναφερόμενος στο Κυπριακό.

Ο τούρκος πρόεδρος, σύμφωνα με το CNN Turk, τόνισε πως η εισβολή στην Κύπρο ήταν «ειρηνευτική επιχείρηση» και σημείωσε πως έαν η χώρα τους είχε πιέσει το 1974 τις καταστάσεις σήμερα δεν θα μιλούσε κανείς για «τουρκοκύπριους».

Ειδικότερα, ο Ερντογάν δήλωσε: «Με την ευκαιρία αυτή, να θυμηθούμε ότι σήμερα είναι η 109η επέτειος από τη Ναυτική Νίκη του Τσανάκκαλε. Η Ναυτική Νίκη του Τσανάκκαλε ήταν η μητέρα και το λίκνο που γέννησε τη Δημοκρατία της Τουρκίας, της οποίας τα 100 χρόνια γιορτάσαμε περήφανα πέρυσι».

Παράλληλα, υπογράμμισε: «Πριν από μισό αιώνα, οι Τουρκοκύπριοι επέστρεψαν από το χείλος της γενοκτονίας. Στην “Ειρηνευτική Επιχείρηση” του 1974, 498 στρατιώτες μας από όλες τις γωνιές της χώρας μας, συμπεριλαμβανομένων αξιωματικών, υπαξιωματικών και οπλιτών, μαρτύρησαν. Παρ’ όλες τις πιέσεις που δέχτηκε ο Μπουλέντ Ετζεβίτ, αν δεν υπήρχε η παρέμβαση της Τουρκίας, δεν θα υπήρχε σήμερα ούτε η “Τουρκική Δημοκρατία της Βόρειας Κύπρου”, ούτε οι Τουρκοκύπριοι. Στην πραγματικότητα, ίσως αν είχαμε πιέσει προς το νότο, δεν θα υπήρχε πια νότος και βορράς και η Κύπρος θα ήταν εντελώς δική μας»..

Ο πρόεδρος της Τουρκίας ανέφερε ότι «αν θέλουμε να ζήσουμε στην πατρίδα μας, ποτισμένοι με το αίμα των μαρτύρων, ελεύθεροι και με το κεφάλι ψηλά, δεν έχουμε άλλη επιλογή από το να συνεχίσουμε να διαταράσσουμε τα παιχνίδια και να αφήσουμε τις προδοτικές φιλοδοξίες στο κενό. Από αυτή την άποψη, η ύπαρξη ισχυρού στρατού είναι για μας υποχρέωση και όχι επιλογή. Είμαστε μια χώρα, ένα έθνος και ένας στρατός που πρέπει πάντα να διατηρεί την αποτρεπτική του ικανότητα στο υψηλότερο επίπεδο. Ως τουρκικό έθνος, μόνο η δική μας προσπάθεια, η δική μας δύναμη, τα δικά μας μέσα και οι δικές μας δυνατότητες που έχουμε αναπτύξει μπορούν να μας προστατεύσουν από τους εχθρούς μας».

«О“ОЅП‰ПЃОЇО¶ОїП…ОјОµ О±ПЂПЊ П„О№П‚ ПЂПЃПЊПѓП†О±П„ОµП‚ ПЂО№ОєПЃО­П‚ ОµОјПЂОµО№ПЃОЇОµП‚ ПЊП„О№, ПЊП„О±ОЅ П†П„О¬ОЅОїП…ОјОµ ПѓП„Ої ПѓО·ОјОµОЇОї О±П…П„ПЊ, ОїПЌП„Оµ ОїО№ ПѓП…ОјОјО±П‡ОЇОµП‚ ПѓП„О№П‚ ОїПЂОїОЇОµП‚ ОµОЇОјО±ПѓП„Оµ ОјО­О»О· ОїПЌП„Оµ ОїО№ ОґО№ОµОёОЅОµОЇП‚ ОїПЃОіО±ОЅО№ПѓОјОїОЇ, П„П‰ОЅ ОїПЂОїОЇП‰ОЅ ОєО±ОёО®ОєОїОЅ ОµОЇОЅО±О№ О· ПЂПЃОїПѓП„О±ПѓОЇО± П„О·П‚ ПЂО±ОіОєПЊПѓОјО№О±П‚ ОµО№ПЃО®ОЅО·П‚, ОµОЇОЅО±О№ П‡ПЃО®ПѓО№ОјОµП‚. О‘П…П„ПЊП‚ ОµОЇОЅО±О№ Ої О»ПЊОіОїП‚ ОіО№О± П„ОїОЅ ОїПЂОїОЇОї О±ПЂОїО¶О·П„О¬ОјОµ ПѓП…ОЅОµП‡ПЋП‚ ОјО№О± ОµОіП‡ПЋПЃО№О± ОєО±О№ ОµОёОЅО№ОєО® О±ОјП…ОЅП„О№ОєО® ОІО№ОїОјО·П‡О±ОЅОЇО± ОєО±О№ ОµПЃОіО±О¶ПЊОјО±ПѓП„Оµ ОіО№О± ОјО№О± ПЂО»О®ПЃП‰П‚ О±ОЅОµОѕО¬ПЃП„О·П„О· О¤ОїП…ПЃОєОЇО± ПѓОµ ОєО¬ОёОµ П„ОїОјО­О±В», ОєО±П„О­О»О·ОѕОµ Ої О•ПЃОЅП„ОїОіО¬ОЅ.