Γεμάτα εστιατόρια μετά τις 12; Μια ολόκληρη χώρα είναι σε λάθος ώρα

Γεμάτα εστιατόρια μετά τις 12; Μια ολόκληρη χώρα είναι σε λάθος ώρα

Στην Ισπανία, η μέρα είναι μεγάλη. Το μεσημεριανό συνήθως σερβίρεται μετά τις 2, η δουλειά τελειώνει μετά τις 7 το απόγευμα και το βραδινό δεν ξεκινά πριν από τις 8:30 το βράδυ. Οι συνήθειες των Ισπανών μπορεί να μοιάζουν με τις ελληνικές, αλλά είναι εντελώς ξένες για τους τουρίστες που επισκέπτονται τη χώρα και διαπιστώνουν με έκπληξη ότι τα εστιατόρια μένουν ανοικτά πολύ μετά τα μεσάνυχτα, με αποτέλεσμα το προσωπικό τους να σχολά τις πρώτες πρωινές ώρες.

Όμως δεν είναι όλοι ευχαριστημένοι με αυτά τα ωράρια. Η Yolanda Diaz, δεύτερη αντιπρόεδρος και υπουργός Εργασίας τα χαρακτήρισε τρελά.

Καμία λογική χώρα δεν κρατά τα εστιατόριά της ανοικτά έως τη μία το πρωί, είπε μιλώντας αυτό τον μήνα σε κοινοβουλευτική επιτροπή, σύμφωνα με το CNN. Είναι τρελό να συνεχίζουμε να προσποιούμαστε και να επεκτείνουμε τα ωράρια ώσπου να μην ξέρουμε ποια τι ώρα είναι.

Αλλά είμαστε διαφορετικοί, της απάντησε η δήμαρχος της Μαδρίτης, Isabel Ayuso. Μας θέλουν όλους πουριτανούς, σοσιαλιστές. Να είμαστε στο σπίτι και να βαριόμαστε.

Μπορεί να δουλεύουν έως αργά, αλλά οι Ισπανοί δουλεύουν μόνο λίγο περισσότερο από τον ευρωπαϊκό μέσο όρο, δηλαδή 37,8 ώρες την εβδομάδα. Ωστόσο, κοιμούνται και λιγότερο από τους άλλους λαούς της Β. Ευρώπης, κατά μέσο όρο 7,13 ώρες την ημέρα.

Και όμως, οι Ισπανοί δεν το ξενυχτούσαν πάντα. Οι παππούδες μου δούλευαν το ίδιο με όλους τους άλλους. Σηκώνονταν όταν έβγαινε ο ήλιος και σταματούσαν τη δουλειά όταν δεν είχε πια φως. Τώρα, σκοτεινιάζει στις 6 ή στις 7 και εμείς ακόμα δουλεύουμε, λέει η Marta Junqu του Time Use Institute, που εδρεύει στη Βαρκελώνη και συμβούλευσε την ισπανική κυβέρνηση για την προσαρμογή των νόμων στις ώρες εργασίας. Αυτό το οποίο υπερασπιζόμαστε είναι το δικαίωμα στον χρόνο.

Σύμφωνα με την Junqu, η αλλαγή στα ωράρια που έγινε στην Ισπανία οφείλεται σε έναν άνθρωπο: Στον Francisco Franco, τον δικτάτορα που κυβέρνησε από το 1936 έως το 1975.

Κατά τη διάρκεια του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου, ο Franco άλλαξε την ζώνη ώρας της Ισπανίας, ώστε η χώρα του να ευθυγραμμιστεί με τον σύμμαχό της, τη Γερμανία. Τα πάντα πήγαν μία ώρα μπροστά και αυτό δεν έχει αλλάξει από τότε.

Θα έπρεπε να είμαστε στο ίδιο πρόγραμμα με τη Λισαβόνα ή το Λονδίνο. Αντ΄ αυτού, τον χειμώνα είμαστε στην ώρα του Βερολίνου και το καλοκαίρι μαζί με την Κωνσταντινούπολη, λέει η Junqu.

Βέβαια, η Ισπανία είναι διάσημη για το μεγάλο απογευματινό διάλειμμα, την περίφημη σιέστα. Αυτή ήταν παραδοσιακά ένα διάλειμμα που έκαναν οι εργάτες στα χωράφια, συνήθως στις 12 το μεσημέρι, όταν ο ήλιος έκαιγε.

Η σιέστα καθιερώθηκε ακόμα περισσότερο στην Ισπανία την εποχή του Franco, όταν λόγω της κακής κατάστασης της οικονομίας, πολλοί Ισπανοί αναγκάζονταν να κάνουν περισσότερες από μία δουλειές. Οι άνθρωποι σηκώνονταν το ξημέρωμα και δούλευαν 6 έως 8 ώρες, μετά έκαναν ένα διάλειμμα για 2-3 ώρες για να ξεκουραστούν, να φάνε και να πάνε στην άλλη τους δουλειά. Μετά, δούλευαν αρκετές ώρες ακόμα, ως τη νύχτα, λέει η Junqu.

Σήμερα, μόλις το 18% των Ισπανών κοιμάται την ώρα της σιέστα. Όμως, η καθιέρωσή της προσάρμοσε το ρολόι της οικονομίας της χώρας με τέτοιο τρόπο ώστε η δουλειά να συνεχίζεται μέσα στη νύχτα.

Πολλά μαγαζιά κλείνουν για 2-3 ώρες το απόγευμα, με αποτέλεσμα οι εργαζόμενοι να δουλεύουν πιο αργά και να βρίσκονται αντιμέτωποι με αυτό που η Junqu περιγράφει σαν φτώχεια χρόνου.

Το πρόβλημα είναι μεγαλύτερο για τις γυναίκες, που αναλαμβάνουν και τις περισσότερες δουλειές του σπιτιού, με αποτέλεσμα να μην έχουν καθόλου προσωπικό χρόνο.

Αυτός ίσως είναι ένας λόγος για τον οποίο η παραγωγικότητα της Ισπανίας είναι χαμηλότερη από ό,τι σε άλλες ευρωπαϊκές χώρες.

Η Ισπανία προσπαθεί εδώ και χρόνια να φτιάξει το εσωτερικό της ρολόι. Είναι ένα ζήτημα που διαπερνά τα κομματικά όρια, καθώς το 2016, ο συντηρητικός πρωθυπουργός Mariano Rajoy προσπάθησε ανεπιτυχώς να φέρει την χώρα στην ώρα Γκρίνουιτς (GMT), ενώ η σημερινή κυβέρνηση του σοσιαλιστή Pedro Sanchez θέλει λιγότερες ώρες εργασίας και μεγαλύτερη ευελιξία.

Όμως, εάν κοιτάξει κανείς ένα ισπανικό εστιατόριο στις 8:30 το βράδυ, θα δει ότι είναι σχεδόν άδειο. Δύο ώρες αργότερα τα τραπέζια είναι ασφυκτικά γεμάτα και μετά τα μεσάνυχτα, οι παρέες συνομιλούν ζωηρά, γελούν ή ακόμα και χορεύουν, πίνοντας ακόμα κρασί.

moneyreview.gr