Η μεγάλη κοροϊδία

Η μεγάλη κοροϊδία

Μανόλης Καψής Front

του Μανόλη Καψή

Η αλήθεια είναι ότι την καλύτερη συνταγή για την ενότητα των προοδευτικών δυνάμεων- που τελευταία σπάει ταμεία στην κεντροαριστερά- την είχε εφεύρει ο Ανδρέας Παπανδρέου. Που έπαιρνε τις ψήφους των αριστερών ψηφοφόρων στις εκλογές και σχημάτιζε κυβέρνηση ΠΑΣΟΚ με την ευγενή χορηγία και την ανοχή των λοιπών προοδευτικών δυνάμεων. Γι’ αυτό τον μνημονεύουν όλοι με μια ελαφρά νοσταλγία.

Δεν ξέρω αν κάτι τέτοιο έχει στο νου του και ο Αλέξης Τσίπρας, να επιστρέψει δηλαδή ως πρωταγωνιστής στην κεντρική πολιτική σκηνή με τις ψήφους του ΠΑΣΟΚ -από εκεί που κάνει παρέα με διάφορους Ευρωπαίους και Βαλκάνιους συνταξιούχους και θυμούνται όλοι μαζί τις ωραίες ημέρες που έζησαν-  αλλά αν κάτι τέτοιο έχει στο μυαλό του, αυτό δεν είναι rebranding, αυτό είναι η μεγάλη κοροϊδία. Υπό την προϋπόθεση βέβαια ότι θα βρεθούν αρκετά κορόιδα, πράγμα για το οποίο έχω αμφιβολίες.

Γιατί για να σας πω την αλήθεια, δεν ξέρω και πολλούς πασόκους που είναι έτοιμοι να γίνουν τα  κορόιδα του Τσίπρα. Επίσης δεν ξέρω ούτε πολλούς πασόκους αλλά ούτε και άλλους λιγότερο πονηρεμένους, που είναι έτοιμοι να πιστέψουν τον Τσίπρα που θέλει λέει να αφήσουμε στην άκρη το "εγώ" και να γίνουμε περισσότερο "εμείς". Αυτό μάλιστα, αυτό είναι ριζικό rebranding.

Γιατί την τελευταία φορά που απευθύνθηκε σε μας ο μεγάλος τιμονιέρης ήταν για να μας προειδοποιήσει "Η εμείς ή αυτοί", με τη μόνη διαφορά ότι εμείς ήταν αυτοί τελικά και τη συνέχεια την είδαμε με τη Novartis και τον Παπαγγελόπουλο.

Σε κάθε περίπτωση, η ιστορία της ενότητας των προοδευτικών δυνάμεων καταλαβαίνω ότι έχει γίνει viral στην κεντροαριστερά τις τελευταίες ημέρες και υπάρχει εξήγηση. Γιατί αν ο Μητσοτάκης μετά από 5 χρόνια στην εξουσία και ύστερα από ουκ ολίγες αποτυχίες, καταφέρνει να μαζέψει στις "αθώες ευρωεκλογές" (που δεν μπαίνουν ισχυρά διλλήματα), όσες ψήφους μάζεψαν από κοινού και ο ΣΥΡΙΖΑ και το ΠΑΣΟΚ, αν έχει δίκιο έστω και στα μισά από όσα φοβερά και τρομερά του καταλογίζει η αντιπολίτευση για τα λάθη και τις αστοχίες του, ακόμα και για την ηθική του συγκρότηση, και πάλι δεν καταφέρνει- όχι ο Μητσοτάκης, η αντιπολίτευση- να του πάρει έστω μερικές ψήφους, τότε κάποιο πρόβλημα υπάρχει.

Άρα κάνουμε το προφανές, ενώνουμε δυνάμεις και πάμε να τελειώνουμε με τον Κούλη.  Το οποίο εκ πρώτης όψεως φαίνεται μια εξαιρετική ιδέα, την υποστηρίζει για άγνωστους σε εμένα λόγους εδώ και πολλά χρόνια ο Γιώργος Παπανδρέου, αλλά μέχρι "να γκρεμίσουμε το καθεστώς" που θα έλεγε και ο Στέφανος, θα πρέπει να λυθούν ορισμένες εκκρεμότητες.

Για παράδειγμα τι θα προτείνει ως πρόγραμμα διακυβέρνησης αυτή η συμμαχία των προοδευτικών δυνάμεων; Θα στηρίξει το ΠΑΣΟΚ το νέο πρόγραμμα Θεσσαλονίκης που έχει συγγράψει ο Στέφανος Κασσελάκης και οι φίλοι του; Θα εκπονήσουν νέο πρόγραμμα οι Κοτσακάς και Ραγκούσης; Αν είναι να ετοιμάσουμε τα διαβατήρια για καλό και για κακό.

Ποιον θα προτείνει για πρωθυπουργό; Αλέξη Τσίπρα που έχει και λαϊκό έρεισμα και μας έχει αφήσει τόσες σπουδαίες αναμνήσεις; Τον Κασσελάκη; Η τον Ανδρουλάκη, αν υποθέσουμε ότι θα παραμένει αρχηγός του Κινήματος έως ότου τελειώσουν οι διαβουλεύσεις. Η κάποιον άλλον.

Και αυτά τα ερωτήματα μας φέρνουν ενώπιον μιας άλλη εκκρεμότητας που δεν φαίνεται όμως καθόλου να απασχολεί τους διάφορους "μπιζιμπόντιδες" της κεντροαριστεράς.

Που υποθέτω ότι για να ονειρεύονται ξύπνιοι την ενότητα των προοδευτικών δυνάμεων, τη συμμαχία ΣΥΡΙΖΑ και ΠΑΣΟΚ και λοιπά παραμύθια (αν υποθέσουμε ότι ορισμένα το συζητάνε σοβαρά και δεν μας δουλεύουν όλοι τους ψιλό γαζί), εμμέσως ομολογούν ότι στην παρούσα φάση, η μόνη δύναμη που έχει κυβερνητική πρόταση είναι η Νέα Δημοκρατία του Μητσοτάκη. Και το μόνο πρόσωπο που διαθέτει την έξωθεν μαρτυρία για να ηγηθεί της χώρας είναι επίσης ο Κυριάκος Μητσοτάκης. Γεγονός που μάλλον είναι κοινός τόπος.

Μήπως λοιπόν πριν οδηγηθούν στο επόμενο βήμα, μήπως θα έπρεπε να απαντήσουν στο ερώτημα Γιατί; Γιατί η μόνη κυβερνητική πρόταση είναι αυτή της Νέας Δημοκρατίας; Γιατί ο μόνος κατάλληλος για πρωθυπουργός, εμφανίζεται σε όλες τις έρευνες ο νυν πρωθυπουργός; Τι δεν κάνουν καλά οι υπόλοιποι;

Φταίει η ελαφρότητα του χαρακτήρα τους; Φταίει η έλλειψη ισχυρής άποψης και βούλησης; Φταίει ότι αντιμετωπίζουν προβλήματα με ιδεολογικούς φακούς και χάνονται στη μετάφραση; Φταίνε η προσωπικότητά τους ή οι προτάσεις τους; Μήπως φταίει η έλλειψη ισχυρής τεχνοκρατικής ομάδας υποστήριξης ενός συγκροτημένου κυβερνητικού προγράμματος; Φταίει η γενικευμένη σαχλαμάρα των στελεχών που βλέπουμε στις οθόνες της τηλεόρασης;

Σε κάθε περίπτωση, αυτή η απόλυτη επικράτηση της Νέας Δημοκρατίας και του Κυριάκου Μητσοτάκη, ακόμα και όταν η δυσφορία του εκλογικού σώματος είναι εμφανής, απαιτεί μια εξήγηση.

Πριν αρχίσουμε να συζητάμε για συνεργασίες και άλλες κοροϊδίες.

Διαβάστε ακόμα:

Η λύση του υπουργείου Παιδείας για την αποτυχία των μαθητών στην PISA: Φροντιστήριο!

Πλησιάζει το 2ο Real Estate Conference του Capital.gr / Forbes Greece στο Μ. Μουσικής - Πώς θα το παρακολουθήσετε