Η "φυγή" Μητσοτάκη προϋποθέτει "έξοδο" Κασσελάκη-Ανδρουλάκη…
Η "φυγή" Μητσοτάκη προϋποθέτει "έξοδο" Κασσελάκη-Ανδρουλάκη…
Στην πρώτη δήλωσή του μετά το αποτέλεσμα των ευρωεκλογών ο Κυριάκος Μητσοτάκης έδειξε ότι «έλαβε το μήνυμα». Έτσι φάνηκε από αυτά που είπε. Όμως, η εντύπωση αυτή διαψεύστηκε πέντε μέρες αργότερα, μόλις χρειάστηκε να κάνει την πρώτη κίνηση για να κάνει πράξη το «μήνυμα».
Ο ανασχηματισμός που ανακοίνωσε ήταν σκέτη απογοήτευση. Όχι διότι δεν ήταν «σαρωτικός» ή «δομικός», σύμφωνα με την κλασική ορολογία. Αλλά για άλλους δύο λόγους:
Πρώτον, διότι χρησιμοποίησε τη μέθοδο της μετάθεσης ή ανακύκλωσης προσώπων. Για παράδειγμα, τι νόημα είχε η μετάθεση της πολλαπλώς εκτεθειμένης κυρίας Κεραμέως από το Εσωτερικών στο Εργασίας; Αν ο πρωθυπουργός δεν μπορεί να καταλογίσει την πολιτική ευθύνη και να τιμωρήσει υπουργό του μετά από τέτοιο αποτέλεσμα, πότε θα το κάνει; Δεύτερο παράδειγμα: ο αποπεμφθείς ως αποτυχημένος στο υπουργείο Προστασίας του Πολίτη κ. Θεοδωρικάκος με ποιο κριτήριο επελέγη στο Ανάπτυξης για να τιθασσεύσει το κύμα της ακρίβειας; Τι διαφορετικό θα κάνει απ’ ό,τι (δεν) έκανε ο δυστυχής κ. Σκρέκας; Δεν θα επιβάλει «εξοντωτικά» πρόστιμα σε όσους αισχροκερδούν; Ή μήπως δεν θα τον τραβολογάει κι αυτός (ο Θεοδωρικάκος τον Μητσοτάκη) σε «αφνιδιαστικές» επισκέψεις, συνοδεία τηλεοπτικών καμερών, σε σούπερ μάρκετ, για να «πιστοποιήσει» την «πτώση» των τιμών; Τα ίδια δεν έκανε και ο Σκρέκας;
Δεύτερον, ο κ. Μητσοτάκης δεν εξήγγειλε καμιά αλλαγή πολιτικής στους τομείς που «πονάνε» τη μεγάλη πλειονότητα των πολιτών, οι οποίοι το έδειξαν με τον τρόπο που ψήφισαν; Για παράδειγμα, πώς θα προστατευθούν οι πιο αδύναμοι από την ακρίβεια, όταν αποκλείεται κάποια δραστική παρέμβαση(πχ μείωση του ΦΠΑ σε είδη πρώτης ανάγκης) και οι αυξήσεις των αποδοχών, που έγιναν, ήδη έχουν εξανεμιστεί; Δεύτερο παράδειγμα: δεν ακούσαμε τίποτα, πέρα από τα συνήθη λόγια, για τη βελτίωση της οικτρής κατάστασης στη δημόσια υγεία.
Νομίζουν ο πρωθυπουργός και οι συν αυτώ ότι αρκεί να διοχετεύουν ότι θα κάνουν «στροφή στην καθημερινότητα» χωρίς κανένα πρακτικό μέτρο; Νομίζουν ότι και μετά την καθίζηση στο 28%, θα «την βγάλουν» με τη μέθοδο της προπαγάνδας;
Όλα αυτά οδηγούν σε δυο συμπεράσματα.
Το πρώτο είναι ότι ο κ. Μητσοτάκης δεν θέλει ή δεν μπορεί να ανταποκριθεί στο περίφημο «μήνυμα» των ευρωεκλογών. Ίσως και να θεωρεί ότι τα μεγάλα προβλήματα (εισόδημα, ακρίβεια, υγεία) δεν μπορεί να τα αντιμετωπίσει.
Το δεύτερο συμπέρασμα είναι ότι ο κ. Μητσοτάκης και οι δικοί του, παρά το ηχηρό 28%, εξακολουθούν να πιστεύουν ότι δεν έχουν αντίπαλο. Επομένως, ακόμα κι αν δεν κάνουν τίποτα, δεν θα απειληθεί η κυβερνητική εξουσία τους. Έχουν δίκιο, εν μέρει. Όντως, αν «απέναντι» συνεχίσουν να είναι ο ΣΥΡΙΖΑ του Κασσελάκη και το ΠΑΣΟΚ του Ανδρουλάκη, μπορεί αυτό να συμβεί. Αντίθετα, αν αυτοί οι δυο χώροι ξεκουνηθούν και φανεί ότι επίκειται η δημιουργία ενιαίας παράταξης, τα φίδια θα αρχίσουν να ζώνουν το Μέγαρο Μαξίμου.
Για να συμβεί αυτό, είναι προϋπόθεση να παραμερίσουν οι δύο σημερινοί αρχηγοί. Φαντάζεται κανείς να φτιαχτεί η νέα παράταξη της Κεντροαριστεράς και επικεφαλής της να είναι ο Κασσελάκης ή ο Ανδρουλάκης; Θα πρόκειται για κωμωδία και σίγουρα για προκαταβολική αυτοχειρία. Είναι αυτό που θέλουν ο Μητσοτάκης και οι δικοί του. Να μην αλλάξει τίποτα στον «απέναντι» χώρο. Και αν «αλλάξει», να συνεχίσουν να κάνουν κουμάντο ο Κασσελάκης ή ο Ανδρουλάκης.
Η δεύτερη τετραετία Μητσοτάκη ξεκίνησε ιδανικά (41% πέρσι τέτοια εποχή), αλλά μόλις συμπλήρωσε ένα χρόνο ήρθε το χαστούκι του 28%. Σε οποιαδήποτε άλλη περίπτωση θα λέγαμε ότι ο νυν πρωθυπουργός και το κόμμα του είναι σε αποδρομή. Είτε εξαντλήσουν την τετραετία είτε όχι(θα λέγαμε ότι) η ήττα τούς περιμένει. Όμως, δεν μπορούμε να το πούμε όσο η άλλη πλευρά παραμένει δέσμια των μικρομάγαζων και των αποτυχημένων επικεφαλής τους.
Για να το πούμε όσο πιο καθαρά γίνεται, αν ο κ. Μητσοτάκης έβλεπε ότι δεν έχει ελπίδες να διεκδικήσει τρίτη θητεία, ίσως και να γινόταν πράξη το σενάριο να «δραπετεύσει» σε κάποια ευρωπαϊκή θέση. Όμως, όσο οι άλλοι θα επιμένουν στην πολυδιάσπαση και στους αποτυχημένους επικεφαλής, θα είναι σαν να του λένε «κάτσε εκεί που είσαι, σε στηρίζουμε εμείς»…