Τι (δεν) θέλει ο Μητσοτάκης: 30% και "ακινησία" των άλλων…

Τι (δεν) θέλει ο Μητσοτάκης: 30% και "ακινησία" των άλλων…

Tις τελευταίες μέρες κυκλοφορεί η θεωρία ότι στις ευρωεκλογές της 9ης Ιουνίου μπορεί «να βγουν όλοι νικητές». Η ΝΔ, γιατί θα πιάσει τον τεθέντα στόχο του 33%, ποσοστό των ευρωεκλογών του 2019. Ο ΣΥΡΙΖΑ γιατί θα βρεθεί κοντά στο ποσοστό των περσινών βουλευτικών εκλογών(σχεδόν 18%). Και το ΠΑΣΟΚ γιατί θα είναι το κόμμα που θα έχει άνοδο του ποσοστού του με όποια αναμέτρηση κι αν γίνει η σύγκριση. Μόνο που αυτή η θεωρία είναι ένα δημοσιογραφικό κατασκεύασμα. Στις εκλογές δεν υπάρχει win-win και μόνο οι πραγματικά ηττημένοι έχουν λόγο να καταφεύγουν σε τέτοια εφευρήματα. Για παράδειγμα, αν η ΝΔ έχει σημαντική μείωση του ποσοστού της, αλλά κανένα κόμμα της αντιπολίτευσης δεν έχει αντίστοιχη άνοδο, ώστε να γίνει επικίνδυνος αντίπαλός της, ο Κυριάκος Μητσοτάκης θα κοιμάται ήσυχος. Εκτός αν το αποτέλεσμα είναι τέτοιο που θα οδηγήσει σε εξελίξεις οι οποίες θα τον κρατήσουν ανήσυχο για όλη τη θητεία του.

Ο κ. Μητσοτάκης και οι συν αυτώ:

1. Λένε ότι ο πήχης για τη ΝΔ είναι το 33% των προηγούμενων ευρωεκλογών(2019). Στην πραγματικότητα στόχος είναι το ποσοστό της να γράφει μπροστά «3». Οτιδήποτε πάνω από το 30% δεν θα προκαλέσει πρόβλημα. Όλες οι εκτιμήσεις λένε ότι θα το πετύχουν εύκολα. Όμως, άλλο εκτιμήσεις και άλλο εκλογές. Εκτιμήσεις κάνουν δημοσκόποι και αναλυτές, αλλά αυτές συχνά πέφτουν έξω. Έχουμε δύο πρόσφατα παραδείγματα. Στις περσινές εκλογές οι «εκτιμήσεις» έδιναν το ποσοστό του ΣΥΡΙΖΑ μεταξύ 26% και 32%(δημοσκοπήσεις της τελευταίας βδομάδας). Πήγαν όλες «κουβά». Οι κάλπες έβγαλαν 18%. Δεύτερο παράδειγμα: στις δημοτικές εκλογές του περασμένου Οκτωβρίου όλες οι «εκτιμήσεις» έδιναν άνετη νίκη και επανεκλογή στον Κώστα Μακογιάννη στο δήμο Αθηναίων(είχε πάρει 41% στον πρώτο γύρο και ήθελε μόλις 43% για να επανεκλεγεί). Όμως, στο δεύτερο γύρο όλες οι «εκτιμήσεις» πήγαν περίπατο. Και εξελέγη δήμαρχος ο Χάρης Δούκας, που στον πρώτο γύρο είχε πάρει μόλις 14%. Δεν έχει σημασία πώς έγινε αυτό(αποχή δεξιών ψηφοφόρων, σύμπραξη της αντιπολίτευσης κ.α), αλλά το ότι έγινε. Και αποτελεί ένα προηγούμενο, μαζί και φόβητρο για κάθε φαβορί.
2. Ο κ. Μητσοτάκης και το επιτελείο του, λοιπόν, θέλουν οπωσδήποτε το 30% και, ταυτόχρονα, ακινησία στο χώρο της εξ αριστερών της ΝΔ αντιπολίτευσης(η ακροδεξιά αντιπολίτευση δεν αποτελεί πραγματικό κίνδυνο, διότι δεν είναι κυβερνητική δύναμη). Ακινησία σημαίνει ΣΥΡΙΖΑ και ΠΑΣΟΚ να έχουν μικρομεσαία ποσοστά περί το 15%. Αν συμβεί αυτό, οι δυο αρχηγοί, Κασσελάκης και Ανδρουλάκης, εδραιώνονται στις θέσεις τους και οι όποιες αναταράξεις θα απορροφηθούν. Όσο κι αν φαίνεται περίεργο, ο κ. Μητσοτάκης και η ΝΔ δεν θα ευνοηθούν αν ΣΥΡΙΖΑ και ΠΑΣΟΚ υποστούν καθίζηση των ποσοστών τους. Διότι τότε είναι απολύτως βέβαιο ότι θα αρχίσουν διεργασίες για τη συγκρότηση ενιαίας παράταξης στο χώρος της αποκαλούμενης Κεντροαριστεράς και το πολιτικό τοπίο μπορεί να αλλάξει άρδην.

Συνοψίζοντας, λοιπόν, ο κ. Μητσοτάκης και η ΝΔ φοβούνται μια ενδεχόμενη δική τους εκλογική καθίζηση. Ένα 29% θα ήταν προβληματικό και ένα 25% καταστροφικό. Δεν φαίνεται, αλλά και δεν αποκλείεται. Φοβούνται και το (ταυτόχρονο) ενδεχόμενο ο ΣΥΡΙΖΑ ή το ΠΑΣΟΚ να κάνουν την έκπληξη ξεπερνώντας κατά πολύ τα ποσοστά τους στις προηγούμενες εκλογές. Αυτό θεωρείται ότι κινείται στα όρια του απίθανου. Το τρίτο που δεν θέλουν ο πρωθυπουργός και το κόμμα του είναι να έχουμε τέτοιο εκλογικό αποτέλεσμα που θα «σπρώξει» αναγκαστικά δυνάμεις από τον ΣΥΡΙΖΑ και το ΠΑΣΟΚ σε συνεργασία, οπότε μπορεί να αμφισβητηθεί η δική τους κυριαρχία. Το παράδειγμα του Δήμου Αθηναίων είναι πρόσφατο.

Το βέβαιο είναι ότι αυτές οι ευρωεκλογές δεν έχουν «12άρια», όπως ο διαγωνισμός της Eurovision. Αντίθετα, μπορεί να έχουν «μουτζούρη»…