Wakacje all inclusive. Jak zachowują się inne narody? Polacy nie mają się czego wstydzić

Turyści nad morzem

Piją, jedzą bez umiaru, są głośni, słuchają przy barze disco polo, a nad basenem rezerwują leżaki już o świcie — o zachowaniu Polaków na wakacjach all inclusive powiedziano już naprawdę wiele. Gdy myślimy o “typowym turyście z Polski”, to na pierwszy plan wysuwa się słowo “zażenowanie”. Czy naprawdę wypadamy tak źle na tle innych narodów? Okazuje się, że wcale nie. Spędziłem wakacje z Kanadyjczykami i Argentyńczykami. Przy wielu z nich polscy wczasowicze to dżentelmeni z kindersztubą.

• Przez lata wielu Polakom wmówiono, że na zagranicznych wakacjach zachowujemy się bez klasy i dalej ustępujemy w kulturze podróżowania mieszkańcom Zachodu
• Okazuje się, że wcale nie musi to być prawdą. Spędziłem trochę czasu w hotelach, gdzie innymi gośćmi byli głównie Kanadyjczycy, ale też Argentyńczycy czy Rosjanie
• Na tle turystów z Ameryki Północnej Polacy wcale nie wypadają źle. Co więcej, wiele zwyczajów, które u nas są traktowane jako obciach i “januszostwo” wśród Kanadyjczyków nie wywołuje żadnego oburzenia
• Więcej takich artykułów znajdziesz na stronie głównej Onetu

Na przełomie marca i kwietnia byłem na Kubie. Lubię podróżować, mam w tym już spore doświadczenie, więc zazwyczaj nie korzystam z usług biur podróży. Loty, hotele, przejazdy rezerwuję sam. Tym razem “dorwałem” okazję, by na tę wyspę trafić z przesiadką w Kanadzie, która z Kubą — w przeciwieństwie do USA — ma całkiem dobre stosunki.

Z Kanady można polecieć więc nie tylko od kubańskiej stolicy czy Varadero (popularny kurort turystyczny), ale też do całkiem sporej liczby innych miast. Wraz z rodziną wybraliśmy Cayo Coco i Cayo Santa Maria. To dwie wysepki położone na archipelagu Jordines del Rey, który otacza płytkie wody północnej Kuby.

To tropikalny raj, a na dodatek jest tu taniej niż w innych częściach wyspy. Z Polski na obie wysepki nie lata jednak żadne biuro podróży ani linia lotnicza. Odpoczywają więc tam tylko Kanadyjczycy, Argentyńczycy oraz Rosjanie i … Słowacy. Na miejscu byliśmy jedynymi Polakami. Mieliśmy więc świetną okazję, by obserwować, jak na wakacjach all inclusive bawią się inne nacje.

“Kto by chciał chodzić ciągle do baru?”

Na początku rozwiejmy największy mit. Mówi on o tym, że Polacy na wakacjach “wszystko w cenie” bardzo dużo piją. Owszem, widziałem takie sytuacje. Podczas moich wakacji w Bułgarii, Grecji, Turcji, Chorwacji zdarzyło mi się spotkać rodaków, którzy przez cały dzień siedzieli przy hotelowym barze i sączyli drinka za drinkiem. Uwierzcie, że przy tym, co potrafią wypić Kanadyjczycy, to jest naprawdę nic.

Turystka trzymająca w ręce własny kubek na drinki

Zacznijmy od tego, że gdy Polak leci na wakacje to ostatnie, o czym myśli, to zabranie ze sobą własnego kubka. Dla turystów, których widziałem na Kubie, była to natomiast zapewne pierwsza rzecz, którą włożyli do walizki. Nie będzie przesadą, jeśli napiszę, że 90 proc. osób, które spotkałem w hotelach na Kubie, napoi z hotelowego baru nie piło z dostępnych tam szklanek, kufli czy plastikowych kubeczków, ale własnych kubków-termosów.

Te miały monstrualne wręcz rozmiary! Najmniejsze z nich spokojnie mieściły pół litra płynu, największe nawet 2-3 razy więcej. Północnoamerykańscy turyści podchodzili z nimi do barmana i to właśnie do takich pojemników kazali sobie wlewać drinki czy piwo. Mocno irytowali się, jeśli w przypadku tych pierwszych lodu czy soku było więcej niż rumu.

Oczywiście jednym z moich wakacyjnych towarzyszy taki zapas starczał na dłużej, innym na krócej. Nawet ci, którzy z wielkich kubków sączyli małe łyczki, po dolewkę chodzili kilka razy w ciągu dnia. Łatwo policzyć, że wypijali tym samym naprawdę sporo alkoholu.

Kubek termiczny, jaki na wakacje przywożą ze sobą turyści z Kanady. O tym, że to produkt pierwszej potrzeby można wyczytać na wielu forach dla podróżników z tego kraju. Ja sam dostałem go w prezencie. – Być się już nie męczył — mówił mężczyzna, który mi go oddał

— Gdzie masz swój kubek? — zapytał mnie pewnego razu przy barze starszy Kanadyjczyk, który widział, że od barmana odbieram trzy plastikowe kubeczki o pojemności zaledwie 150-200 ml. Odpowiedziałem mu, że takiego nie mam, bo jestem z Polski i u nas nie ma zwyczaju posiadania na wakacjach własnych kubko-termosów. Był tym bardzo zdziwiony. — Na wakacjach trzeba szaleć. Rum musi krążyć ci we krwi cały czas. Dlatego mam ten kubek. Byłbym mocno wkurzony, gdybym musiał chodzić do baru cały czas po coś do picia — tłumaczył mi Arnauld, około 60-letni francuskojęzyczny inżynier z kanadyjskiego Montrealu.

“Polskie strefy” okazały się obciachem…

Z podobnego założenia w każdym z trzech hoteli, które odwiedziłem na Kubie, wychodzili dosłownie wszyscy. Zarówno młodzi, jak i starsi turyści rumem raczyli się obficie. Dla części Kanadyjczyków bar basenowy był tak ważnym miejscem, że spędzali tam cały dzień. Wielu nie widziało sensu nawet wychodzić na położoną 100 m dalej przepiękną karaibską plażę.

Inną, arcyważną rzeczą dla turystów, z którymi wypoczywałem, była też muzyka. Nawet w pierwszym odwiedzonym hotelu, w którym 70 proc. klientów stanowili emeryci, musiała ona być włączona bardzo głośno. Zazwyczaj wyglądało to tak, że najpierw DJ puszczał kilka latynoskich kawałków, ale po kilkunastu minutach ustawiała się przy nim już kolejka “interesantów” apelujących o zmianę repertuaru. Wówczas na playlistę trafiały kawałki z przełomu lat 80. i 90. w tym przede wszystkim wszystkie utwory Briana Adamsa (jest Kanadyjczykiem). Hitem hotelu była piosenka “Summer Of ’69” puszczana minimum 10 razy dziennie.

— Jesteśmy Kanadyjczykami, więc lubimy się bawić jak Kanadyjczycy — tłumaczyła mi jedna z wczasowiczek, która postanowiła nawiązać z naszą rodziną niezobowiązującą pogawędkę (odbyłem ich dziesiątki, bo mieszkańcy Kanady są mistrzami small talk-ów).

Turyści z północnoamerykańskiego kraju nie zamierzali też rezygnować na wakacjach ze swoich zwyczajów żywieniowych. Choć w hotelu na Cayo Coco było naprawdę sporo lokalnych ryb czy innych miejscowych specjałów, najwięcej turystów z Kanady na lunch jadło… pizzę (ustawiały się po nią kolejki), na kolację steka a na śniadanie… naleśniki typu pancakes polane oczywiście syropem klonowym. Jako że wielu z turystów nie było pewnych, czy na nękanej niedoborami Kubie będzie on dostępny, na co drugim stoliku co rano stał syrop przywieziony z własnej spiżarki.

To wszystko to oczywiście małe i niegroźne dziwactwa. Piszę jednak o nich, bo pamiętam, jak w 2017 r. w naszym kraju rozpętała się wielka burza, gdy przed ówczesnym sezonem wakacyjnym jedno czy dwa rodzime biura podróży, wprowadziły oferty wypoczynku w “polskich strefach”. Były to wybrane hotele w Grecji, Hiszpanii, czy Chorwacji, w których miało być dostępne polskie piwo, DJ miał puszczać polską muzykę, na obiad miał być dostępny kotlet schabowy, a jedną z wycieczek fakultatywnych miał być autokarowy wypad do pobliskiego supermarketu.

My się z tego śmialiśmy. Wakacje za granicą powinny być przecież czasem, gdy obcujemy z obcą kulturą, a nie “kisimy się we własnym sosie”. Okazuje się, że inne narody wcale nie widzą w takim “kiszeniu się” niczego żałosnego. Wycieczki do supermarketu? Wśród Kanadyjczyków odpoczywających na Kubie są bardzo popularne. Pół hotelu lokalnym autobusem bez dachu jeździło nie na pobliskie plaże, ale do kubańskiej La Gavioty. To sklep gdzie można płacić tylko dolarami. Coś jak nasz polski Pewex z czasów słusznie minionych.

Sklep La Gaviota na Cayo Coco. To kubański rodzaj znanego niegdyś w Polsce Pewexu. Budynek miał ciekawą bryłę stylizowaną na ptaka

Argentyńczycy na wakacjach odpoczywają od pracy i… własnych “bąbelków”

Zostawmy na chwilę Kanadyjczyków. Podczas swoich wakacji Polaków mogłem porównać też do Argentyńczyków. Ci stanowili sporą grupę klientów w hotelu, w którym spędzałem Wielkanoc. Widziałem już naprawdę sporo, ale ludzi, którzy zachowywaliby się aż tak głośno, nie spotkałem jeszcze nigdy.

Rodacy Lionela Messiego na posiłkach łączyli ze sobą zawsze kilka stolików i siadali w kilkunastoosobowych grupach. Przekrzykiwali się, śpiewali, wybuchali histerycznym śmiechem. Nikt inny dla nich nie istniał. Jeszcze gorzej wyglądało to wieczorami. Krzyki trwały do później nocy. Wielu osobom bardzo to przeszkadzało. Kilka razy interweniowała ochrona.

Zauważyłem też, że na wakacjach Argentyńczycy chcą odpocząć nie tylko od pracy, ale też swoich dzieci. Dla nich bowiem organizowali osobne łączone stoliki, ale najlepiej z drugiej strony hotelowej stołówki. Dzieci później same biegały po całej sali, krzyczały, śmiały się czy płakały. Rozrzucały jedzenie, rozlewały napoje. Nikt ich nie pilnował. Gdy ich rodzicom zwracano uwagę, reagowali śmiechem i wzruszali ramionami.

— Czegoś takiego jeszcze nigdy nie widziałam — mówiła mi Mirka, Słowaczka spod Bratysławy, która odpoczywała w tym samym hotelu na Cayo Santa Maria (nasi południowi sąsiedzi mają biura podróży, które organizują wycieczki w ten region Karaibów). — A zawsze myślałam, że to moi rodacy zachowują się źle na wakacjach — dodawała i z jej słów wynikało, że Słowacy mają podobny “wakacyjny kompleks” na własny temat jak my Polacy.

“Obciach i żenua”

Gdy po powrocie do Polski zacząłem przygotowywać się do napisania powyższego tekstu, odkryłem jeszcze jedną rzecz, która wywołała u mnie uśmiech na twarzy. Przypomniałem sobie, że w marcu 2023 r. kilka polskich portali bardzo szczegółowo opisywało tiktokowy filmik jednej z popularnych polskich influencerek. Ta podczas pobytu na Teneryfie zaobserwowała nowy — jej zdaniem — obciachowy zwyczaj naszych rodaków. Internetowa twórczyni mówi, że to “obciach i żenua”, że nasi rodacy z samego rana idą na basen lub plaże i tam ręcznikami rezerwują sobie leżaki. To oczywiście nie jest nic nowego, bo taki “proceder” znany jest od lat. “Obciachową nowością” miały być specjalne spinacze, którym nasi rodacy przypinali ręczniki do plażowych łóżek, by nie porwał ich wiatr.

— Trzeba być okropnym, by zabierać komuś możliwość skorzystania z leżaka, choć samemu nie używamy go przez wiele godzin — mówi na filmie influencerka i zapewne ma racje. Szkopuł w tym, że to, co opisuje, nie jest wcale polskim wynalazkiem.

Podczas mojego pobytu na Kubie wolny leżak na plaży miałem szansę znaleźć nie później niż do godz. 7 rano. Później na każdym leżały już ręczniki zabezpieczone spinaczami. Żaden turysta z Kanady nie widział w takim zachowaniu niczego dziwnego. Co więcej, gdy przeniosłem się do kolejnego hotelu, zauważyłem, że w nim kwestia rezerwacji leżaków o świcie przybrała wręcz… oficjalną formę.

Kolejka turystów oczekująca na smażonego steka lub rybę

W czasie gdy my nad Wisłą śmiejemy się z “januszostwa” ludzi, którzy z samego rana idą rezerwować leżaki, wiele kanadyjskich biur podróży rozdaje swoim klientom specjalne harfy, które mają takie “zaklepanie” plażowego czy basenowego łóżka ułatwić. Wielką materiałową opaskę zakłada się na oparcie leżaka. Jest na niej napisane, że leżak ten jest zarezerwowany i nie można z niego korzystać. Widziałem leżakowe opaski, na których z tyłu było logo biura podróży, a z przodu napis “to moje miejsce” po angielsku lub francusku. Zdarzały się też opaski bardziej spersonalizowane, z napisem “dalej odsypiam kaca, ale ten leżak czeka na mnie, aż wytrzeźwieję”.

Korzystanie z takich leżakowych szarf nikogo nie raziło i naprawdę wiele z nich pojawiało się na najlepszych miejscach nad basenem czy na plaży już o świcie.

Kupa śmieci na prywatnej plaży

Każdy hotel na Kubie, w którym byłem, co rano sprzątał też swoją prywatną plażę traktorem ze specjalną siatką wyłapującą śmieci. Co rano zbierała się z tego spora kupka. Z miejsc tych nie mogli korzystać miejscowi. Logika nakazuje więc, że papierki, kubki, niedopałki, puste butelki zostawiali turyści. Tuż obok leżaków stały puste kosze. Mało kto ich używał. Goście hoteli po jedzeniu zazwyczaj zostawiali resztki czy puste opakowania wprost na plaży. Uznawali, że skoro to hotel all inclusive, to sprzątać i zachowywać podstawową czystość musi obsługa. Takiego podejścia w Europie nie widziałem nigdy.

Hotelowy ogrodnik na Kubie rozdający turystom zerwane z palmy kokosy

Dlatego następnym razem, gdy będziecie na wakacjach za granicą, pilnujcie się, by nie robić innym Polakom obciachu. Z góry jednak nie macie się czego wstydzić. Na tle innych — i to wydawałoby się całkiem “cywilizowanych” narodów — wcale nie wypadamy tak źle.