Eline: ‘Hij overleed aan de complicaties van zijn vroeggeboorte’

Eline: ‘Hij overleed aan de complicaties van zijn vroeggeboorte’

In de rubriek ‘Even mailen met’ interviewen we een moeder (to be) met een herkenbaar verhaal. Eline, uitgever van het blad NEL, vertelt over haar Louie, die dertien weken te vroeg werd geboren. ‘Hij overleed aan de complicaties van zijn vroeggeboorte’.

Kun je wat meer over jezelf vertellen?

“Mijn naam is Eline Roerdink, ik ben getrouwd met Bas en moeder van twee prachtige kinderen: Louie en Izzy. Louie wilde zó graag bij ons zijn dat hij ruim dertien weken te vroeg geboren werd en helaas na een maand is overleden aan de complicaties van zijn vroeggeboorte. Zijn kleine zusje Izzy werd in april 2023 geboren. Broer en zus hebben elkaar nooit gekend, maar lijken enorm op elkaar en ik voel aan alles dat ze met elkaar in verbinding staan. Al is het alleen al door de intense liefde die er is voor allebei. Ik ben trots en dankbaar dat ik hun moeder mag zijn. Van Izzy hier op aarde en van Louie op een andere manier.

Ik had verwacht dat ik na het overlijden van Louie in een groot zwart gat zou vallen, maar tot mijn eigen verbazing gebeurde dat niet. Natuurlijk was er verdriet, maar er was vooral ook heel veel liefde. Van én voor hem. Dat voelde tegennatuurlijk, waardoor ik ben gaan Googelen en al vrij snel stuitte ik op NEL Magazine: een tijdschrift voor ouders van overleden kinderen, waar naast verdriet, pijn en rouw ook ruimte is voor de trots, verbinding en de oneindige liefde die er ook is voor je kind. Ook al is het niet meer hier. Mijn journalistieke hart – ik werk al 10 jaar in de journalistiek – ging meteen sneller kloppen en om een lang verhaal kort te maken: na contact met Maartje, de oprichter van NEL, mag ik mijzelf inmiddels mede-uitgever noemen en komt in mei de zevende editie, mijn derde, uit.”

Hoe is NEL magazine ontstaan en wat kun je erin precies in lezen?

“NEL is ontstaan vanuit het gevoel dat er veel zwaarte hangt rondom het overlijden van een kind en laat ik voorop stellen dat het verliezen van een kind ook intens zwaar is en dat ik dat niemand toewens, máár het is wel meer dan dat. Je bent als ouder ook onwijs trots op je kind, je wilt over zijn of haar leven vertellen – hoe kort of lang ook, zijn of haar naam noemen, uiting geven aan de intense liefde die nooit verloren gaat. Dát is wat wij met NEL proberen uit te dragen. Vandaar ook de naam Never Ending Love.

Het magazine komt ongeveer één keer per jaar uit. De nieuwe editie is nu naar de drukker en kunnen lezers met Moederdag op hun deurmat verwachten. We schrijven over boosheid, broertjes en zusjes die een broertje of zusje moeten missen, opnieuw zwanger zijn na verlies en alles wat daarbij komt kijken en ook hoe trauma’s als het verliezen van een kind worden opgeslagen in je cellen en wat dat met jou én je toekomstige kinderen doet.”

NEL magazine

Waarom ben jij zo betrokken bij magazine?

“Ik geloof dat alles in het leven met een reden gebeurt en dat ik dit niet alleen doe, maar dat het Louie is die mij helpt en begeleidt in de weg die ik bewandel. Het vertellen, schrijven en delen van de verhalen van al die prachtige kinderen die hier op aarde gemist worden, voelt als iets wat ik móet doen. Hetzelfde geldt voor de online training die ik gecreëerd heb na mijn zwangerschap van Izzy. Zwanger na verlies, heet het. Het omvat alles wat ik zelf gemist heb én meer in mijn tweede zwangerschap, want ik kan je zeggen: dat is niet meer onbezorgd als je eerder een kind bent verloren. Ik hoop dat ik het hiermee voor andere ouders een heel klein beetje lichter kan maken. Wel bijzonder hé wat die twee kleintjes nu al teweeg hebben gebracht?”

Hoe is het om verhalen van andere ouders te horen die ook een kind hebben verloren?

“Het is fijn om verhalen van andere ouders te horen en te delen, omdat je elkaar als geen ander begrijpt. Je voelt de pijn en het verdriet, je weet waar ouders doorheen gaan en dat er soms dingen zijn die andere mensen – gelukkig! – niet begrijpen. Het stukje herkenning in de verhalen is ook iets wat veel ouders als prettig ervaren.”

Welk advies wil jij ouders geven die een kind hebben verloren?

“Na het overlijden van Louie kreeg ik al vrij snel tekens van hem. Tekens waardoor ik voelde dat hij niet weg was. Op mijn verjaardag bijvoorbeeld vroeg ik hem ‘s ochtends vroeg om mij een zonnebloem te sturen zodat ik zou weten dat hij er die dag bij zou zijn. Ik was het alweer een beetje vergeten, maar ‘s avonds ging de deurbel en wat werd er bezorgd? Een enorme bos zonnebloemen. De een noemt het toeval, maar ik voelde aan alles dat het Louie was. Dat hij écht niet weg is. Dat is ook wat ik ouders hoop mee te geven: probeer die verbinding met je kind te maken. Ze willen niets liever dan met jou in contact blijven. Ze zijn misschien niet meer hier, maar ze zijn er nog.”

Hoe verwerken jij en je partner het verlies van je kind?

“Allebei op onze eigen manier. Een maatschappelijk werkster in het ziekenhuis vertelde ons vlak na het overlijden van Louie: ‘Mannen en vrouwen verwerken het verlies vaak ieder op hun eigen manier en het is de kunst om elkaar in de waarde te laten en niet te verlangen dat je het op dezelfde manier doet.’ Dat heb ik in mijn oren geknoopt en dat is denk ik waarom we nog steeds overeind staan samen, want ik weet helaas ook dat veel relaties sneuvelen door het verlies van een kind. Mijn partner verwerkt het meer alleen en door bezig te blijven. Ik doe het meer door erover te praten, te schrijven en te delen. Dat is allebei oké. We houden allebei ongelooflijk veel van Louie. Dat weten we van elkaar. De manier van rouwen staat daar helemaal los van. Op de moeilijke momenten weten we elkaar te vinden, maar verder hebben we ook ieder ons eigen proces.”

Wil jij ook meewerken aan Even mailen met…?

Zou jij graag jouw verhaal willen delen in de rubriek Even mailen met…? Mail naar [email protected] o.v.v. ‘Mail’.

Lees ook:

Verdrietig: ouders van prematuren kampen met verlieservaring

Adinda beviel van een premature tweeling: ‘Na 12 dagen overleed Robin’

Beeld: Valerie Visschedijk