Η πρώτη αποτυχία και η διαχείρισή της

Η πρώτη αποτυχία και η διαχείρισή της

Γι ακόμη μια σεζόν, ο Παναθηναϊκός AKTOR επιστρέφει από τα Δύο Αοράκια με άδεια χέρια. Μόνο που -εν αντιθέσει με ό,τι είχε προηγηθεί την περασμένη διετία- αυτή τη φορά, είναι κάτι αρκετά πιο επίπονο. Όχι γιατί η ήττα και η απώλεια ενός στόχου διαφέρει από χρονιά σε χρονιά, αλλά γιατί αυτή τη φορά οι απαιτήσεις είναι πολύ υψηλότερες -έχουν διαμορφωθεί ως τέτοιες από τον ίδιο τον οργανισμό.

Η απώλεια του Κυπέλλου Ελλάδας ΟΠΑΠ αποτελεί λοιπόν την πρώτη πραγματική αποτυχία της σεζόν για τον Παναθηναϊκό AKTOR. Όχι, το Super Cup δεν μπαίνει στην ίδια εξίσωση από την στιγμή που μιλάμε για μια ομάδα μερικών -τότε- ημερών, που αντιμετώπισε έναν σαφώς πιο έτοιμο -λόγω χημείας- αντίπαλο. Αυτή τη φορά, το “πρέπει” συνόδευε κάθε προσπάθεια των παικτών του Εργκίν Αταμάν από την πρώτη στιγμή, που πάτησαν στην Κρήτη.

Το πρόβλημα του πάγκου

Όπως έχει διαμορφωθεί το έμψυχο δυναμικό του Παναθηναϊκού AKTOR, το rotation είναι (θεωρητικά) το έλασσον από τα προβλήματα που μπορεί να έχει. Κι όμως, τον τελευταίο καιρό αποτελεί μια μόνιμη πηγή προβληματισμού. Με αποκορύφωμα τον τελικό του Κυπέλλου Ελλάδας ΟΠΑΠ, όπου οι πράσινοι πήραν -όλα κι όλα- δύο εύστοχα σουτ (ένα από τον Κώστα Σλούκα κι ένα από τον Ιωάννη Παπαπέτρου), απ όσους σηκώθηκαν στην πορεία του αγώνα από τον πάγκο για να δώσουν το κάτι παραπάνω.

Τούτο είναι κάτι που παρουσιάζεται ολοένα πιο έντονα το τελευταίο διάστημα, ειδικά από την στιγμή που ο Κώστας Σλούκας είναι σε μια διαδικασία συντήρησης και σταδιακής επανένταξης στο rotation.

Παρένθεση. Είναι εμφανές άλλωστε πως ο 34χρονος γκαρντ πηγαίνει συντηρητικά και με γνώμονα την προστασία του εδώ κι αρκετό καιρό, πιθανότατα έχοντας σημαδέψει το Κύπελλο Ελλάδας ΟΠΑΠ. Κλείνει η παρένθεση.

Χωρίς εκείνον λοιπόν σε θέση να είναι… ο εαυτός του, ο Παναθηναϊκός AKTOR εγκλωβίστηκε ξανά σε low pace basketball και μια συνθήκη, κατά την οποία ο Κέντρικ Ναν ήταν το “Α” και το “Ω”. Τόσο στη δημιουργία όσο και στην εκτέλεση.

Το mid range και το heroball

Αν υπάρχει κάτι πάνω στο οποίο επενδύει ο αριστερόχειρας γκαρντ του Εργκίν Αταμάν, αυτό είναι η ικανότητα στο παιχνίδι από μέση απόσταση. Είτε για να εκτελέσει είτε για να δημιουργήσει. Ο Ολυμπιακός λοιπόν κατάφερε να του περιορίσει τις επιλογές (με τον ψηλό να βγαίνει πιο ψηλά απ’ ότι οι περισσότεροι εκ των προηγούμενων αντιπάλων είχαν επιλέξει), οδηγώντας τον περιφερειακό του Παναθηναϊκού AKTOR προς τα μέσα.

Ταυτόχρονα βέβαια, με αυτόν τον τρόπο, ο Γιώργος Μπαρτζώκας μπόρεσε να μειώσει ακόμη περισσότερο τις μπάλες που έφευγαν από τα χέρια του Κέντρικ Ναν προς τους συμπαίκτες του, με τη μορφή της δημιουργίας. Ο Παναθηναϊκός AKTOR πήγε ξανά, όπως κάνει επανειλημμένα τον τελευταίο μήνα, σε έναν μονότονο τρόπο επίθεσης, που ούτε λειτουργικός είναι ούτε επιτρέπει στους υπόλοιπους της πεντάδας να νιώσουν χρήσιμοι και να βρουν ρυθμό.

Το heroball λοιπόν δεν είχε ελπίδες αυτή τη φορά, ειδικά από την στιγμή που οι απέναντι διαθέτουν ένα από τα δύο καλύτερα αμυντικά δίδυμα στο pick n roll (Τόμας Γουόκαπ και Μουστάφα Φαλ είναι κάτω μόνο από τον Φακούντο Καμπάσο και τον Έντι Ταβάρες σε αυτό το κομμάτι, σε ολόκληρη την Ευρώπη).

Το “Ataman Basketball” σε κίνδυνο

Για μια προπονητική φιλοσοφία που βασίζεται λοιπόν στον αυθορμητισμό και την προσωπική απόφαση των κοντών, όλα αυτά δεν αφήνουν πολλούς εναλλακτικούς τρόπους δράσης. Κοινώς, όσο ο Παναθηναϊκός AKTOR έχει σε… συντηρητικό ρυθμό τον Κώστα Σλούκα και επενδύει στη μονοτονία του on-ball game του Κέντρικ Ναν, δεν θα είναι ο εαυτός του. Δεν θα μπορεί να αποτυπώσει στο παρκέ το “Ataman Basketball” που τον έκανε τόσο θελκτικό στο μάτι τον Δεκέμβριο και τον Ιανουάριο.

Όλα αυτά κιόλας εν τη απουσία του Λούκα Βιλντόσα, που κατά καιρούς βγάζει το κάρο από την λάσπη, χάρη στον πληθωρικό τρόπο με τον οποίο επιτίθεται στο αντίπαλο καλάθι -όταν βέβαια νιώσει καλά και αισθανθεί πως είναι σημαντικός για το rotation της ομάδας.

Η διαχείριση κρίνει τους μακροπρόθεσμους στόχους

Όχι, πριν από την έναρξη του Final Eight του Κυπέλλου Ελλάδας ΟΠΑΠ, ο Παναθηναϊκός AKTOR δεν σκεφτόταν πώς θα είναι τα πράγματα τη Δευτέρα 19 Φεβρουαρίου, στο ενδεχόμενο της ήττας. Στο μυαλό όλων υπήρχαν μόνο η νίκη και ο τρόπος που αυτή θα έρθει το βράδυ της Κυριακής 18 Φεβρουαρίου.

Ό,τι έγινε, έγινε όμως. Γι αυτό κιόλας, το μείζον είναι ο τρόπος διαχείρισης της υφιστάμενης κατάστασης. Δίχως ο πανικός ή η απογοήτευση να κυριεύσουν και να σκεπάσουν το ΟΑΚΑ.

Για έναν οργανισμό που άλλωστε λειτουργεί σε μεγάλο βαθμό συναισθηματικά και… έντονα (είτε με την καλή είτε με την κακή έννοια), ο τρόπος με τον οποίο θα κυλήσουν οι επόμενες ημέρες μπορεί να αποδειχθεί καθοριστικός και καταλυτικός για όσα συμβούν τον Απρίλιο, τον Μάιο και τον Ιούνιο. Εκεί δηλαδή που η (όποια) πρώτη αποτυχία της σεζόν (βλ. απώλεια του Κυπέλλου Ελλάδας ΟΠΑΠ) αποτελεί μια μακρινή και… αδιάφορη ανάμνηση.

Αρκεί βέβαια, το αποτέλεσμα να είναι το επιθυμητό, όπως το τόνισε κι ο Εργκίν Αταμάν μετά από το φινάλε του τελικού στα “Δύο Αοράκια”.