Niezwykłe odkrycie: tak odrastała płetwa rekina. Zdjęcia przed i po

Dziura w płetwie powstała prawdopodobnie po tym, jak rekin zahaczył o coś nadajnikiem przytwierdzonym do płetwy i wyrwał go

Chelsea Black jest doktorantką na wydziale ekosystemów morskich na Uniwersytecie Miami. Podczas badań wędrówek rekinów przypadkiem odkryła rzadkie zjawisko — regenerację płetwy grzbietowej u rekina jedwabistego. Dla Business Insidera opisuje to zjawisko i pokazuje zdjęcia przed i po regeneracji.

• Chelsea Black nie spodziewała się, że kiedy zacznie badać rekiny, dokona wielkiego odkrycia
• Kiedy zobaczyła, jak rekin regeneruje zranioną płetwę, odkryła jednak coś zdumiewającego
• W ciągu roku rana całkowicie się zagoiła, a nowa tkanka płetwy powiększyła się o 10,7 proc.
• Więcej takich informacji znajdziesz na stronie Businessinsider.com.pl 

Podczas badania wędrówek rekinów u wybrzeży Jupiter na Florydzie dokonałam przypadkowego i zdumiewającego odkrycia.

Moim celem było udokumentowanie szlaków migracyjnych żarłaczy jedwabistych, nazwanych tak ze względu na ich gładką skórę. Tymczasem, podczas wypełnionej zwrotami akcji historii, udało mi się udokumentować rzadkie zjawisko regeneracji płetwy grzbietowej u rekina.

Czytaj też: 240 tys. drobin plastiku w jednej butelce wody. Nawet o tym nie wiesz

Znakowanie, a potem uraz

Wszystko zaczęło się latem 2022 r., kiedy wraz z moim zespołem oznakowaliśmy żarłacze jedwabiste (Carcharhinus falciformis) na potrzeby moich badań doktoranckich.

Żarłacze jedwabiste są powszechnie spotykane na otwartym oceanie i dorastają do 3 m długości. Naukowcy wiedzą, że każdego lata rekiny te gromadzą się na południowej Florydzie, ale to, gdzie pływają przez resztę roku, pozostaje zagadką, którą chciałam rozwiązać.

Chelsea Black (w środku) kieruje zespołem tagowania satelitarnego z Uniwersytetu w Miami w czerwcu 2022 r.

Miejscowy kapitan John Moore zabrał nas do miejsca, w którym zwykle przebywają rekiny. Ostrożnie schwytaliśmy 10 osobników i delikatnie przymocowaliśmy im nadajniki GPS do płetwy grzbietowej.

Znaczniki, które są przymocowane jak duże kolczyki, nie przeszkadzają w pływaniu i są zaprojektowane tak, aby odpadły po kilku latach. Gdy antena znacznika odbija się od powierzchni wody, jego lokalizacja GPS jest odbierana przez satelity, co pozwala poznać sekretne życie żarłacza.

Wróciłam do domu, aby śledzić ich podróże z mojego laptopa.

Historia przybrała nieoczekiwany obrót kilka tygodni później, kiedy otrzymałem niepokojące zdjęcia od doświadczonego nurka i fotografa podwodnego, Josha Schellenberga, który słyszał o mojej pracy.

Pierwsza obserwacja rannego żarłacza jedwabistego w lipcu 2022 r.

Na zdjęciach widać było samca rekina jedwabistego z dużą, rozległą raną w płetwie grzbietowej, jakby ktoś wziął foremkę do ciastek w kształcie znacznika satelitarnego i przebił ją na wylot. Josh zastanawiał się, czy ten osobnik był jednym z rekinów z mojego badania.

Podczas umieszczania znaczników GPS pod płetwą grzbietową każdego rekina zakładam również drugi znacznik, który wyświetla unikalny numer identyfikacyjny, więc mogłam potwierdzić, że ranny rekin pochodził z mojego badania. Był to osobnik #409834.

Poczułam mieszankę ulgi i smutku. Ulgi, że rekin przeżył tę torturę; smutku z powodu danych naukowych, które teraz nie zostaną zebrane.

Rekiny jedwabiste są często łowione przez lokalnych rybaków na tym obszarze, ale są chronione na Florydzie i ich zabijanie lub zatrzymywanie jest nielegalne. Zdjęcia Josha przedstawiające osobnika #409834 pokazywały kilka haczyków w jego pysku, więc wiedziałam, że od czasu, gdy mój zespół go oznakował, zwierzę to zostało schwytane kilka razy.

Sposób mocowania znacznika satelitarnego oznacza, że niemożliwe jest, aby naturalnie oderwał się od płetwy i pozostawił ranę o takim kształcie. Dlaczego ktoś odciął znacznik satelitarny rekina, pozostaje tajemnicą, ale być może myślał, że może go odsprzedać lub chciał przeszkodzić w badaniach.

Nigdy nie spodziewałam się zobaczyć tego rekina ponownie.

Czytaj też: Niemcy wyróżnili sześć polskich plaż. “Mogą konkurować z Włochami czy Hiszpanią”

Powrót osobnika #409834

Rok później, latem 2023 r., otrzymałam kilka zdjęć żarłaczy jedwabistych od Johna Moore’a, kapitana naszej łodzi, który jest również zapalonym nurkiem. John wypatrywał rekinów, które sezonowo powracają do Jupiter.

Na wielu przesłanych przez niego zdjęciach rekinów zauważyłam żarłacza jedwabistego z dziwnie ukształtowaną płetwą grzbietową.

Od razu zorientowałam się, że musi to być osobnik #409834 z poprzedniego lata.

Rekin nr 409834 zauważony rok później, w czerwcu 2023 r., z zagojoną płetwą grzbietową.

Kilka dni później John był w stanie zbliżyć się na tyle, by sfotografować identyfikator i potwierdzić moje przypuszczenia. Josh Schellenberg również zauważył i sfotografował #409834.

Dzięki zdjęciom Johna i Josha mogłam porównać zagojoną płetwę grzbietową ze świeżo zranioną.

Nie spodziewałam się, że dokonam przełomowego odkrycia. Zwykła ciekawość sprawiła, że zaczęłam analizować zdjęcia. Ale odkrycie było zdumiewające: rana nie tylko całkowicie się zagoiła, ale płetwa grzbietowa z 2023 r. była o 10,7 proc. większa niż po urazie w 2022 r. Nowa tkanka płetwy została zregenerowana.

Zmiany w płetwie grzbietowej od 2022 i 2023 r.

Moja analiza wykazała, że w ciągu 332 dni rekin zregenerował wystarczającą ilość tkanki, aby jego płetwa grzbietowa powróciła prawie do 90 proc. pierwotnego rozmiaru, odrastając ponad połowę tego, co zostało stracone w 2022 r.

Płetwa grzbietowa, kluczowa dla równowagi, sterowania i hydrodynamiki, jest niezbędna, aby rekin mógł polować i przetrwać. Brak infekcji lub jakichkolwiek oznak niedożywienia u #409834 sugeruje niezwykłą wytrzymałość.

Naukowcy wiedzą, że rekiny wykazują niesamowitą zdolność do regeneracji, ale mechanizmy stojące za tymi obserwacjami są wciąż słabo poznane. Regeneracja kończyn została szeroko udokumentowana u innych zwierząt morskich, takich jak rozgwiazdy i kraby, ale istnieje tylko jeden udokumentowany przypadek regeneracji płetwy grzbietowej u rekina. To rekin wielorybi z Oceanu Indyjskiego, który odzyskał płetwę grzbietową po wypadku łodzi w 2006 r.

400 mln lat odporności

Istnieje powód, dla którego rekiny żyją na Ziemi dłużej niż drzewa i przetrwały wiele masowych wymierań, które unicestwiły inne gatunki.

Są owocem 400 mln lat ewolucyjnych adaptacji, które zapewniają im niezwykłą odporność i przygotowały je do przetrwania.

Możliwość wskazania zdolności, która pomaga im być tak odpornymi, jest dużym postępem naukowym, zwłaszcza biorąc pod uwagę, że naukowcy wciąż zastanawiają się, gdzie żarłacze jedwabiste spędzają większość czasu w Atlantyku.

Podjęta przez jedną osobę próba zrujnowania badań nad rekinami i skrzywdzenia żarłacza ostatecznie okazała się daremna. Zamiast tego, wytrzymałość rekina zwyciężyła i doprowadziła do niesamowitego odkrycia na temat tego gatunku.

Ta historia pokazuje również, że istnieje niezliczona liczba ludzi, w tym naukowców takich jak ja i entuzjastów rekinów, takich jak Josh i John, którzy podzielają prawdziwą miłość i szacunek do tych zwierząt.

Chociaż nigdy nie dowiem się na pewno, gdzie osobnik #409834 spędzi resztę roku, mam nadzieję, że nadal będzie wracał do Jupiter każdego lata, abyśmy mogli dalej oceniać jego postępy.

Na podstawie tempa gojenia obliczonego w moim badaniu, możemy po prostu zaobserwować, jak jego płetwa grzbietowa odrasta do 100 proc. pierwotnego rozmiaru.

Chelsea Black, The Conversation

Powyższy artykuł jest tłumaczeniem z amerykańskiego wydania Business Insider. Tłumaczenie: Mateusz Albin