Νταλάρας και ειδήσεις δυο ταχυτήτων

Ο Γιώργος Νταλάρας πολιορκημένος από τα δημοσιογραφικά μικρόφωνα.

Ο Γιώργος Νταλάρας πολιορκημένος από τα δημοσιογραφικά μικρόφωνα.

Ποτέ δεν ήταν εύκολο να πάρεις συνέντευξη από τον Γιώργο Νταλάρα. Ούτε στα τέλη της δεκαετίας του ’80 ούτε τις δεκαετίες που ακολούθησαν – καθώς κανείς ωρίμαζε και γινόταν πιο έμπειρος στο ρεπορτάζ.

Κατά τη διάρκεια των χρόνων που κάνω αυτό το επάγγελμα, έκανα αρκετές συνεντεύξεις μαζί του. Οσο τον γνώρισα μέσα από την δουλειά μου μπορώ να βεβαιώσω ότι ήταν (και είναι) άνθρωπος τελειομανής, απαιτητικός με τους άλλους αλλά και με τον εαυτό του. Ο συνομιλητής του έπρεπε να είναι πολύ καλά προετοιμασμένος για να τον αντιμετωπίσει, να μπορεί να έχει μια παραγωγική κι ουσιαστική κουβέντα μαζί του. Και βέβαια, να βγάλει την είδηση: Πότε και πού θα γίνει η επόμενη μεγάλη περιοδεία που αναμένει η ελληνική ομογένεια, ποια είναι η νέα δισκογραφική δουλειά με τραγούδια μεγάλων δημιουργών που έχει στα σκαριά, ποια θα είναι η επόμενη συνεργασία με καλλιτέχνη-φίρμα του εξωτερικού που θα φέρει στην Ελλάδα.

Αυτό ήταν το αποκλειστικό για το οποίο έπεφταν κορμιά στο πολιτιστικό ρεπορτάζ της γενιάς μου. Μιας γενιάς που έπιασε και το μικρόφωνο, βεβαίως, σε κάθε είδους εκπομπές και μάλιστα ψήθηκε στη δουλειά απ′ αυτό. Αλλά παράλληλα ζυμώθηκε στην έντυπη δημοσιογραφία, πάλεψε με τον γραπτό λόγο, σε μια εποχή που οι εφημερίδες «έπαιζαν» δυνατότερα και που έδιναν δουλειά (και πολύ καλύτερους μισθούς ομολογουμένως) στον δημοσιογραφικό κόσμο.

Σήμερα, σε ένα μεγάλο κομμάτι των media, η δημοσιογραφική κουλτούρα έχει άλλες επιταγές, το «αποκλειστικό» και η «είδηση» διαφορετικό περιεχόμενο.

Κι ο Γιώργος Νταλάρας βρέθηκε περικυκλωμένος από νέα παιδιά της τηλεοπτικής δημοσιογραφίας -προφανώς κατ′ επιταγή των όσων βρίσκονται σε υψηλότερες επαγγελματικές θέσεις- να πολιορκείται για να βγάλει σε δέκατα του δευτερολέπτου διαφορετική «είδηση» απ′ αυτή που έχυναν ιδρώτα για να βγάλουν τα τσακάλια του ρεπορτάζ τότε.

«ОњОµП„О±ОЅО№ПЋПѓО±П„Оµ γι′ О±П…П„О® П„О· ОґО®О»П‰ПѓО· ПЂОїП… ОєО¬ОЅО±П„Оµ;В», ПЃП‰П„О®ОёО·ОєОµ ПЂО№ОµПѓП„О№ОєО¬ ПѓОµ ПѓП‡О­ПѓО· ОјОµ П„О± ПЊПѓО± ОµПЂО№ОєПЃО№П„О№ОєО¬ ОµОЇПЂОµ ПѓОµ ПЂПЃП‰О№ОЅО® П„О·О»ОµОїПЂП„О№ОєО® ОµОєПЂОїОјПЂО® ОіО№О± П„О№П‚ ОґО№О±П†О·ОјОЇПѓОµО№П‚ ПЂОїП… О­П‡ОїП…ОЅ ОєО¬ОЅОµО№ ОєО±О»О»О№П„О­П‡ОЅОµП‚, П†П‰П„ОїОіПЃО±П†ОЇО¶ОїОЅП„О±П‚ П„ОїОЅ ОљП‰ОЅПѓП„О±ОЅП„ОЇОЅОї О‘ПЃОіП…ПЃПЊ, ОєО±О№ О»О­ОіОїОЅП„О±П‚ ПЂО±ПЃО¬О»О»О·О»О± ПЊП„О№ ОґОµОЅ О­П‡ОµО№ П„Ої ОЇОґО№Ої ПѓП„ОЇОіОјО± Ої ОљО±О¶О±ОЅП„О¶ОЇОґО·П‚ ОєО±О№ Ої ОњПЂО№ОёО№ОєПЋП„ПѓО·П‚, ОјОµ О±П…П„ПЊ ПЂОїП… ОёО± О±П†О®ПѓОµО№ Ої ОЎО­ОјОїП‚.

Κι εκείνος – που έβγαινε μόλις από αφιέρωμα στον Βασίλη Τσιτσάνη, γιατί παίζει κι αυτό το ρόλο του – ξέσπασε κατά των δημοσιογράφων. «Κάνουν άριστα όσοι αντιδρούν, όπως κι εγώ κάνω άριστα που λέω τις δικές μου απόψεις. Να ρωτήσω κάτι. Αυτό που κάνετε τώρα, δε το βρίσκετε αρκετά γελοίο; Και για εσάς προσωπικά και για τα κανάλια που εκπροσωπείτε. Δεν είναι δημοσιογραφία αυτό που κάνετε. Δεν είναι καλό αυτό που κάνετε», είπε, μεταξύ άλλων.

Ο καθένας έχει την ευθύνη των λεγομένων του – και ιδιαίτερα δημόσιο πρόσωπο. Αλλά με όποιον τρόπο και να το πεις, θα πρέπει να συμφωνήσουμε όλοι: Η είδηση από την «είδηση» είναι αυτό που κάνει την δημοσιογραφία να έχει αξία.