Rarytas z NBP. Numizmatyczna okazja na rocznicę złotego
Narodowy Bank Polski wyemitował srebrne monety upamiętniające wprowadzenie w 1924 r. waluty odrodzonego państwa polskiego.
Narodowy Bank Polski wprowadził dziś do sprzedaży nową monetę kolekcjonerską „100. rocznica wprowadzenia złotego do obiegu”.
Moneta o nominale 1 zł jest wykonana ze srebra o próbie Ag 999 (z selektywnym złoceniem), ma kształt klipy o wymiarach 40,00 x 40,00 milimetrów i masę 28,28 grama.
Jej nakład wynosi do 10 000 sztuk i będzie można ją nabyć w cenie 400 zł.
Rewers monety przedstawia wizerunek rewersu monety o nominale 1 zł z 1924 r.
Replika monety sprzed wieku
Rewers monety przedstawia wizerunek rewersu monety o nominale 1 zł z 1924 r.
Na monecie umieszczono także wizerunek fragmentu portalu nad wejściem do głównej sali Banku Polskiego SA w Warszawie oraz elementy graficzne banknotu o nominale 100 zł z 1934 r.: po lewej stronie alegoria handlu w postaci Merkurego z kaduceuszem, po prawej – personifikacja przemysłu.
Na awersie monety znajduje się wizerunek awersu 1 zł z 1924 r.
Na awersie monety znajduje się wizerunek awersu 1 zł z 1924 r.
Historia emisji złotego
Po odzyskaniu niepodległości w listopadzie 1918 r. bardzo szybko podjęto decyzję o utworzeniu nowego banku emisyjnego oraz wprowadzeniu nowej waluty polskiej – złotego. Wysiłek związany z odbudową państwa oraz konieczność walki o granice uniemożliwiły jednak szybkie wdrożenie zmian. Dodatkowo niemal od samego początku istnienia odrodzone państwo polskie musiało zmagać się z rosnącą inflacją, która w drugiej połowie 1923 r. przerodziła się w hiperinflację. Nastał kryzys gospodarczy, a sytuacja społeczno-polityczna była bardzo napięta.
W grudniu 1923 r. powstał rząd Władysława Grabskiego, którego gabinet stanął przed zadaniem przeprowadzenia reformy skarbowej i walutowej. Sejm udzielił rządowi specjalnych pełnomocnictw. Dokonano licznych oszczędności, nałożono daniny majątkowe, urealniono podatki, energicznie rozpoczęto walkę z inflacją oraz przeprowadzono sanację systemu bankowego. Dzięki działaniom naprawczym udało się ustabilizować kurs dotychczasowej waluty – marki polskiej. Zwiększono rezerwy dolarowe, które wraz ze zgromadzonymi zapasami złota miały stanowić zabezpieczenie nowej waluty.
Złoty oparty o parytet złota
Złoty zadebiutował w kwietniu 1924 r. Jego wartość została dokładnie skalkulowana. Nowa polska waluta opierała się na parytecie złota i walut wymienialnych. 1 złoty stanowił równowartość 9/31 g złota, 100 złotych odpowiadało wartości jednej uncji trojańskiej, zaś 1 kg kruszcu kosztował 3 444 złote. 1 dolar był wart 5,18 złotego, a wartość polskiego pieniądza została związana z frankiem szwajcarskim. Ustalono, że nowa waluta musi mieć pokrycie w złocie i walutach obcych przynajmniej w 30 proc.
Równocześnie podjęto decyzję o wycofaniu z obiegu dotychczasowego środka płatniczego. Kurs wymiany określono na 1 800 000 marek polskich za 1 złotego. Za emisję złotego odpowiedzialny był Bank Polski Spółka Akcyjna, nowo powołany bank emisyjny, który zastąpił Polską Krajową Kasę Pożyczkową, instytucję utworzoną jeszcze przez okupanta niemieckiego w okresie I wojny światowej.
»» O innych niezwykłych monetach NBP czytaj tutaj:
Oprac. Sek, materiały prasowe NBP