Pokolenie płatków śniegu jest przekonane o własnej wyjątkowości. "Wykształceni, ale nieprzystosowani do życia"

Pokolenie płatków śniegu

Pokolenie płatków śniegu to pokolenie przekonane o swojej wyjątkowości. Wierzą w to, że należy im się w życiu wszystko, co najlepsze. Są wykształceni, obyci, sądzą, że przyszłość należy do nich. Jednocześnie są jednak pełni lęku. Pokolenie płatków śniegu to generacja Z wychowana w szklanej bańce. Jak przekonują psycholodzy, problemem jest to, że są to ludzie niedojrzali emocjonalnie.

Pokolenie płatków śniegu to termin, który zyskał popularność po publikacji książki “Fight Club”. Oznacza młodych ludzi, którzy są przekonani o swojej wyjątkowości (jak płatki śniegu, z których każdy jest misternym dziełem natury), pragną być podziwiani i zdobywać świat, ale jednocześnie są zaniedbani emocjonalnie.

Polecamy również: Pokolenie “pustki”. Polscy trzydziestolatkowie przypominają dzieci

Kim jest pokolenie płatków śniegu?

Pokolenie płatków śniegu to generacja Z, urodzona pomiędzy 1995 a 2012 rokiem. Są to osoby dobrze wykształcone, znające języki, otwarte na świat, najczęściej pochodzące z sytuowanych rodzin, w których pieniądze nie stanowią problemu. Jednocześnie są to osoby nadwrażliwe i lękliwe, często roszczeniowe i nieprzystosowane do życia. Nie potrafią radzić sobie z porażkami, bo zostały wychowane tak, że nigdy nie miały z nimi do czynienia.

Jak powiedziała socjolożka Katarzyna Krzywicka-Zdunek w rozmowie z Onetem: “Dostali dużo możliwości, a z tymi możliwościami wiąże się coś takiego jak lęk przed wyborem”.

Z powodu zaniedbania emocjonalnego, młodzi ludzie z pokolenia płatków śniegu często są indywidualistami, którzy skupiają się tylko na swoich potrzebach. Nie dotrzymują słowa, potrafią nie stawić się w pracy, jeśli akurat mają gorszy dzień. Nie mają poczucia obowiązku, bo w życiu wszystko przychodziło im łatwo.

Polecamy również: Kryzys dwudziestolatków. “Wyprowadziłem się od rodziców i nagle muszę sam płacić czynsz”

Pokolenie płatków śniegu trzymane pod kloszem

Badacze twierdzą, że głównym powodem takiego zachowania jest model wychowania, który polega na “trzymaniu pod kloszem”. Wychowanie to obejmuje usuwanie wszelkich problemów, wyręczanie, nieustanne chwalenie i unikanie krytyki.

Pokolenie Z często ma trudności z radzeniem sobie z prawdziwym obliczem świata. Odbierają każde, nawet najdrobniejsze, konflikty i nieporozumienia jako coś bardzo trudnego i personalnego. Nie radzą sobie z nimi, a najmniejsza porażka jest w stanie ich złamać.

Pokolenie płatków śniegu wyjątkowe i bezradne

Generacja “Zetek” często wychowywała się w samotności. Skupieni na rozwoju kariery zawodowej rodzice zapewniali im kolejne dodatkowe zajęcia, lekcje języków obcych, gry na pianinie czy jazdy konnej. Dzięki temu pokolenie 1995-2012 jest wykształcone i obyte, ale też bardzo samotne.

W tych domach najczęściej nie było czasu na to, by pójść z dzieckiem na spacer, pograć w piłkę czy porysować razem kredą na chodniku. Poskutkowało to nie tylko brakiem więzi emocjonalnej, ale i brakiem poczucia własnej wartości. Generacja Z skupiała się na tym, by w kolejnych dziedzinach osiągać jak najlepsze wyniki i w ten sposób zasłużyć na uwagę i miłość rodziców.

Dziś to są osoby pełne lęku. Przekonane, że jeśli nie poradzą sobie z jakąś sytuacją, stracą szacunek bliskich. Zaniedbanie rodzicielskie poskutkowało niedojrzałością emocjonalną.

Kolejne pokolenie wychowywane jest już inaczej. Nie chcemy powtarzać błędów swoich rodziców, wiemy, jak ważne jest otoczenie dziecka opieką emocjonalną i bycie rodzicem obecnym psychicznie. Generacja płatków śniegu jest po tym kątem niekompletna.

Polecamy również: Pokolenie “millenialsów” uzależnia się od terapii. “Dla nich to jak spotkania przy kawie”