Αν ένας άνδρας εμφανίζει αυτές τις 9 συμπεριφορές, μάλλον είχε μια δυστυχισμένη παιδική ηλικία

9 Συμπεριφορές των αντρών που μαρτυρούν ότι είχαν δύσκολη παιδική ηλικία

Η συνάφεια ανάμεσα στη συμπεριφορά ενός ανθρώπου και τις εμπειρίες του παρελθόντος του, είναι μεγάλη. Ιδιαίτερα οι εμπειρίες της παιδικής ηλικίας, είναι πολύ καθοριστικές και, οι ενέργειες ενός ανθρώπου μπορούν να μαρτυρήσουν βιώματα της παιδικής του ηλικίας.

Δυστυχώς, η παιδική ηλικία δεν ήταν για όλους γεμάτη αγάπη και γέλιο. Ορισμένοι άνθρωποι έχουν μεγαλώσει βιώνοντας τη θλίψη και την παραμέληση. Η αναγνώριση των συμπεριφορών αυτών δεν αποσκοπεί στην κριτική, αλλά πρέπει ν’ αποβλέπει στην κατανόηση και την ενσυναίσθηση. Η αναγνώριση των στοιχείων της συμπεριφοράς που δείχνουν μία δύσκολη παιδική ηλικία μπορεί να βοηθήσει να καταλάβουμε το παρελθόν και τον πόνο που έχει βιώσει ο άνθρωπος.

Οι 9 συμπεριφορές που μαρτυρούν ότι ένας άντρας είχε μία δυστυχισμένη παιδική ηλικία.

• Δυσκολεύεται με τη συναισθηματική εγγύτητα
• Δυσκολεύεται να εμπιστευτεί τους άλλους ανθρώπους
• Διαρκής ανάγκη για επιβεβαίωση
• Φόβος εγκατάλειψης
• Δυσκολεύεται να εκφράσει τον θυμό του με υγιή τρόπο
• Βαθιά αίσθηση αναξιότητας
• Δεν μπορεί να μείνει μόνος
• Υπερβολικά αμυντική συμπεριφορά
• Έχει τάσεις απόδρασης

Πώς εκφράζονται οι 9 χαρακτηριστικές συμπεριφορές μίας δύσκολης παιδικής ηλικίας

Δυσκολεύεται με τη συναισθηματική εγγύτητα

Όλοι οι άνθρωποι έχουν τα όριά τους συναισθηματικά. Για ορισμένους τα όρια αυτά μοιάζουν με οχυρά. Αν ένας άντρας έχει δυσκολία ν’ ανοιχτεί και να εκφραστεί συναισθηματικά, αυτό μπορεί να μαρτυρά ότι είχε δύσκολη παιδική ηλικία. Αυτό συμβαίνει επειδή η συναισθηματική εγγύτητα μαθαίνεται στα πρώιμα χρόνια της ζωής. Ένα παιδί που έχει μεγαλώσει σ’ ένα περιβάλλον αγάπης και ελεύθερης συναισθηματικής έκφρασης, γίνεται ένας ενήλικας που βιώνει και διαχειρίζεται τα συναισθήματά του με τρόπο υγιή.

Όταν δεν συμβαίνει αυτό, και ο άνθρωπος μεγαλώνει σε περιβάλλον συναισθηματικής παραμέλησης και πόνου, καταλήγει ν’ αντιμετωπίζει δυσκολία με τη συναισθηματική εγγύτητα στην ενήλικη ζωή του. Ως αποτέλεσμα, ο άνθρωπος δυσκολεύεται με τη συναισθηματική έκφραση ή ενδέχεται να κλείνεται εντελώς στον εαυτό του και να μην εκφράζεται καθόλου.

Δυσκολεύεται να εμπιστευτεί τους άλλους ανθρώπους

Ορισμένοι άνθρωποι δυσκολεύονται πολύ να εμπιστευτούν τους άλλους, ακόμη και αν δεν υπάρχει λόγος ν’ αμφιβάλλουν για την εμπιστοσύνη τους. Μπορεί να μεγάλωσαν με γονείς αναξιόπιστους, οι οποίοι τους απογοήτευαν επανειλημμένα με τη συμπεριφορά και την αστάθειά τους. Το παιδικό αυτό βίωμα, κάνει τους ανθρώπους ιδιαίτερα επιφυλακτικούς με την εμπιστοσύνη των άλλων στην ενήλικη ζωή τους. Η κατανόηση της πηγής της συμπεριφοράς αυτής μπορεί να μας βοηθήσει να τους καταλάβουμε και να μην παρεξηγούμε τη δυσπιστία τους.

Διαρκής ανάγκη για επιβεβαίωση

Όλοι έχουμε ανάγκη την επιβεβαίωση και τον έπαινο. Όταν όμως ένας άνθρωπος έχει εμμονή με την εξωτερική επιβεβαίωση, αυτό μπορεί να είναι σημάδι που μαρτυρά ότι έχει βιώσει δύσκολη παιδική ηλικία. Η συμπεριφορά αυτή έχει τις ρίζες της στην εμπειρία της απουσίας επιβεβαίωσης από τους σημαντικούς άλλους, τους γονείς ή τους φροντιστές. Σύμφωνα με σχετική έρευνα, τα παιδιά που δεν έχουν λάβει αρκετή επιβεβαίωση, την αναζητούν διαρκώς στην ενήλικη ζωή τους.

Πρόκειται για έναν μηχανισμό άμυνας. Αν ο άντρας δεν έχει λάβει αρκετή επιβεβαίωση στα πρώιμα, διαμορφωτικά χρόνια της ζωής του, μπορεί ν’ αναζητά διαρκώς την επιβεβαίωση από τους άλλους στο υπόλοιπο της ζωής του. Η κατανόηση του μηχανισμού αυτού μπορεί να βοηθήσει ν’ ανταποκριθούμε με ενσυναίσθηση και υπομονή.

Φόβος εγκατάλειψης

Η εγκατάλειψη ενός παιδιού τις στιγμές που έχει ανάγκη από φροντίδα και υποστήριξη είναι μία βαθιά τραυματική εμπειρία. Ο φόβος αυτός μπορεί να έχει μείνει ως κατάλοιπο και πλέον ο ενήλικος άντρας να εξακολουθεί να βιώνει τον φόβο της εγκατάλειψης.

Ένας άντρας που, ως παιδί ήρθε αντιμέτωπο με την παραμέληση ή την εγκατάλειψη, μπορεί να δυσκολεύεται να διαμορφώσει σταθερές σχέσεις, αφού πάντα περιμένει ότι οι άνθρωποι γύρω του, κάποια στιγμή, θα τον εγκαταλείψουν. Έτσι, καταλήγει να διώχνει τους ανθρώπους από δίπλα του ή και το αντίθετο, να προσκολλάται επάνω τους.

Πρόκειται για έναν μηχανισμό άμυνας που ανέπτυξε για να προστατεύσει τον εαυτό του και πλέον είναι πολύ δύσκολο ν’ απαλλαγεί από το μοτίβο αυτό. Η αναγνώριση της συμπεριφοράς αυτής,  μπορεί να μας βοηθήσει να παρέχουμε την επιβεβαίωση και τη σταθερότητα που τόσο πολύ χρειάζεται.

Δυσκολεύεται να εκφράσει τον θυμό του με υγιή τρόπο

Ο θυμός είναι ένα φυσιολογικό ανθρώπινο συναίσθημα. Όλοι οι άνθρωποι θυμώνουν, όμως, αυτό που κάνει τη διαφορά, είναι ο τρόπος με τον οποίο εκφράζουμε τον θυμό μας. Ίσως, ένας άνθρωπος να έχει μεγαλώσει σ’ ένα ασταθές περιβάλλον, όπου ο θυμός αντιμετωπιζόταν με επιθετικότητα ή και βία.

Ως εκ τούτου, μπορεί να έχει μάθει να καταπιέζει τον θυμό του, μέχρι το σημείο να εκραγεί ή να γίνει ανεξέλεγκτος, ή μπορεί ακόμη, να καταφεύγει σε επιθετική συμπεριφορά, τακτική που έμαθε όταν ήταν παιδί. Η κατανόηση της προέλευσης  της συμπεριφοράς αυτής, μπορεί να μας βοηθήσει να διαχειριστούμε τα ξεσπάσματα και ίσως να τον κατευθύνουμε στην εύρεση πιο υγιών τρόπων εξωτερίκευσης του θυμού.

Βαθιά αίσθηση αναξιότητας

Υπάρχουν κάποιες ουλές που δεν φαίνονται. Είναι καλά κρυμμένες μέσα στην ψυχή του ανθρώπου. Ένας άντρας που αισθάνεται ότι δεν έχει αξία, είναι πολύ πιθανό να κουβαλά τις ουλές αυτές από την παιδική του ηλικία. Μπορεί, ως παιδί να δεχόταν διαρκώς κριτική ή να τον έκαναν να νιώθει ότι δεν είναι αρκετός.

Όλα αυτά τ’ αρνητικά μηνύματα έχουν πλέον γίνει βιώματα και τον έχουν πείσει για την αναξιότητά του. Σκοπός δεν είναι να λυπηθούμε τον άνθρωπο αλλά να κατανοήσουμε ότι, το συναίσθημα της ανεπάρκειας και της αναξιότητας προέρχεται από πληγές του παρελθόντος.

Δεν μπορεί να μείνει μόνος

Ορισμένοι άνθρωποι είναι άνετοι και ήρεμοι όταν είναι μόνοι, αλλά  για άλλους, η μοναξιά είναι κάτι ανυπόφορο.

Η συμπεριφορά αυτή μπορεί να προκαλεί σύγχυση. Ένας άνθρωπος που έχει μεγαλώσει σε ένα χαώδες περιβάλλον, νιώθει χαμένος. Το συναίσθημα της μοναξιάς είναι συνδεδεμένο με την παραμέληση και τον φόβο.

Για τα άτομα με τραυματικές εμπειρίες της παιδικής ηλικίας, η μοναξιά πυροδοτεί τα ίδια συναισθήματα πόνου και άγχους. Η μοναξιά τους θυμίζει τη δυστυχισμένη παιδική τους ηλικία. Η γνώση αυτή μπορεί να βοηθήσει να είμαστε πιο υπομονετικοί και υποστηρικτικοί όταν έχουμε να κάνουμε μ’ έναν άνθρωπο που δυσκολεύεται να μείνει μόνος του.

Υπερβολικά αμυντική συμπεριφορά

Όλοι γινόμαστε αμυντικοί καμιά φορά, ειδικά όταν αισθανόμαστε απειλή ή όταν μας έχουν παρεξηγήσει. Όταν όμως η αμυντικότητα γίνεται μόνιμη αντίδραση του ατόμου, μπορεί να υποδεικνύει προβλήματα στο παρελθόν.

Αν έχετε μεγαλώσει σε περιβάλλον όπου υπήρχε διαρκής κριτική ή κατηγορίες, μπορεί τώρα να είστε υπερβολικά αμυντικοί, ως μηχανισμό άμυνας.

Στην ενήλικη ζωή, αυτό το σημάδι σημαίνει ότι άνθρωπος παίρνει προσωπικά την κριτική ή ότι βλέπει προσωπική επίθεση εκεί που δεν υπάρχει.

Έχει τάσεις απόδρασης            

Οι τάσεις φυγής παίρνουν διάφορες μορφές. Ορισμένοι άνθρωποι χάνουν τον εαυτό τους, στο διάβασμα, τις ταινίες, άλλοι βρίσκουν παρηγοριά στις ουσίες ή την επικίνδυνη συμπεριφορά.

Οι άνθρωποι που διαρκώς αναζητούν ν’ αποδράσουν, μπορεί να είχαν δυστυχισμένη παιδική ηλικία. Αυτός μπορεί να είναι ο τρόπος τους ν’ αποφύγουν τις επώδυνες αναμνήσεις ή τα οδυνηρά συναισθήματα.

Το πιο σημαντικό είναι να καταλάβουμε ότι η φυγή δεν είναι λύση. Αντίθετα, αποτελεί κραυγή για βοήθεια, ένα σημάδι ότι ο άνθρωπος που αναζητά τη φυγή, παλεύει ακόμη με το παρελθόν. Η αναγνώριση της συμπεριφοράς αυτής, είναι ένα βήμα προς την κατανόηση του πόνου και, συνεπώς προς την ανάπτυξη πιο αποτελεσματικών μηχανισμών αντιμετώπισης.

Τελικές σκέψεις: Σημασία έχει η κατανόηση

Οι περιπλοκότητες της ανθρώπινης συμπεριφοράς είναι βαθιά ριζωμένες στις πρώιμες εμπειρίες της παιδικής ηλικίας.  Οι συμπεριφορές που επιδεικνύει ένας άντρας, μπορεί να είναι ενδεικτικές μίας δυστυχισμένης παιδικής ηλικίας. Από τη δυσκολία στη συναισθηματική εγγύτητα, έως τη βαθιά αίσθηση της αναξιότητας, οι συμπεριφορές αυτές αντανακλούν τον πόνο και τις τραυματικές εμπειρίες του παρελθόντος.

Δεν υπάρχει λόγος να χαρακτηρίζουμε ή να κατηγορούμε τους ανθρώπους. Σημασία έχει η κατανόηση του παρελθόντος πίσω από το τώρα.

Όπως έχει πει ο διάσημος ψυχολόγος, Carl Rogers: «Το να σε ακούν χωρίς κριτική, χωρίς να προσπαθούν να σου ρίξουν ευθύνες, χωρίς να θέλουν να σε αλλάξουν, είναι μία πολύ όμορφη εμπειρία». Καθήκον μας δεν είναι ν’ αλλάξουμε, αλλά να κατανοήσουμε, ν’ ακούσουμε, να νιώσουμε τους ανθρώπους. Στόχος είναι να δούμε πέρα από τις συμπεριφορές αυτές και ν’ αναγνωρίσουμε ότι πηγή τους, είναι ο πόνος.