Paper Mario The Thousand Year Door Preview – Een geweldige ervaring

Als iemand die sinds de jaren 90 een gamer in hart en nieren is, is er één gat in mijn gamegeschiedenis dat ik nog altijd hoop op te vullen: de Nintendo GameCube. Destijds was ik de trotse eigenaar van een PlayStation 2, waardoor de catalogus aan GameCube games aan mij voorbij is gegaan. Een van de games die ik nog altijd had willen spelen was Paper Mario The Thousand Year Door, want de positieve reputatie van deze RPG is mij door de jaren heen niet ontgaan en ik ben liefhebber van de andere Mario RPG’s. Met de aankondiging dat er twintig jaar na de originele release een remake kwam op de Switch geeft mij eindelijk de kans om dit recht te zetten en onlangs kreeg ik de mogelijkheid om de eerste drie hoofdstukken te spelen. Het werd mij al vrij snel duidelijk waarom deze titel zo hoog in het vaandel staat bij mensen.

Paper Mario The Thousand Year Door Preview – Een geweldige ervaring

Een party vol bijzondere personages

Princess Peach is op vakantie in het kustplaatsje Rogueport waar zij een magische schatkaart koopt die ze naar Mario toestuurt met de vraag of hij naar haar toe kan komen. Aangekomen in het stadje is de prinses uiteraard ontvoerd en is het aan Mario om haar te redden terwijl hij de legendarische Crystal Stars zoekt om de Thousand Year Door te kunnen openen. Klinkt niet heel spannend qua verhaal, maar de personages die je tegenkomt tijdens het avontuur en de world building maken het tot nu toe een geweldige ervaring.

Mario staat er niet alleen voor, maar wordt in de eerste hoofdstukken al vergezeld door een steeds groter groeiende party met bijzondere personages. Elk party member heeft skills die je zowel in gevechten als daarbuiten kan gebruiken. Zo kan je door de Yoshi (met een badass attitude) sneller rondrennen en verder springen, geeft Goombella je informatie over locaties en personages, kan je met Koops spullen pakken van een afstand met zijn schild en heeft de meest unieke verschijning van mijn huidige clubje; Madame Flurrie, de kracht om vijanden weg te blazen of stukken papier uit de weg te blazen om verborgen plekken te onthullen. Je kan steeds maar één partner bij je hebben, maar je kan ze on the fly wisselen waardoor ik steeds snel progressie maakte.

Paper Mario The Thousand Year Door Preview – Een geweldige ervaring

Heb je weleens een Mario RPG gespeeld, dan weet je precies hoe de gevechten gaan. De turn-based gevechten hebben een timing element om het interessanter te maken dan simpelweg een aanval uit te kiezen. Het timen van je eigen aanvallen en blokkeren van vijandige aanvallen is niet alleen nodig voor de extra schade (of het voorkomen daarvan). Maak jij een showtje van het gevecht dan zal het aanwezige publiek juichen waardoor je Star Power meter sneller opgevuld wordt en je dus sneller je speciale aanvallen kan inzetten. Je leest het goed; publiek. Alle gevechten in The Thousand Year Door spelen zich af op een podium inclusief interactief decor en toeschouwers die komen en gaan afhankelijk van jouw prestaties.

IJzersterk gevoel voor humor

Dat publiek zorgt ook voor een extra dynamiek, want zo nu en dan kan het voorkomen dat er een vijand tussen zit die zich wil bemoeien met het gevecht. Een snelle druk op de knop wanneer de prompt opduikt zet de vijand buiten de deur, maar als je niet goed oplet kan het zomaar een vriendelijke toeschouwer zijn met een item.

Niet alleen de combat is te vergelijken met de Mario RPG’s, ook het ijzersterke gevoel voor humor is aanwezig. Mario spreekt zelf geen woord en maakt zichzelf als vrijwel enige mens met gebrabbel en handgebaren duidelijk richting de wereld om heen terwijl zij wel kunnen praten en hem verstaan. Een terugkerende running gag is dat vrijwel alle vrouwen vallen voor zijn charmes (lees: machtige snor) en dat terwijl hij amper emoties toont. Dat in combinatie met zijn aandoenlijke uiterlijk liet de game tijdens deze eerste uren meerdere keren een glimlach op mijn gezicht te toveren.

Paper Mario The Thousand Year Door Preview – Een geweldige ervaring

Aan de titel is het niet meteen duidelijk of het hier gaat om een remaster of een remake, maar zowel de graphics als de soundtrack zijn volledig op de schop gegaan voor de Switch-versie van The Thousand Year Door. De GameCube versie had destijds een aspect ratio van 4:3, dus dat is al het eerste waar rekening mee is gehouden, maar de werelden zelf hebben een make-over gekregen in de vorm van extra effecten. Verbeterde belichting, reflecties op metalen muren, maar ook kleine subtiele aanpassingen zoals opwaaiende bloesems terwijl je door de bosjes in de Pale Boggly Woods loopt. De gebruikte grafische stijl is wat mij betreft tijdloos, maar krijgt door deze aanpassingen net wat moderns mee.

De eerste drie hoofdstukken van The Thousand Year Door hebben mij erg enthousiast gekregen en ik ben dan ook oprecht benieuwd wat voor personages en gameplay ik nog meer ga tegenkomen, gezien de werelden qua stijl en wat je daar doet gevarieerd zijn. Zo heb ik op dit moment al gevochten tegen een enorme papieren draak, probeer ik als Princess Peach een computer te leren wat liefde is, heb ik de Pikmin-achtige Puni’s gered met bijhorende Pikmin gameplay en heb ik mijzelf in een Colosseum naar de top van de keten gevochten. En dan noem ik niet eens dingen die het leukst zijn om als verrassing te ervaren. Ja ja ik weet het, we hebben het over een twintig jaar oude game, dus met een Google kom je overal achter, maar ga je er net als ik volledig blanco in dan zal je in het begin ook al meerdere keren verrast worden.