Najgorszy samobój w historii. Nadawał się do "Piłkarskiego pokera"

W GKS Katowice Jojko został legendą klubu.

Ruch Chorzów był i jest wyjątkowym klubem. Przez dziesięciolecia dzierżył miano jedynej drużyny w kraju, która nigdy nie spadła z I ligi, ani przed, ani po II wojnie światowej. Aż do sezonu 1986/1987 kiedy spadek przytrafił się po raz pierwszy. Miał on negatywnego bohatera, który popisał się wyjątkowym wyczynem.

Początki chorzowskiego klubu sięgają 1920 roku, kiedy w Wielkich Hajdukach założono klub Na zebraniu założycielskim za nazwę klubu obrano „Ruch”. Nazwa ta miała nawiązywać do śląskich ruchów powstańczych. W latach 30-tych drużyna pięć razy zdobyła mistrzostwo Polski, będąc czołową siłą polskiego futbolu.

Co kilka lat na szczycie

Po wojnie Ślązacy wrócili na tron w 1951 r., w dosyć kuriozalny sposób. W środku stalinizmu działacze wpadli przed tamtym sezonem na pomysł, żeby tytuł mistrza Polski przyznać zdobywcy… Pucharu Polski. Miało to podnieść prestiż rozgrywek. I chociaż ligę wygrała Wisła Kraków, to mistrzem kraju został Ruch.

I tak Ruch co kilka lat przypominał o sobie meldując się na najwyższym stopniu ligowego podium. Bardzo dobrze było prawie do końca lat 70-tych. W 1979 klub zdobył swoje trzynaste mistrzostwo. I chociaż w Chorzowie działo się coraz gorzej, nic nie zapowiadało katastrofy jaka nadeszła w latem 1987 r.

Ruch grał już bardzo słabo i był mocno zamieszany w walkę o utrzymanie. Ostatecznie po 30 kolejkach chorzowianie zajęli w tabeli 14. miejsce, co oznaczało konieczność gry w barażu. Rywalem była jedenasta Lechia Gdańsk.. Piłkarze znad morza zdobyli sześć punktów więcej i byli faworytami.

Feralny mecz Jojki

Do 13. minuty pierwszego spotkania w Chorzowie Ruch grał dobrze, starał się atakować. Ale wtedy zdarzyła się rzecz niebywałą – bramkarz Janusz Jojko sam sobie strzelił gola smaobójczego… wrzucając piłkę do własnej bramki.

„Kto wie, czy los chorzowian nie dopełnił się w 13. minucie spotkania, kiedy to Jojko przy próbie wyrzutu piłki wepchnął ją do bramki. Było to coś tak nieprawdopodobnego, że zarówno bramkarz Ruchu jak też sędzia główny spotkania stracili na moment głowę. Ten pierwszy gestem przeczenia próbował odczarować jedynie możliwą decyzję sędziego o rozpoczęciu gry od środka. Najszybciej zareagował sędzia boczny Józef Artymiuk, kierując się do linii środkowej boiska. Niewątpliwie Jojko się zagotował, podobnie jak jego koledzy, dlatego też niepotrzebnie spiker spotkania wymawiał bramkarzowi ruchu akurat w takim momencie, że ta kuriozalna bramka jest wydarzeniem bez precedensu w historii Ruchu” — opisywał Andrzej Grygierczyk w “Trybunie Robotniczej”.

Rzeczywiście. Sytuacja była tak niewiarygodna, że stała się pierwowzorem dla twórców “Piłkarskiego pokera”. Tam też mamy do czynienia z “ekstra samobójczym” golem.

Oczywiście po takim wyczynie nikt nie wierzył Jojce, że to był przypadek. A bramkarz do dzisiaj zarzeka się, że nie zrobił tego umyślnie. Nigdy nie pogodził się z tą sytuacją ówczesny trener Ruchu Jacek Machciński.

Nikt mu nie wierzył, że to był przypadek

— Powód degradacji jest jeden: nazywa się Janusz Jojko. Nie umniejszam tego, co grała Lechia, ale powinniście mu postawić pomnik — ostro wypowiadał po rewanżowym meczu (podobnie jak pierwszy przegranym 1:2).

Ale nie wszyscy obwiniali bramkarza. Byli też tacy, którzy próbowali go bronić. Jak kolega z drużyny Albin Wira.

– Mówią, że zrobił to specjalnie, ale to jest po prostu niemożliwe. Jojko wcześniej wpuścił specjalnie kilka goli, oj tak, ale nie meczu. W przerwie weszliśmy do szatni i trener Machciński od razu powiedział: „Janusz, przebieraj się”. Jojko zaczął płakać. Po chwili trener zmienił zdanie:„Jak tyle zapierdoliłeś, to teraz ubieraj się i wypierdalaj na boisko bronić dalej”. Ubrał się ze łzami w oczach. Według mnie to był błąd, powinien zostać zmieniony. Był psychicznie rozbity. Nie mówię, że zawalił przy drugiej bramce dla Lechii, ale po strzale Puszkarza z rzutu wolnego był bez reakcji. Później mi opowiadał, że na miesiąc wyprowadził się z Chorzowa, bo codziennie czekali na niego kibice. To był dla niego ogromny stres. Mieszkał u rodziców czy teściów, bo bał się iść do własnego domu – opowiadał pomocnik „Niebieskich” cytowany przez nabramke.pl.

Skończyło się dobrze dla wszystkich

Ruch spadł z I ligi, ale wrócił do niej w wielkim stylu już w następnym sezonie. A potem zachwycił jeszcze bardziej zdobywając mistrzostwo Polski jako beniaminek, wyprzedzając lokalnych rywali – o pięć punktów GKS Katowice, a o siedem Górnika Zabrze.

A Jojko przeniósł się za miedzę, do Katowic i zdążył zostać legendą GieKSy. W I lidze zagrał aż 416 meczów, a ukoronowaniem jego kariery były dwa występy w reprezentacji Polski. Ale feralnego, niechlubnego samobója nigdy nie zdołał wymazać.

Przypominamy, że na YouTubie działa nasz kanał

Tam znajdziecie wszystkie nasze najnowsze produkcje wideo. Zapraszamy do subskrybowania