Jeden z najpopularniejszych telewizorów OLED doczekał się następcy. Czy to ciągle dobry zakup?

Telewizory OLED cieszą się dużą popularnością m.in. wśród graczy

Telewizory OLED marki LG od lat polecane są do wielu zastosowań, zwłaszcza dla graczy. Zapewniają nie tylko świetnej jakości obraz, ale przede wszystkim odpowiednie wyposażenie: złącza HDMI w wersji 2.1 oraz częstotliwość odświeżania obrazu 120 Hz. Czy debiutujące właśnie modele C4 zasługują ciągle na miano najlepszych OLED-ów?

• Telewizory OLED zapewniają lepszą jakość obrazu niż LED
• Przez pewien czas marka LG była kojarzona z tą, która oferuje najlepszej klasy OLED-y
• Obecnie konkurenci dysponują już bogatą ofertą, a niektóre z nowości LG nie zapewniały wystarczająco dużo zmian, aby dokonywać przesiadki na nowsze modele
• Wyjaśniamy, co cechuje ekrany OLED i wskazujemy kilka polecanych modeli
• Więcej informacji o biznesie znajdziesz na stronie Businessinsider.com.pl

Wyświetlacze OLED to następcy popularnych niegdyś telewizorów plazmowych. Zapewniają świetne odwzorowanie kolorów, szerokie kąty widzenia, a przy tym nadają się do dynamicznych gier. Wiele rankingów najlepszych telewizorów OLED zdominowały w ostatnich latach modele LG z serii C (C1, C2, C3). Co ciekawe, było to częściowo dlatego, że inne firmy przez pewien czas nie oferowały OLED-ów i skupiały się na modelach LED.

Obecnie modele LG znajdują się na pierwszym, drugim lub trzecim miejscu w specjalistycznych rankingach takich serwisów jak RTings.com, What Hi-Fi, czy NY Times Wirecutter. Nigdy nie wychodzą poza top 5 najlepszych TV.

LG wprowadza teraz modele C4, które zastąpią popularne C3. Wyjaśniamy różnice pomiędzy nimi, a także wskazujemy ważne cechy telewizorów OLED.

Telewizor LG C3 jednym z najlepszych na świecie

Telewizory OLED zapewniają ogromny kontrast, żywe kolory i praktycznie doskonałe kąty widzenia. Pod tym względem telewizory LED czy LCD nie są w stanie im dorównać. Kiedy natomiast przymierzamy się do zakupu telewizora OLED, warto upewnić się, że jest wystarczająco jasny. W przeciwnym razie obraz może wydawać się za ciemny w jasnych pomieszczeniach, z odsłoniętymi oknami w ciągu dnia. Większość obecnie dostępnych OLED-ów nie ma już problemu z jasnością, niemniej upewnijmy się przed zakupem, że faktycznie tak jest.

Dużą zaletą telewizorów LG jest tryb “Filmmaker”, dzięki któremu kolory i inne ustawienia są takie, jak życzyłby sobie tego reżyser. W tym trybie telewizor wyłącza liczne dodatki, np. wygładzanie obrazu w ruchu, wyostrzanie obrazu i inne funkcje przetwarzania, a także zachowuje oryginalne proporcje, kolory i częstotliwość zmiany klatek.

Tryb Filmmaker w telewizorach LG OLED z pewnością docenią kinomaniacy

C3, podobnie jak C4, jest kompatybilny z większą liczbą formatów AV niż większość modeli na rynku. Jeśli więc nadal oglądamy filmy na płytach lub mamy zaawansowane domowe sprzęty audio, to nie powinno być problemu z obsługą długiej listy formatów audio i wideo. Większość filmów na płytach Blu-ray i usług streamingowych wykorzystuje HDR Dolby Vision i telewizory LG nie mają problemu z odtwarzaniem treści w tym formacie HDR. Warto natomiast zauważyć, że nie radzą sobie z formatem HDR10+, niemniej na rynku relatywnie mało filmów korzysta z tej wersji.

Z testów NY Times wynika, że telewizory LG są też optymalne do oglądania treści o niższej jakości, np. na płytach DVD, lub do streamingu starych filmów, ponieważ radzą sobie lepiej od konkurentów ze skalowaniem tych źródeł do wyświetlania na panelu 4K.

Co więcej, telewizory LG C3 mają filtr polaryzacyjny, czego brakuje w wielu urządzeniach. Dzięki temu światło otoczenia nie wpływa aż tak na komfort oglądania w przyciemnionych pomieszczeniach.

Modele LG C3 są też rekomendowane do gier. Zapewniają obsługę 120 Hz przy rozdzielczości 4K, czyli dokładnie tyle, ile maksymalnie potrafią zaoferować konsole do gier Xbox Series X oraz PlayStation 5.

Wadą telewizorów LG jest natomiast ich system smart TV — webOS. Recenzenci uważają, że jest już dość przestarzały i pod tym względem znacznie lepiej wypada Smart Hub Samsunga. Oczywiście możemy pobrać odpowiednie aplikacje, niemniej webOS nie zapewnia tyle treści i możliwości dostosowywania, jak rywale.

LG OLED C3 to wciąż jedne z najlepszych telewizorów na świecie. Konkurentami, wypadającymi lepiej w niektórych testach, są Sony A95L oraz Samsung S90C. Jeśli więc rozważamy zakup telewizora OLED, nie powinniśmy spoglądać wyłącznie w stronę LG.

LG C4 vs C3

Od 28 lutego br. można zamawiać następcę, model C4, ale też wersję G4. O ile LG C3 w wersji 65″ kupimy za ok. 6,3 tys. zł, model C4 ma kosztować ok. tysiąc zł więcej. Oba telewizory są oferowane w wersjach 42″, 48″, 55″, 65″, 77″ i 83″. Oba mają cztery złącza HDMI 2.1 i pracują w trybie 4K, a także obsługują formaty HDR10, HLG i Dolby Vision. Model C3 oferuje system webOS 23, a C4 nieco nowszą wersję weboS 24. Do tego C4 ma szybszy procesor Alpha a9 AI.

Gracze docenią jedną zmianę. Model C4 obsługuje maksymalną częstotliwość odświeżania do 144 Hz. Na konsolach i tak jesteśmy ograniczeni do maks. 120 Hz przez same urządzenia, ale jeśli podłączymy TV do wydajnego komputera gamingowego, wtedy może się okazać, że docenimy już wyższe odświeżanie.

Inne korzyści z C4 to lepsze przetwarzanie wirtualnego dźwięku przestrzennego, co mogą docenić osoby, które nie chcą podłączać do telewizora oddzielnego zestawu audio. LG wprowadziło poprawki głównie w kwestii przetwarzania głosu, co powinno ulepszyć wyrazistość dialogów.

Poza dużą zmianą w zakresie częstotliwości odświeżania C4 nie oferuje na tyle widocznych zmian, aby opłacalna była wymiana C3 na C4. Posiadacze modela C3 raczej powinni odpuścić sobie najnowszą generację TV, chyba że grają na PC i byli do tej pory ograniczani przez maksymalne odświeżanie do 120 Hz.

Zdecydowanie lepiej pod względem parametrów technicznych wypada model G4, ponieważ ten otrzymał procesor AI a11. Zapewni on m.in. takie funkcje:

• Analiza gatunku i sceny — procesor a11 AI może wykryć, jaki rodzaj treści jest odtwarzany i zmienić ustawienia obrazu, aby lepiej pasowały
• Super rozdzielczość i redukcja szumów — AI zwiększa ostrość do wideo HD i sub-HD poprzez analizę obiektów widocznych na ekranie (uzyskujemy lepszą jakość)
• Dynamiczny HDR — dzieli obrazy na ekranie na małe bloki, które następnie mogą być ulepszane za pomocą technologii mapowania tonalnego LG
• Wzmocnienie obiektów — może wykryć, które obiekty na ekranie znajdują się na pierwszym planie, a które na tle, a następnie dodaje dodatkowe rozdzielenie dla głębszego obrazu
• Przetwarzanie przez reżysera AI — lepiej dopasowuje zamierzony przez reżysera ton kolorów i poprawia ich percepcję (chodzi o odpowiednią redukcję szumów i dynamiczne mapowanie tonów HDR, aby poprawić skalowanie i reprodukcję kolorów)

W praktyce są to cenne dodatki, niemniej tego rodzaju funkcje do poprawy jakości obrazu nigdy nie zapewniają oszałamiających efektów i wrażeń. A co je zapewnia?

Telewizory OLED, a potem długo nic

Wyświetlacze transmisyjne, czyli przede wszystkim LCD i LED, mają części do produkcji światła i kolorów, które są fizycznie oddzielone. Z kolei w wyświetlaczach emisyjnych, takich jak OLED, te funkcje nie są oddzielone i każdy piksel (element obrazu) produkuje własne światło i kolor, więc nie ma potrzeby, aby stosować matrycę podświetlania. Telewizory plazmowe również były wyświetlaczami emisyjnymi.

W praktyce telewizory emisyjne mogą lepiej maksymalizować kontrast i produkować bogatsze kolory. Na przykład, kiedy telewizor OLED musi wyświetlić prawdziwą czerń w scenie, po prostu wyłącza te piksele, podczas gdy telewizor LCD musi znaleźć sposób, aby zablokować lub wyłączyć podświetlenie w tej części ekranu. To właśnie dlatego telewizory OLED są wyjątkowe pod względem głębi koloru i jakości obrazu. Możliwość produkowania prawdziwej czerni na takim drobnym poziomie (co do piksela) zwiększa kontrast telewizora — różnicę między najciemniejszymi a najjaśniejszymi częściami obrazu. Wysoki poziom kontrastu w telewizorze OLED sprawia, że filmy i programy wyglądają wręcz oszałamiająco, co czyni go szczególnie dobrym wyborem do połączenia z treścią HDR.

Co więcej, ponieważ nie ma matrycy podświetlenia, telewizory OLED mają zazwyczaj doskonałe kąty widzenia — szczególnie w porównaniu do telewizorów LCD/LED. Oznacza to, że możemy je oglądać całkiem wygodnie z daleka po obu stronach. Podobnie było w przypadku plazm.

Dlaczego więc wielu klientów nadal wybiera telewizory LED? Zawsze cena była największą barierą. Telewizory OLED konsekwentnie miały wyższe ceny niż wysokowydajne telewizory LCD – szczególnie przy rozmiarach ekranu większych niż 65 cali, gdzie można się spodziewać, że zapłacimy przynajmniej o 20 lub 30 proc. więcej. Do dzisiaj zresztą pod względem ceny OLED-y są zauważalnie droższe.

Ale cena nie jest jedyną kwestią. Telewizory OLED są też mniej jasne niż telewizory LCD/LED. Sprowadza się to do mechaniki operacyjnej: indywidualnie działające piksele, czyli siła telewizora OLED, mogą być również słabością. W wyświetlaczach emisyjnych włączenie wszystkich pikseli do maksymalnej jasności jednocześnie może uszkodzić telewizor. Tak więc, podobnie jak telewizory plazmowe przed nimi, telewizory OLED używają procesu nazywanego automatycznym ograniczeniem jasności. Gdy większa część ekranu staje się jasna, całkowita jasność jest automatycznie ograniczana, aby zapewnić bezpieczną pracę urządzenia.

Telewizor OLED z 2021 r. mógł osiągnąć tylko mniej więcej połowę jasności telewizora LCD/LED z 2021 r. w podobnej cenie, zwłaszcza w porównaniu do telewizorów używających podświetlenia mini-LED. Obecnie dostępne OLED-y są już wyraźnie jaśniejsze, niemniej ciągle na tym tle wypadają gorzej niż LED-y. Dlatego ważne jest, aby mieć kontrolę nad oświetleniem otoczenia w swoim pokoju, jeśli planujemy kupić telewizor OLED. Jeżeli mamy dużo światła słonecznego w pokoju i często korzystamy z telewizora w ciągu dnia, może się okazać, że OLED nie będzie wówczas dobrym wyborem.

W przypadku OLED-ów istnieje też ryzyko wypalenia ekranu. Na czym to polega? Wypalenie ekranu może wystąpić, gdy statyczne obrazy są wyświetlane przez długi czas w jednym miejscu, np. element interfejsu gry. Nowoczesne telewizory są jednak zaprojektowane w taki sposób, aby automatycznie zmniejszać jasność, czy np. wymuszać przerwę w oglądaniu po kilku godzinach stałego użytkowania. Jeśli zaś odejdziemy od telewizora i wciśniemy pauzę na filmie, po krótkim czasie uruchomi on wygaszacz ekranu. Można więc powiedzieć, że wypalenie ekranu możliwe jest obecnie głównie wtedy, gdy sami celowo do tego doprowadzimy.

Autor: Grzegorz Kubera, dziennikarz Business Insider Polska