Εσείς ξέρετε πώς να φέρεστε σωστά;

Πώς να συμπεριφέρεστε σε εραστές και φίλους

Δεν χρειάζεται να διαβάσετε καθενός το βιβλίο

Η ζωή είναι μικρή. Κανείς δεν μπορεί να θεωρεί ότι οφείλετε να περνάτε όλο σας τον χρόνο ασχολούμενοι με τα έργα φίλων ή φίλων φίλων. Ωστόσο, αν συναντήσετε κάποιον που πρόσφατα δημιούργησε κάτι και δεν νιώθετε άνετα να παραδεχτείτε ότι δεν έχετε ακόμη βρει χρόνο να ασχοληθείτε, πείτε για παράδειγμα πόσο αξιοθαύμαστο είναι αυτό που κατάφερε. Το τι άθλος! (με μια πρόσχαρη χειρονομία χεριού) είναι πάντοτε αποτελεσματικό. (Το τι άθλος! λειτουργεί επίσης αν είδατε το έργο κάποιου φίλου και το μισήσατε.) Απλώς μην το παρακάνετε και καταλήξετε να μιλάτε για πράγματα που δεν γνωρίζετε. Από την άλλη, αν όντως έχετε δει το έργο του, στείλτε ένα γλυκό σημείωμα. Θα το θυμάται για πάντα.

Έχετε κάθε δικαίωμα να ακυρώσετε σχεδόν όλα τα σχέδια με φίλους μέχρι τις 2 μ.μ.

Στις 2 μ.μ. υπάρχει ακόμη άπλετος χρόνος για τον φίλο σας να βρει άλλη παρέα για δείπνο. Από τις 3 και μετά είναι αρκετά πιθανό ότι θα περάσει το βράδυ μόνος του. (Αυτό δεν ισχύει αν θέλετε να ακυρώσετε σχέδια με κάποιον που θα σας μαγειρέψει σε αυτή την περίπτωση πρέπει να του το πείτε το προηγούμενο βράδυ.)

[kath-read-more post=”562765183″]

Μην κάνετε αφελείς ερωτήσεις σχετικά με τις εφαρμογές γνωριμιών αν είστε σε σχέση

Οι σινγκλ φίλοι σας έχουν πιθανότατα ανεχτεί μια σειρά από καλοπροαίρετες αλλά ενοχλητικές συμπεριφορές σας: εκείνη τη φορά που καλέσατε το αγόρι/κορίτσι σας να έρθει μαζί σας χωρίς να ρωτήσετε ή τις άλλες φορές που προσφερθήκατε να τους κανονίσετε ραντεβού με τους άνεργους φίλους του/της. Μπορεί να νομίζετε ότι το να κάνετε βασικές ερωτήσεις σχετικά με τις καινούργιες εφαρμογές γνωριμιών τους (για θύμισέ μου, προς τα πού κάνεις swipe;) δείχνει ενδιαφέρον και ενσυναίσθηση για την ερωτική τους ζωή, αλλά η δήθεν περιέργειά σας θα μπορούσε εξίσου εύκολα να φανεί ως συγκαταβατική – και ως μια διακριτική υπενθύμιση της δικής σας ευτυχίας, μακριά από τον σκουπιδότοπο των εφαρμογών για γνωριμίες.

Μη χρησιμοποιείτε τους φίλους σας ως προκαταρκτικά

Αν, ως ζευγάρι, ξεκινήσετε μια διαφωνία ενώ βρίσκεστε έξω με φίλους, αυτοί οι φίλοι μπορεί να αρχίσουν να μοιάζουν πολύ με πιθανούς συμμάχους. Αντισταθείτε σε αυτή την παρόρμηση. Μην επιχειρήσετε να τους εμπλέξετε. Μη ρωτάτε αν έχετε ξεκάθαρα δίκιο. Συνεχίστε να συζητάτε με το έτερον ήμισύ σας αν πρέπει, αλλά αφήστε τους άλλους έξω από αυτό. Ο εθισμός σας στη διαφωνία δεν είναι το βίτσιο όλων των άλλων.

Εικονογράφηση: ΑΝΝΑ ΤΖΩΡΤΖΗ

Ποτέ, μα ποτέ μην ξυπνάτε τον σύντροφό σας

Και μην ανάβετε τα φώτα όταν κοιμάται. Έχετε τζετ λαγκ και θέλετε να μιλήσετε; Μην το κάνετε. Πιστεύετε ότι κάποιος έρχεται να σας σκοτώσει; Λύστε το μόνοι σας.

Αν σε ένα ραντεβού νιώσετε ότι μιλάτε πολύ, αναρωτηθείτεπότε ήταν η τελευταία φορά που κάνατε εσείς μια ερώτηση

Δεν χρειάζεται να κρατάτε λογαριασμό ή να πηγαινοέρχεται η συζήτηση από τον ένα στον άλλο σαν μπαλάκι σε αγώνα τένις, αλλά τουλάχιστον να έχετε επίγνωση του χρόνου που μιλάτε για τον εαυτό σας και να φροντίζετε να τον μοιράζεστε.

Εικονογράφηση: ΑΝΝΑ ΤΖΩΡΤΖΗ

Είναι αποδεκτό να πείτε οποιοδήποτε ψέμα προκειμένου να αποχωρήσετε από ένα ραντεβού

Αν η κουβέντα είναι τόσο επώδυνη που χρειάζεται να επινοήσετε κάποια ιστορία για ένα άρρωστο κατοικίδιο, ο άλλος σίγουρα θα αισθανθεί ανακούφιση.

Αν κάποιος αρχίσει να σας λέει μια ιστορία που έχετε ξανακούσει, έχετε δύο δευτερόλεπτα για να του το πείτε

Παρεμβείτε με μια ατάκα τύπου: Ω, θεέ μου, ήταν ξεκαρδιστικό ή Πραγματικά τρομακτικό ή Απίστευτο – μου το είπες. Ωστόσο, αν δεν το πείτε μέσα στο χρονικό αυτό περιθώριο, οφείλετε να ακούσετε την ιστορία ξανά. Και αν είστε σε μια μεγαλύτερη παρέα, οφείλετε να ακούσετε την ιστορία, τελεία και παύλα.

Οι στρέιτ άνθρωποι μπορούν να χρησιμοποιήσουν τη λέξη σύντροφος μόνο αν προσπαθούν να κερδίσουν κάτι από αυτό

Είναι ενοχλητικό, ασαφές και αυτάρεσκο. Μερικά παραδείγματα για το πότε είναι αποδεκτό: όταν προσπαθείτε να εξασφαλίσετε ένα διαμέρισμα ή μια θέση δίπλα στον, χμ, σύντροφό σας στο αεροπλάνο ή σε διαπραγματεύσεις με αφεντικά. (Αυτός ο κανόνας δεν ισχύει για τους ανθρώπους που αντιστέκονται ενεργά στην πατριαρχία αρνούμενοι να παντρευτούν. Δεν έχετε άλλη λέξη, καταλαβαίνουμε.)

[kath-read-more post=”562642780″]

Σε ένα ραντεβού, όλοι οι παρευρισκόμενοι οφείλουν με γλυκό και ευγενικό τρόπο να συναγωνιστούν για το ποιος θα πληρώσει ολόκληρο τον λογαριασμό

Παρ’ όλα αυτά, ιστορικά, ο κανόνας είναι ο εξής και πρέπει να τον λαμβάνουμε υπόψη: αυτός που διεισδύει, πληρώνει.

Δεν είναι ποτέ πολύ αργά για να στείλεις ένα συλλυπητήριο σημείωμα

Ο φίλος σας που πενθεί ή υποφέρει βιώνει τον χρόνο διαφορετικά από ό,τι εσείς. Μάθατε για έναν θάνατο ή μια διάγνωση σε μια συγκεκριμένη στιγμή και νιώσατε ένα αίσθημα συμπόνιας, που –ας είμαστε ειλικρινείς– έχει κρυμμένη και μια χροιά ανακούφισης, γιατί ξεγλιστρήσατε από τον θάνατο αυτή τη φορά, καθώς και μια μικρή δόση υπεροχής: Δεν καπνίζετε (τόσο πολύ), δεν πίνετε (τόσο πολύ), δεν τσεκάρετε το τηλέφωνό σας ενώ οδηγείτε (πολύ συχνά). Αλλά νιώθετε συμπόνια για τον φίλο σας, οπότε βάζετε το συλλυπητήριο σημείωμα στη λίστα με άλλες εκκρεμότητες –το ζήτημα της ασφάλισης υγείας, το δώρο γενεθλίων, τη φορολογική δήλωση– και εκεί κάθεται, και συνεχώς μετατοπίζεται στο τέλος της ατζέντας, κοιτάζοντάς σας επιτιμητικά καθώς οι μέρες γίνονται εβδομάδες.

Ο φίλος σας, εν τω μεταξύ, βρίσκεται στη μέση ενός διαφορετικού χρονοδιαγράμματος που ξεκίνησε με τον θάνατο ή τη διάγνωση και ξεδιπλώνεται με τρόπο που διαψεύδει τα ρολόγια ή τα ημερολόγια. Όταν περνάει κανείς μεγάλα χρονικά διαστήματα σε ένα νοσοκομείο, είναι σαν να βρίσκεται στο φεγγάρι. Η φροντίδα ενός άρρωστου αγαπημένου προσώπου μοιάζει με νηστεία: μια υποχρεωτική άσκηση αφοσίωσης και στέρησης. Η ανάρρωση από σοβαρή ασθένεια είναι σαν να προσγειώνεσαι σε μια ξένη χώρα τη νύχτα μέσα στην ομίχλη: μια τρομακτική σύγχυση χωρίς σαφή ορίζοντα.

Παρ’ όλα αυτά, το ότι ο φίλος σας είναι βυθισμένος σε θλίψη δεν σημαίνει ότι δεν κρατάει λογαριασμό. Ίσως, για να εξισορροπήσει τη ζυγαριά της κοσμικής αδικίας, κάποιο άξεστο μέρος του μυαλού του έχει αναλάβει τον ρόλο του λογιστή συλλυπητηρίων, καταγράφοντας τις εισερχόμενες χειρονομίες και κάρτες. Θα θυμάται –ενδεχομένως για όσο ζει– ποιος προσφέρθηκε να βγάλει βόλτα τον σκύλο, ποιος έφτιαξε την μπολονέζ και ποιος έστειλε την πιατέλα με το χούμους. Θα θυμάται ορισμένα συλλυπητήρια σημειώματα ως φοβερά σημαντικά και άλλα ως πεταχτά, διαδικαστικά, σαν ένα δώρο που αγοράστηκε από ένα κατάστημα του αεροδρομίου. Μπορεί να περιφρονεί ιδιαίτερα εκείνα τα σημειώματα που περιέχουν τη φράση δεν μπορώ ούτε να φανταστώ. Ο φίλος σας δεν ενδιαφέρεται για τις ενοχές σας, τις δικαιολογίες σας, το πρόγραμμά σας γι’ αυτόν, το συλλυπητήριο σημείωμά σας, ακόμα και καθυστερημένα, θα μπορούσε να είναι ένα δώρο από ένα παράλληλο σύμπαν, όπου η αγάπη και η φιλία μπορούν να μετρηθούν αξιόπιστα σε ρεπό, βραδιές ραντεβού και συναντήσεις για καφέ. Δεν χρειάζεται μια κάρτα από κατάστημα ή γράμμα με σφραγίδα ταχυδρομείου. Ένα μήνυμα αρκεί.

Όταν είναι παρών ένας άλλος άνθρωπος, μη μιλάτε στο κατοικίδιό σας στον ιδιωτικό τόνο που χρησιμοποιείτε όταν είστε μόνοι σας

Είναι αποδεκτό να κάνετε ghosting σε κάποιον μετά από ένα πρώτο ραντεβού

Βγήκατε για ένα ποτό, συζητήσατε για δουλειά, σχολείο και αδέλφια για 90 λεπτά και τελειώσατε τη βραδιά με ένα μη δεσμευτικό ας το ξανακάνουμε κάποια στιγμή. Τώρα έχουν περάσει τρεις μέρες και αναρωτιέστε τι χρωστάτε σε αυτό το άτομο που δεν θέλετε ιδιαίτερα να ξαναδείτε. Θα μπορούσατε να στείλετε ένα μήνυμα που να το απορρίπτει ευγενικά, αλλά είναι επίσης εντάξει να μην πείτε τίποτα. Σε αυτό το σημείο, κανένας από τους δυο σας δεν έχει επενδύσει και τόση ενέργεια στην αλληλεπίδραση που να δικαιολογεί ένα επίσημο τέλος. (Και εκτός αυτού, σε κανέναν δεν αρέσει να τον απορρίπτει κάποιος για τον οποίο εξαρχής δεν ενδιαφερόταν και τόσο πολύ.)

Υπάρχουν όμως και εξαιρέσεις. Αν έχετε στείλει πολλά μηνύματα μετά το ραντεβού ή αν έχετε μιλήσει ξεκάθαρα για δεύτερο, τότε υπάρχει ένα κοινωνικό συμβόλαιο που θα πρέπει να σας αποθαρρύνει από το να κάνετε ghosting. Πείτε γρήγορα αντίο και καλή τύχη και ξεκουμπιστείτε από εκεί.

[kath-read-more post=”562421383″]

Αν κάνετε ghosting σε κάποιον, χαθείτε για πάντα

Δεν κάνω ghosting, γιατί το πιο μεγάλο μου τραύμα είναι η εγκατάλειψη και η επιθετικά παθητική συμπεριφορά δεν ήταν ποτέ το στιλ μου. (Είμαι πιο πολύ επιθετικά επιθετική.) Υποθέτω ότι μπορώ να καταλάβω τη γοητεία του ghosting ως έναν εύκολο τρόπο να αποκόψεις κάποιον για οποιονδήποτε λόγο ή και για κανέναν λόγο. Αυτό που δεν μπορώ να καταλάβω είναι να κάνεις ghosting σε κάποιον και να επιστρέψεις αρκετά χρόνια αργότερα για να ζητήσεις μια χάρη που θα ήταν μεγάλη ακόμα και αν είχατε παραμείνει φίλοι.

Κατά περίεργο τρόπο, αυτό μου έχει συμβεί αρκετές φορές και με τρόπους που κυμαίνονται από το ανόητο έως το εξωφρενικό και ειλικρινά θέλω να σταματήσει. Μήπως οι άνθρωποι νομίζουν ότι είμαι εύκολος στόχος; Συμβαίνει αυτό και σε άλλους; Θεωρώ τον εαυτό μου ένα αρκετά συμπονετικό, γενναιόδωρο άτομο, που απαντά εγκαίρως στα μέιλ του και έχει τη συνήθεια να ανοίγει ένα σωρό πόρτες στους γνωστούς του. Δεν είμαι σε καμία περίπτωση τέλεια και, όπως όλοι, έχω πάρει κάποιες πολύ κακές αποφάσεις.

Αλλά ας πούμε ότι συνεργαστήκαμε σε κάποιο πλαίσιο, στηρίξαμε ο ένας τον άλλον ως συνάδελφοι, περάσαμε κάποιο χρόνο μαζί κοινωνικά, δημιουργήσαμε μια γνήσια σχέση και μετά σταμάτησες να απαντάς σε μέιλ, whatsapp, προσωπικά μηνύματα, οτιδήποτε. Δεν πειράζει, υποθέτω. Οι εργασιακές σχέσεις δεν διαρκούν πάντα (ακόμα και αν νιώθετε ότι είναι κάτι περισσότερο από μια εργασιακή σχέση). Πάντα θα μου πάρει λίγο χρόνο να αποκοπώ, επειδή έχω τραύμα εγκατάλειψης, αλλά τελικά θα προχωρήσω και θα προσπαθήσω να μην το πάρω προσωπικά (με ποικίλους βαθμούς επιτυχίας).

Και μετά, μήνες ή χρόνια αργότερα, επιστρέφεις; Με ένα προσωπικό μήνυμα ή ένα μέιλ που ζητάει μια συστατική επιστολή ή βοήθεια για την προώθηση του νέου σου βιβλίου ή ένα δοκίμιο για τον ψυχολογικό αντίκτυπο του ρατσισμού για το προσωπικό σου νιουσλέτερ με μια λιγότερο από συμβολική αμοιβή (αυτό το τελευταίο αίτημα ήταν από ένα λευκό άτομο, προφανώς), σαν να μην έχει συμβεί ποτέ τίποτα; Τι είναι αυτό; Αφού κάνετε ghosting σε κάποιον, μοιάζει προφανές ότι δεν μπορείτε να ζητήσετε κανενός είδους επαγγελματική υποστήριξη ή προσωπική εργασία χωρίς να ακολουθήσετε αυτά τα απλά βήματα: (1) αναγνωρίστε ότι κάνατε ghosting, (2) εξηγήστε γιατί κάνατε ghosting και (3) ζητήστε συγγνώμη για το ghosting. Τότε, και μόνο τότε, όταν συμφωνήσουμε ότι μου έκανες ghosting (για τον επινοημένο λόγο της επιλογής σου) αλλά τώρα χρειάζεσαι κάτι συγκεκριμένο από τις δεξιότητες, τα ταλέντα ή το δίκτυό μου, μπορείς να αρχίσεις να βασίζεσαι πάνω μου για χάρες.

Μην περιμένετε την κατάλληλη στιγμήγια να χωρίσετε από κάποιον

Οι ημερομηνίες που δεν επιτρέπεται να χωρίσετε είναι λιγότερες από όσες νομίζετε. Πιστεύετε ότι δείχνει συμπόνια να περιμένετε τις 2 Ιανουαρίου για να παρατήσετε κάποιον; Όχι, απλώς αποδεικνύει ότι το σκεφτόσασταν κατά τη διάρκεια των γιορτών!

Αν είστε ενήλικας και βγαίνετε ραντεβού

Θα πρέπει να διαθέτετε το δικά σας προφυλακτικά. Δεν έχει σημασία με ποιον κάνετε σεξ.

Αν ένας φίλος ή η φίλη σας βγαίνει με κάποιον για τον οποίο έχετε σοβαρές ενστάσεις, έχετε μία και μόνο ευκαιρία να του τις πείτε

Οι συμβατικοί κανόνες υπαγορεύουν ότι, εκτός κι αν ο φίλος σας υποφέρει, θα έπρεπε να κρατάτε τη γνώμη σας για τον εαυτό σας, γιατί μπορεί να βλάψει τη φιλία σας. Η δική μας γνώμη είναι ότι μπορείτε να μοιραστείτε τις επιφυλάξεις σας  αλλά έχετε μία ευκαιρία. Μετά από αυτό, ο φίλος σας αποφασίζει τι θέλει να κάνει και δεν μπορείτε να αναφέρετε ξανά τα παράπονά σας εκτός κι αν σας ρωτήσουν (και ούτε σήκωμα φρυδιού ούτε παθητικοεπιθετικές παρατηρήσεις, ε;).

Μην περιγράφετε βίντεο του TikTok − είναι πιο βαρετό και από την περιγραφή ονείρων κάνετε τυχαία δώρα

Αυτό το προτείνω εν μέρει επειδή δεν μπορώ ποτέ να θυμηθώ τα γενέθλια κανενός, αλλά μου αρέσει να δίνω δώρα στους ανθρώπους αμέσως μόλις βρω κάτι που μπορεί να τους διασκεδάσει ή που θέλω να διαβάσουν ή να ακούσουν, αντί να περιμένω για κάποια κοινωνική περίσταση. Με αυτόν τον τρόπο αισθάνομαι λιγότερο συμβατικός. Και τα πράγματα που μου αρέσει να προσφέρω −πρωτότυπα μπλουζάκια, στοχευμένες vintage κούπες, παλιά τεύχη περιοδικών, κέικ φρούτων, γυαλιστερές αφίσες αστέρων από τη δεκαετία του ’90− σπάνια είναι το είδος δώρου που προσφέρεται σε γενέθλια ή Χριστούγεννα.

Είναι απλά ωραίο να προσφέρεις σε κάποιον μια πρακτική απόδειξη ότι τον σκεφτόσουν. Προφανώς, αυτό δεν λειτουργεί με τα παιδιά. Αλλά οι περισσότεροι άλλοι άνθρωποι στη ζωή σας θα εκτιμήσουν αυτή τη μικρή κίνηση. Αυτό ταιριάζει και με έναν άλλο προσωπικό κανόνα: Όλοι λατρεύουν να λαμβάνουν εκπλήξεις με το ταχυδρομείο.

Αν είστε πραγματικοί φίλοι, προσαρμόστε τις ανάγκες σας στις ανάγκες εκείνων που προφυλάσσονται περισσότερο από τον κορωνοϊό

Πώς να συμπεριφέρεστε σε αγνώστους και άλλους ανθρώπους που σας είναι ξένοι

Αν έχετε ήδη γνωρίσει κάποιον και είναι φανερό ότι δεν θυμάται το όνομά σας, πείτε του ένα γεια, έχουμε γνωριστεί, είμαι ο τάδε

Είναι η τέλεια μέση λύση δείχνει δυναμισμό (έχουμε γνωριστεί, το ξέρω και το ξέρεις κι εσύ) αλλά και καλή καρδιά (του λες το όνομά σου για να μη χρειαστεί να το μαντέψει).

Ποτέ μην απαντάτε σε ένα κομπλιμέντο με ένα άλλο κομπλιμέντο

Πριν από μερικούς μήνες, συνάντησα, μετά από μια συναυλία, μια διάσημη τραγουδίστρια στο καμαρίνι της. Φορούσα ένα εξαντρίκ παντελόνι, από αυτά που όποτε τα βάζω τραβούν όλα τα βλέμματα πάνω τους. Το είχε σχεδιάσει ένα φιλικό μου πρόσωπο. Μου αρέσει το παντελόνι σου, μου είπε. Κι εμένα τα γυαλιά σου, της απάντησα μέσα στον πανικό μου. Ήταν φρικτό. Ακούστηκε τόσο λάθος! Και πώς θα μπορούσε να μην είχε ακουστεί λάθος; Το να απαντήσεις με κομπλιμέντο σε κάποιον που σου έχει μόλις κάνει ένα, ακόμα κι αν το εννοείς, δεν μπορεί παρά να φανεί βεβιασμένο. Πλέον, αφού σκεφτόμουν το συγκεκριμένο περιστατικό επί μήνες, ξέρω ακριβώς τι θα έπρεπε να της είχα πει: Σ’ ευχαριστώ (για να δεχτώ το κομπλιμέντο) και ξέρω το άτομο που το σχεδίασε, θα χαρεί πολύ όταν μάθει ότι σου άρεσε (για να φανώ ευγενική).

Δεν είναι κακό να ρωτήσετε πώς ακριβώς προφέρεται το όνομα ή το επώνυμο κάποιου, είτε επειδή σας δυσκολεύει είτε επειδή είναι γραμμένο με ξένους χαρακτήρες

Απλώς κάντε το όσο το δυνατόν πιο σύντομα και σαν να ρωτάτε το πιο απλό πράγμα στον κόσμο.

Αν κάποιος προφέρει λάθος μια λέξη, αλλά καταλαβαίνετε τι εννοεί, μη δώσετε συνέχεια

Δεν υπάρχει καλύτερος τρόπος για να φέρετε μια συζήτηση σε απόλυτο αδιέξοδο.

Η κατάλληλη απάντηση όταν σου λένε κάτι που ήδη γνωρίζεις δεν είναι το το ξέρω, είναι το έχεις δίκιο

Μη ρωτάτε κανέναν πώς κόλλησε κορωνοϊό

Οι μόνες αποδεκτές ερωτήσεις σε μια συζήτηση με κάποιον που νοσεί με κορωνοϊό είναι αυτές του τύπου νιώθεις καλύτερα; και μπορώ να σε βοηθήσω σε κάτι;. Οι βαρετές ιστορίες ανεκδοτολογικού (μη) ενδιαφέροντος, αυτές που έχουν να κάνουν με το πώς κολλήσατε εσείς κορωνοϊό και, προς Θεού, το πώς κόλλησες; απαγορεύονται. Είναι χαζές! Ρωτάτε ποτέ κανέναν πώς κόλλησε χλαμύδια; Ρωτάτε πώς γίνονται τα μωρά; Σοβαρευτείτε.

Ούτε γιατί φορούν μάσκα

Αν η μάσκα τους σας προκαλεί μια κάποια νευρικότητα, φορέστε κι εσείς. Αν σας εκνευρίζει, απλώς ξεπεράστε το. Ίσως να περνούν βρογχίτιδα. Ίσως να έχουν να επισκεφθούν έναν ηλικιωμένο συγγενή τους την επόμενη εβδομάδα. Ίσως να νιώθουν ότι είναι άσχημοι. Ίσως και να έχουν κορωνοϊό! Σε κάθε περίπτωση, δεν σας αφορά το γιατί φορούν μάσκα.

Όταν σας ρωτούν πώς είστε, απαντήστε καλά!

Είναι μια ουδέτερη απάντηση και δεν αναγκάζει κανέναν να πρέπει να υπομείνει τα τραύματα που κουβαλάτε ή ένα λογύδριο για το πώς ο κόσμος καταστρέφεται.

Το να μιλάει κάποιος με τοπικό ή ξενικό αξάν δεν είναι χαριτωμένο

Η χρήση της λέξης χαριτωμένο δείχνει ότι τον βλέπετε αφ’ υψηλού.

Στην πραγματικότητα, οι συζητήσεις περί καιρού είναι υπέροχες

Είχε 16 βαθμούς τον Ιανουάριο. Πόσα πράγματα μπορεί να πει κανείς μετά από αυτή τη φράση…

Μην απευθύνεστε σε δύο ή περισσότερες γυναίκες ως κυρίες

Όταν αυτή η προσφώνηση προέρχεται από το στόμα ενός άνδρα, ακούγεται παράξενα ανατριχιαστική, ενώ, σε άλλο πλαίσιο, μπορεί να θεωρηθεί ως μια προσπάθεια να υπονοηθεί μια ενότητα ή σύνδεση μεταξύ πολλών γυναικών, η οποία, εν προκειμένω, μπορεί να μην υπάρχει.

Εικονογράφηση: ΑΝΝΑ ΤΖΩΡΤΖΗ

Μη ρωτάτε κανέναν τι δουλειά κάνει

Πέραν του ότι δείχνει ότι τοποθετείτε τους ανθρώπους σε μια κλίμακα, ανάλογα με το σε ποια τάξη ανήκουν, είναι βαρετό. Δοκιμάστε τρία άλλα θέματα συζήτησης πριν κάνετε τη συγκεκριμένη ερώτηση.

Μην αισθάνεστε άσχημα αν σηκωθείτε από το κάθισμά σας αμέσως μετά την προσγείωση του αεροπλάνου και στέκεστε όρθιοι στον διάδρομο

Το να ταξιδεύετε με αεροπλάνο είναι κάτι ήδη αρκετά δυσάρεστο. Κάντε, λοιπόν, ό,τι μπορείτε για να αισθανθείτε καλύτερα. Απλώς φροντίστε να μην μπουρδουκλώσετε στο διάβα σας κάποιον ηλικιωμένο και τον ρίξετε κάτω.

Μην κλείνετε το μάτι στους άλλους

Μη λέτε στον κόσμο ότι μοιάζει με κάποιον ή κάποια άλλη

Στη συντριπτική πλειονότητα των περιπτώσεων, είναι απαράδεκτο να εκδίδετε μια ετυμηγορία για το σύνολο της εμφάνισης κάποιου άλλου. Δεν επιτρέπεται να πλησιάσετε ένα άγνωστό σας άτομο σε ένα πάρτι και να του πείτε: Ουάου, η αναλογία μέσης-γοφών σου είναι υπέροχη, αν και το μέτωπό σου είναι σίγουρα πολύ πιο μεγάλο απ’ ό,τι θα έπρεπε!. Διότι αυτό ακριβώς λέτε, κωδικοποιημένα, κάθε φορά που ρωτάτε ένα άτομο ξέρεις με ποιον ή ποια μοιάζεις;. Λέτε μετά την αξιολόγησή μου, αυτό είναι το συμπέρασμα που έβγαλα. Κι αφού το πείτε αυτό, το άτομο που έχει γίνει αποδέκτης της παρατήρησής σας πρέπει να καταλάβει αν αυτό που είπατε είναι κομπλιμέντο ή κάτι το προσβλητικό, διότι αφενός η ομορφιά είναι υποκειμενική, αφετέρου εκείνο δεν μπορεί να ξέρει τι εννοούσατε με την απόφανσή σας και εσείς δεν μπορείτε να ξέρετε πώς την εξέλαβε για να το πούμε αλλιώς, δεν έχουν όλοι την ίδια άποψη για το αν η περιγραφή είσαι σαν την Μπάρμπρα Στρέιζαντ σε νεαρή ηλικία είναι κομπλιμέντο ή όχι.

Με άλλα λόγια, το ρίσκο που παίρνετε είναι πολύ μεγάλο. Κάθε ετυμηγορία σας για την ομοιότητα ενός ατόμου με κάποιο άλλο είναι δυνητικά προσβλητική, ίσως οριακά ρατσιστική, συχνά, δε, κάπως περίεργη. Για παράδειγμα, εγώ προσωπικά δεν νομίζω ότι μοιάζω ιδιαίτερα με την Άννα Φρανκ, αλλά επειδή μου το λένε συχνά έχω σπαταλήσει ένα μεγάλο κομμάτι από τον χρόνο που μου αναλογεί πάνω στη Γη για να καταλήξω στο αν η ομοιότητά μου με μια έφηβη που υπήρξε θύμα του Ολοκαυτώματος με κολακεύει ή όχι.

Δεν λέω, είναι άδικο το ότι ποτέ δεν μπορούμε να ξέρουμε πώς ακριβώς αντιλαμβάνονται την εικόνα μας οι άλλοι. Και παρότι η δυτική σκέψη αρέσκεται στο να κατηγοριοποιεί, να βάζει τους ανθρώπους σε κουτάκια, εγώ έχω μάθει ότι ο μόνος τρόπος για να μπορούμε να υπάρχουμε είναι το να παραπαίουμε σε μια ηθελημένη άγνοια για την εικόνα μας. Μέχρι που έρχεται κάποιος να μας πει με ποια ή ποιον μοιάζουμε και όλη η καλή μας διάθεση να καταρρεύσει στο λεπτό, μέσα από δύο μόνο πιθανές αντιδράσεις. Η μία είναι το πας καλά; και η άλλη το με αυτήν/αυτόν;. Αν θέλετε να κάνετε σε κάποιο άτομο ένα κομπλιμέντο, υπάρχουν καλύτερα πράγματα που μπορείτε να του/της πείτε. Το τι ωραίο πουλόβερ, κατά τη γνώμη μου, πιάνει πάντα. Είναι μια ευγενική παρατήρηση, δεν δημιουργεί παρεξηγήσεις και μπορεί να γλιτώσει πολύ κόσμο από το να κάθεται με τις ώρες στο ίντερνετ γκουγκλάροντας π.χ. διασημότητες με μεγάλο πιγούνι.

Μη δείχνετε ποτέ και σε κανέναν ότι σας έχει εντυπωσιάσει

Προσοχή. Μην υποθέσετε ότι εννοώ να έχετε τον εαυτό σας σε τόσο υψηλή εκτίμηση που κανείς άλλος να μην μπορεί να σας εντυπωσιάσει. Αυτό που θέλω να σας συμβουλεύσω είναι το να μην εντυπωσιάζεστε π.χ. με τα πτυχία και τα επιτεύγματα κάποιου στον επαγγελματικό του χώρο, με την εξωτερική του ομορφιά ή με το πόσο διάσημος μπορεί να είναι, καθώς σε τίποτε από αυτά δεν μπορεί να βασιστεί μια ανθρώπινη σχέση που να έχει διάρκεια. Επίσης, με το να εντυπωσιάζεστε από τέτοια πράγματα επικυρώνετε σιωπηρά την παντοκρατορία του άτυπου ανταγωνισμού για το κοινωνικό στάτους που μπορεί να πετύχει κάποιος στη ζωή του. Το να συμπαθείτε ή να αγαπάτε κάποιον σάς κάνει περισσότερο ανθρώπινους από το να εντυπωσιάζεστε από αυτόν.

Το πρόβλημα με το να εντυπωσιάζεστε από τους άλλους ανθρώπους είναι διττό. Αφενός, εσάς σας τοποθετεί σε μια χαμηλότερη κλάση. Αφετέρου, εκείνους τους κάνει να φαντάζουν μη ανθρώπινοι. Δεν ξέρω αν έχετε παρατηρήσει ποτέ τι συμβαίνει, πολύ συχνά, όταν κάποιος άσημος αλληλεπιδρά με κάποιον διάσημο. Συνήθως, η κατάσταση γίνεται βασανιστικά άβολη. Ο απλός άνθρωπος τείνει να συμπεριφέρεται με δουλικό τρόπο και να καταλαμβάνεται από άγχος, ενώ ο διάσημος φαίνεται να μη θέλει να είναι πραγματικά εκεί, επειδή αισθάνεται άβολα. Δεν κατηγορώ καμία από τις δύο πλευρές αυτής της εξίσωσης, δεδομένης της δύναμης της έννοιας της διασημότητας στην κουλτούρα μας, αλλά, όταν κάποιος πλησιάζει κάποιο διάσημο άτομο και του ζητάει να βγάλουν μια σέλφι, έστω και διστακτικά, θα πρέπει να γνωρίζει, πολύ απλά, ότι αυτό που κάνει, στην πραγματικότητα, δεν είναι καθόλου ανθρώπινο ως συμπεριφορά. Καμία διάδραση ανάμεσα σε δύο ανθρώπους δεν μπορεί να είναι πραγματικά ειλικρινής, ούτε μπορεί να δημιουργήσει οικειότητα ανάμεσά τους, αν ο ένας είναι βαθιά εντυπωσιασμένος από τον άλλο, καθώς ο πρώτος, αναπόφευκτα, θα αναζητήσει την έγκριση του άλλου και θα συμπεριφερθεί με έναν τρόπο που δεν θα εκφράζει τον αληθινό εαυτό του. Ταυτόχρονα, το άτομο που αποτελεί το αντικείμενο του εντυπωσιασμού, ακόμα και αν δείχνει ότι συμμετέχει επί ίσοις όροις στην κοινωνική διάδραση, στην πραγματικότητα βρίσκεται κάπου αλλού αντιδρά στο ότι μπορεί και εντυπωσιάζει, στο ότι εκτιμάται σε υπερβολικό βαθμό από το άλλο άτομο. Οι δυο τους δεν μπορούν με τίποτα να συνδεθούν υπό αυτές τις συνθήκες.

Πριν από χρόνια, είχα την ευκαιρία να συναναστρέφομαι, εντός ενός ευρύτερου κοινωνικού πλαισίου, το τέκνο ενός πολιτικού που τότε ήταν πολύ επιφανής και ισχυρός. Από πολλές απόψεις, ήταν φιλικό και προσγειωμένο, αλλά στις συναντήσεις μας υπήρχε πάντα η αίσθηση της εγγύτητας αυτού του ατόμου στην εξουσία, ενώ ο χώρος βάρυνε από την ικανότητά του να εντυπωσιάζει τους άλλους. Σε ανάλογες περιπτώσεις, είμαι της άποψης ευχαριστώ, αλλά δεν θα πάρω. Προτιμώ να διατηρώ ίσους, ανθρώπινους όρους σε κάθε κοινωνική διάδραση. Άλλωστε, μόνο έτσι, ενδεχομένως, με τον καιρό, να αναπτυχθεί μια γνήσια, ειλικρινής αλληλοεκτίμηση ανάμεσά μας.

Δεν λέω, λοιπόν, να είστε απόμακροι. Ούτε ψυχροί. Και, προς θεού, μη βάζετε τον εαυτό σας σε βάθρο. Απλώς πάρτε τον χρόνο σας για να γνωρίσετε κάποιον και να μάθετε ποιος πραγματικά είναι και πώς λειτουργεί, αδιαφορώντας για το τι έχει πετύχει στη ζωή του. Μόνο τότε, αν όλα πάνε καλά, ενδέχεται να γίνετε φίλοι και, πριν περάσει πολύς καιρός, θα έχετε ξεχάσει γιατί κάποτε σας έκανε τόσο μεγάλη εντύπωση.

Να μια καλή αντίδραση όταν σας συστήνουν κάποιον διάσημο

ΜΙΑ ΦΙΛΗ ΣΑΣ: Αυτό είναι το αγόρι μου, ο Πιτ (σ.τ.μ. Στη θέση του Πιτ βάλτε ένα γνωστό πρόσωπο π.χ. της τηλεόρασης).

ΕΣΥ: Φυσικά και είναι ο Πιτ Ντέιβιντσον! Χαίρομαι πολύ που σε γνωρίζω.

Είναι περίεργο να προσποιείσαι ότι δεν ξέρεις ποιος είναι, ενώ, αν δεν είσαι πραγματικά φαν του, το να πεις ότι αγαπάς τη δουλειά του θα φανεί, απλώς, ψεύτικο.

Μη χρησιμοποιείτε ευφημισμούς για να υπονοήσετε τον προφανή πλούτο σας

Έχουμε μια άνεση. Αφήστε φράσεις σαν αυτή για τη δεκαετία του ’90. Να είστε ειλικρινείς ή να μη λέτε τίποτα. Έχουν ήδη παρατηρήσει ότι το φυσάτε το χρήμα.

Η ώρα που ακούτε τον άλλο να μιλάει δεν είναι κατάλληλη για να προβάρετε από μέσα σας το τι θέλετε εσείς να πείτε στη συνέχεια

Μπορούμε να δούμε στα μάτια σας το ότι είστε αλλού.

Αν αποδώσετε σε κάποιο άτομο προσωπική αντωνυμία που δεν συμφωνεί με το φύλο με το οποίο αυτοπροσδιορίζεται (αν δηλαδή κάνετε misgendering), μπορείτε πάντα να επανορθώσετε

Ένας καλός τρόπος είναι να πείτε ευχαριστώ για τη διόρθωση και, στη συνέχεια, να πάτε κατευθείαν τη συζήτηση εκεί που εξαρχής πήγαινε. Σε κάθε περίπτωση, αντισταθείτε στην ανάγκη που ίσως νιώσετε να αφιερώσετε περισσότερο χρόνο στο άτομο στο οποίο κάνατε misgendering, είτε για να εξασφαλίσετε το ότι δεν σας κρατάει κακία είτε για να το διαβεβαιώσετε (το ίδιο το άτομο και, ας είμαστε ειλικρινείς, και τον εαυτό σας) το ότι είστε σύμμαχος της ΛΟΑΤΚΙΑ+ κοινότητας. Μην πάτε να του πείτε, για παράδειγμα, ότι είστε πολύ προοδευτικό άτομο (η κολλητή μου είναι τρανς!) και μην πάτε να το βρείτε μετά για να ζητήσετε ξανά συγγνώμη.

Εικονογράφηση: ΑΝΝΑ ΤΖΩΡΤΖΗ

Και αν δείτε κάποιον να κάνει misgendering σε κάποιο άτομο, υποστηρίξτε το

Αρκεί ένα απλό η τάδε χρησιμοποιεί αντωνυμίες θηλυκού γένους.

Μην αγγίζετε κάποια χαμηλά στην πλάτη για να διασχίσετε ένα μπαρ

Κάποτε, ενώ βρισκόμουν σε ένα πολύ ευρύχωρο μπαρ, με τουλάχιστον ένα μέτρο ελεύθερο χώρο από πίσω μου, αισθάνθηκα χαμηλά στην πλάτη μου να με ακουμπάει ένα χέρι που το ένιωσα σαν γυαλόχαρτο. Γύρισα πίσω και είδα έναν στρογγυλοπρόσωπο, καραφλό άντρα να με κοιτάζει επίμονα. Ήταν ηλίθιο, άβολο και περιττό. Ένα απλό και ωραίο με συγχωρείτε θα ήταν αρκετό. Είναι πολύ δυνατή η μουσική και δεν ακούω; Χτύπα με στον ώμο.