Nowy trener ma wznieść Polkę na wyżyny. "Zupełnie coś innego"

Angelika Sarna

Angelika Sarna znów chce biegać poniżej dwóch minut, a pomóc ma jej w tym nowy trener, z którym rozpoczęła współpracę dokładnie pięć miesięcy temu. Pod skrzydłami Louisa Heyera Polka nie ma łatwo. — To zupełnie coś innego. Niektóre jednostki… Ojej, były bardzo wyczerpujące. Aż sama się dziwiłam, że w tym okresie można robić takie treningi — mówi w rozmowie z Przeglądem Sportowym Onet.

• Od kilku miesięcy Angelika Sarna współpracuje z Louisem Heyerem. Już teraz widzi efekty, a głównym celem są oczywiście igrzyska olimpijskie w Paryżu
• — Szukałam alternatywy, która pozwoliłaby mi wskoczyć na jeszcze lepszy poziom, chciałam nowych bodźców — mówi
• — Progres jest zauważalny i widać, że mój organizm znosi coraz więcej mocniejszych treningowych jednostek — dodaje
• Więcej ciekawych informacji znajdziesz w Przeglądzie Sportowym Onet

Korespondencja z Glasgow

Halowe Mistrzostwa Świata w Glasgow zakończyły się dla Angeliki Sarny na etapie eliminacji biegu na 800 m. W najlepsze trwa za to proces, który rozpoczął się dokładnie pięć miesięcy temu. To właśnie wtedy nasza lekkoatletka podjęła współpracę z nowym szkoleniowcem Louisem Heyerem.

— Szukałam alternatywy, która pozwoliłaby mi wskoczyć na jeszcze lepszy poziom, chciałam nowych bodźców. Wszyscy widzą, że świat nam ucieka. Robimy, co możemy. Chcemy rywalizować ze światową czołówką – nie tylko gonić, ale normalnie z nimi walczyć o jak najlepsze wyniki – tłumaczy swoją decyzję w rozmowie z Przeglądem Sportowym Onet.

Wcześniej przez siedem lat trenowała pod okiem Andrzeja Wołkowyckiego. To on doprowadził ją do najlepszego sezonu w karierze, jakim okazał się 2021 r. Sięgnęła wówczas po mistrzostwo Polski, a także złamała barierę dwóch minut, ustanawiając rekord życiowy z wynikiem 1:59.72. Dobre wyniki zaowocowały wyjazdem na igrzyska olimpijskie w Tokio.

Apetyty rósł w miarę jedzenia, a kolejne lata nie przyniosły jednak takich rezultatów, jakich sama mogła oczekiwać.

— Te kilka lat współpracy z trenerem złożyło się na to, że ten rok był najlepszy. Myślę, że później zabrakło nowych bodźców, trening był tak naprawdę taki sam. Może dokładaliśmy kilogramów na siłowni czy też zmieniał się kilometraż, ale nie było to coś, co odbiegałoby od tego, co działo się wcześniej. Wydaje mi się, że przez siedem lat organizm po prostu przyzwyczaił się do treningu i więcej nie mogłam nim wskórać, tylko ewentualnie utrzymać się na tym samym poziomie — przyznaje.

Znów chce biegać poniżej dwóch minut. “Niektóre jednostki… Ojej”

Teraz znów chce złamać barierę dwóch minut. Nie ma to być jednak jednorazowy wyskok, który mógłby zaowocować nowym rekordem życiowym. Celem naszej lekkoatletki jest ustabilizowanie swojego biegania właśnie na tym poziomie.

Ma pomóc jej w tym właśnie Heyer, który wprowadził w przygotowaniach sporo zmian. — Teraz mam całkowicie inny trening: od siłowni, przez akcenty, tempo czy kilometraż. Nawet gdybym chciała jakoś porównać poszczególne jednostki, to byłoby bardzo ciężko, bo to zupełnie co innego. Zresztą miałam mały stres związany z tym, jak mój organizm na to wszystko zareaguje — opowiada.

Zawodniczka przyznaje, że treningi pod okiem nowego szkoleniowca są niezwykle intensywne. — Niektóre jednostki… Ojej, były bardzo wyczerpujące — wzdycha. — Aż sama się dziwiłam, że w tym okresie można robić takie treningi, podczas których zmęczenie sięga naprawdę wysokiego poziomu. Widzę jednak, jak mój organizm szybko się do tego przyzwyczaja — mówi.

— Progres jest zauważalny i widać, że mój organizm znosi coraz więcej mocniejszych treningowych jednostek. Zresztą ja sama to widzę, trener nie musi mi mówić, że np. zrobiłam lepszy trening niż tydzień temu. W końcu zaczynam lepiej siebie czuć i widzę ten postęp sama. Wcześniej zawsze szukałam potwierdzenia trenera, żeby mi uświadomił, że jest dobrze — dodaje.

“Wiem, że wybrałam dla siebie dobrą ścieżkę”

Sarna przyznaje, że wciąż uczy się biegania w hali. Wcześniej takie starty były dla niej rzadkością. Cieszy jednak fakt, że już na tym etapie widać progres w porównaniu do zeszłego roku. Świadczy o tym choćby nowy rekord życiowy, który ustanowiła podczas mityngu Copernicus Cup w Toruniu.

— Dzisiaj mija pięć miesięcy, odkąd rozpoczęliśmy współpracę. To krótki okres, ale uspokoiłam się po tym sezonie halowym i bardzo się cieszę, że w nim wystartowałam, bo wiem, że jest lepiej niż w tamtym roku. Wiem, że wybrałam dla siebie dobrą ścieżkę, teraz pozostaje w to wierzyć i robić swoje — mówi nasza zawodniczka.

Halowe mistrzostwa świata były dla niej tylko przetarciem. Prawdziwym celem pozostają tegoroczne igrzyska olimpijskie.