Κύριλλος Ρούσσος στο CNN Greece: Σύγκριση θα υπήρχε ακόμα και αν δεν ήμουν ο γιος του Ντέμη Ρούσσου

Ο Κύριλλος Ρούσσος, μουσικός, τραγουδοποιός και γιος του Ντέμη Ρούσσου, μιλάει στο CNN Greece για τα νέα του τραγούδια, την δική του καλλιτεχνική πορεία και τον σπουδαίο και διάσημο πατέρα του.

«Έναν δεύτερο Ντέμη Ρούσσο δεν θα βρεις. Και δεν χρειάζεται, υπάρχει ήδη! Δεν μπορείς να κάνεις τέχνη αν δεν είσαι ο εαυτός σου. Και δεν μπορείς να συγκρίνεσαι με κάποιον αν είσαι ο εαυτός σου».

Ο Κύριλλος Ρούσσος δεν είναι απλώς ο γιος του σπουδαίου και παγκόσμιου, Ντέμη Ρούσσου. Είναι ένας ταλαντούχος -story teller- τραγουδοποιός που κατέβηκε από τα decks από όπου ξεκίνησε ως DJ, για να κυκλοφορήσει το πρώτο του άλμπουμ «Opening Night» πριν από τέσσερα χρόνια και να μας παρουσιάσει το πρόσφατο single «The Fight Song», προπομπό του επερχόμενου EP άλμπουμ του με τον George Gaudy (Έτερος Εγώ).

Με τον Κύριλλο βρεθήκαμε στο κέντρο της Αθήνας, όπου και κατοικεί, μεγαλώνει τα δύο του παιδιά και έχει ως βάση του. Η συζήτησή μας ξεκίνησε από το νέο του πρότζεκτ με τον George Gaudy, μου μίλησε για το ξεκίνημά του στη μουσική και για το background του, μοιράστηκε μαζί μου σκέψεις, ιστορίες και επιθυμίες και μου επέτρεψε να τον γνωρίσω καλύτερα.

Κατά τη διάρκεια της κουβέντας μας, «συναντήσαμε» τον πασίγνωστο πατέρα του Ντέμη Ρούσσο και γνωρίσαμε μια άλλη πλευρά του «θείου» Βαγγέλη Παπαθανασίου.

Διαβάστε περισσότερα στη συνέντευξη που ακολουθεί…

Ο Κύριλλος ως μουσικός και καλλιτέχνης

Τέσσερα χρόνια μετά το ντεμπούτο σου άλμπουμ, σε τι φάση σε συναντάω;

Εντελώς αλλού! Το πρώτο άλμπουμ ήταν μια συλλογή από μερικά τραγούδια που είχα γράψει με τον καιρό. Είχα σταματήσει το Djing γύρω στο 2014-2015 για διάφορους λόγους, κυρίως λόγω της απώλειας του πατέρα μου δεν είχα όρεξη να δουλεύω σε τέτοιο περιβάλλον. Έτσι ξεκίνησα να γράφω τραγούδια. Επίσης είχα αρχίσει να καταλαβαίνω ότι η μουσική άλλαζε και το EDM είχε χάσει την ουσία του, όπως και το Djing άλλαξε πάρα πολύ. Στην εποχή μου όλη την ώρα ήμασταν σε δισκοπωλεία όπου δίναμε όλα τα χρήματά μας και μετά παίζαμε αυτά που αγοράζαμε. Τώρα όλα τα καθορίζουν οι influencers στα social media και άνθρωποι σαν εμένα δεν το καταλαβαίνουν αυτό.

Έφτασα λοιπόν σε μια ηλικία -υποτίθεται- ωριμότητας, στα 40 και κάτι, παντρεμένος με δυο παιδιά και άρχισα να βλέπω τη μουσική διαφορετικά, τουλάχιστον καλλιτεχνικά. Άρχισα να γράφω τραγούδια που ήταν σκέψεις, οπτικές^. εκτός το τραγούδι When We Meet Again το οποίο ήταν ένα τραγούδι που είχε ηχογραφήσει ο πατέρας μου πριν πεθάνει και με συγκίνησε πολύ. Έγραψα το τραγούδι μετά το θάνατό του, με βάση το πώς αισθανόμουν. Aυτό το πρώτο άλμπουμ ήταν σαν να αγγίζουμε την πόρτα χωρίς να την ανοίγουμε (καλλιτεχνικά μιλώντας).

Μετά ήρθε ο Covid και άρχισα να κοιτάζω πιο βαθιά τι γίνεται μέσα μου. Στην αρχή όλης αυτής της ιστορίας νόμιζα ότι θα πεθάνουμε. Ο φόβος αυτός σε βάζει σε σκέψεις φιλοσοφικές, εσωτερικές σχετικά με το ποιος είσαι, τι έχεις κάνει, τι έχεις περάσει… Σε κάνει να κοιτάξεις τα συναισθήματα μέσα σου και να αντιμετωπίσεις εμπειρίες από τη ζωή σου που σου ξέφυγαν με το χρόνο ή γιατί ήθελες να προστατεύσεις τον εαυτό σου από κακές αναμνήσεις, τραύματα, κλπ. Μέσα στον Covid ήμασταν αναγκασμένοι να τα βλέπουμε καθημερινά. Όλα αυτά λοιπόν, οδήγησαν στο να βγάλω κάτι πιο προσωπικό από μέσα μου και που στο τέλος της ημέρας έγιναν τραγούδια στο νέο EP. H νέα μου δουλειά εξωτερικεύει πολλά προσωπικά συναισθήματα, σκέψεις και ανακαλύψεις για τον εαυτό μου, από την αρχή της ζωής μου μέχρι εκείνο το σημείο.

Ένα EP σε συνεργασία με τον George Gaudy που το ευρύτερο κοινό γνώρισε από το «Έτερος Εγώ».

Έχω σκάψει πολύ βαθιά μέσα μου για να γράψω αυτά τα τραγούδια και το έκανα χωρίς φόβο. Όμως δεν θα έβγαιναν χωρίς τον Γιώργο (George Gaudy). Το EP θα έχει 4 τραγούδια, μακάρι να είχε περισσότερα. Θα λέγεται Βear, σαν λέξη σημαίνει να είσαι γυμνός, να έχεις βγάλει τα πάντα από πάνω σου. Είμαι διάφανος, δεν έχω τίποτα να κρύψω.

Πες μου για τα τραγούδια της νέας σας δουλειάς.

Περιέχει δύο ροκ κομμάτια και δύο μπαλάντες. Το The Fight Song είναι ροκ, στην Βραζιλία το είπαν ποπ ροκ ενώ στη Γερμανία το χαρακτήρισαν alternative rock. Άλλοι το θεωρούν tex mex, αλλά σίγουρα είναι ροκ! Άλλο κομμάτι είναι λίγο πιο alternative και country, άλλο έχει επιρροές punk άλλωστε είναι cover από post punk μπάντα. Και το τελευταίο είναι μια μπαλάντα, νοσταλγικό που σου ακούγεται οικείο, σαν να βλέπεις έναν παλιό φίλο. Έχει διάφορα στοιχεία.

Θα σου πω κάτι, δεν μου αρέσει καθόλου η λέξη κατηγορία ή ταμπέλα. Τη βρίσκω πολύ αστεία. Καταλαβαίνω ότι χρειάζεται για να μπουν κάπου τα τραγούδια, από την άλλη όμως το βρίσκω αστείο. Δεν μπορώ να πω ότι είμαι ροκ τραγουδιστής και ότι φτιάχνω ροκ τραγούδια. Στο μυαλό μου έχω απλώς να γράφω τραγούδια. Παντού υπάρχει αυτό με τις ταμπέλες γιατί το βλέπουν σαν προϊόν. Για τον καλλιτέχνη αυτό είναι το χειρότερο. Μέσα στο νέο μου ΕP υπάρχουν διάφορες επιρροές και το κάθε τραγούδι είναι ξεχωριστό.

Πώς προέκυψε η συνεργασία με τον George Gaudy, κατά κόσμον Γιώργο Γουδή;

Να είναι καλά η ΕΜΙ! Είμαστε κατά τη διάρκεια του Covid, είμαι στο σπίτι και χτυπάει το τηλέφωνο. Ένας Θεός ξέρει τι κάνω εκείνη τη στιγμή. Μου λένε να μιλήσω με έναν μουσικό για να συνεργαστούμε. Μου στέλνουν και μερικά links, ακούω τη μουσική του και βρίσκω ότι έχει πολύ ενδιαφέρον. Μετά έμαθα και για την αστυνομική σειρά που έχει γίνει μεγάλη επιτυχία και πως έχει γράψει τα τραγούδια των τίτλων. Έτσι είπα «με μεγάλη μου χαρά». Με τον Γιώργο γνωριστήκαμε σε μια καφετέρια στα Εξάρχεια και όταν αρχίσαμε να μιλάμε αμέσως ένιωσα άνετα μαζί του, τα πηγαίναμε πολύ καλά και είχαμε πολύ καλή επικοινωνία. Οπότε είπαμε να βρεθούμε και να δούμε μήπως μπορούμε να δημιουργήσουμε κάτι. Δεν είχαμε ιδέα τότε ούτε για EP, ούτε για τίποτα. Αργότερα ξαναβρεθήκαμε στο σπίτι του και ξεκινήσαμε να δουλεύουμε ένα από τα κομμάτια.

Η συνάντησή μου με τον Γιώργο δεν ήταν τυχαία^. ήταν μοιραία! Ήταν από αυτές τις στιγμές που θα θυμάμαι για πάντα στη ζωή σου, όπως θυμάμαι τη μέρα που γνώρισα τη γυναίκα μου! Δηλαδή, καταλαβαίνεις κατευθείαν ότι κάτι σημαντικό προέρχεται από αυτή τη γνωριμία, ότι αλλάζει η ροή του ποταμιού.

Είναι τόσο εύκολη και άνετη η δουλειά μας, διότι με τον Γιώργο νιώθω ασφαλής. Με τον Γιώργο νιώθει ότι μπορώ να είμαι 100% ο εαυτός μου, δεν φοβάμαι να πω κάτι, με κάνει να νιώθω άνετος. Και το πιο σημαντικό από όλα: ο άνθρωπος είναι ιδιοφυής! Εγώ είμαι κάποιος που την ώρα που δουλεύω είμαι παντού, έχω ιδέες συνέχεια. Χάνομαι. Ο Γιώργος παίρνει μια – μια τις ιδέες και μου λέει «αυτό εννοείς;». Και όντως αυτό εννοώ! Είναι καταπληκτικό όταν κάποιος μπορεί να καταλάβει το χάος σου. Το αποτέλεσμα που βγήκε ήταν τέλειο, ακόμα και από το ντέμο το ήξερα. Λατρεύω τη συνεργασία μας.

Σαν μουσικός έχεις παίξει σε αρκετές χώρες ως DJ. Έχεις σκεφτεί για μια καριέρα στο εξωτερικό, είναι στα όνειρα και στα σχέδιά σου;

Που ήσουν πριν 20 χρόνια να μου κάνεις τέτοια ερώτηση; (γέλια). Δεν έχω πια τέτοιες προσδοκίες και όνειρα. Είναι πιο πολύ σαν ευχή. Δηλαδή, ωραίο θα ήταν, μακάρι. Εννοείται ότι αν κάτι τέτοιο συνέβαινε θα ήταν καταπληκτικό! Αλλά δεν μπορείς να το σχεδιάσεις. Υπεύθυνα δεν μπορείς να ποντάρεις πάνω του. Το μόνο πράγμα που μπορώ σίγουρα να πω είναι ότι θα ήταν καλοδεχούμενο.

Έχω μάθει να μην κάνω σχέδια. Πες τα σχέδιά σου στον Θεό για να τον κάνεις να γελάσει, λέει μια παροιμία. Έχω δύο παιδιά μια 15χρονη κόρη και έναν γιο 13 χρόνων που είναι αυτιστικός. Ένα από τα πράγματα που μαθαίνεις όταν ζεις με αυτισμό είναι ότι τα σχέδιά σου δεν σημαίνουν τίποτα. Όλα μπορούν να αλλάξουν σε μια στιγμή! Ακόμα και με τη μουσική δεν κάνω σχέδια. Το μόνο σχέδιο που έχω είναι να μπορώ να φτιάχνω τραγούδια σαν αυτά που έφτιαξα τώρα. Θα ήθελα πολύ να συνεχίσω να δουλεύω με τον Γιώργο αν το θέλει και ο ίδιος και να συνεχίσουμε να φτιάχνουμε καταπληκτικά τραγούδια.

Σχετικά με τα σχέδια που ανέφερες, ο Covid μάς έδωσε ένα καλό μάθημα…

Δεν μπορείς να φανταστείς τι συνέβαινε μέσα στο σπίτι μου εκείνη την περίοδο. Τι ανακαλύψεις έχουν γίνει τι έμαθα για τον εαυτό μου και για τους άλλους στη ζωή μου. Όλα αυτά αντιπροσωπεύονται μέσα σε αυτά τα νέα τραγούδια που θα ακούσετε.

Τα παιδιά σου ακούν τη μουσική σου;

Ναι, η μικρή έχει άποψη για τα πάντα και μάλιστα καλή άποψη και την ακούω. Έχει καλλιτεχνική φλέβα, για ηθοποιός. Έχει κάνει και τρεις διαφημίσεις, τη ζητάνε συνέχεια. Έχει ματιά και ταλέντ. Ο Ίθαν εξαρτάται. Αν εκείνη τη στιγμή θέλει να ακούσει κάτι ή όχι. Αν θέλει πάντως, το ζει. Πάντως τους αρέσουν τα τραγούδια μου ναι.

Από ποια ηλικία ξεκίνησες να ασχολείσαι με τη μουσική;

Όταν ήμουν μικρός, γύρω στα 10-11, ήμασταν διακοπές στην Σκιάθο. Είχε δύο ντισκοτέκ τότε και εκεί ανέβηκα στα decks του DJ που είχαμε γίνει φίλοι. Με άφηνε να πηγαίνω στο booth και να βάζω δύο – τρία τραγούδια. Μετά από αυτό άντε να το βγάλεις από μέσα μου! Μετά, στα 18-19 που άρχισα να σκέφτομαι με τι θα ασχοληθώ και τι δουλειά θα κάνω, ο DJ θεωρείτο και καλλιτέχνης και μπορούσε να δημιουργήσει τάσεις, επίσης τότε η ηλεκτρονική μουσική εξελισσόταν, λογάριασε ότι ως 20άρης ήμουν συνέχεια έξω στα κλαμπ, οπό μου φαινόταν μια λογική απόφαση να ασχοληθώ με αυτό. Το έμαθα, ξεκίνησα να δουλεύω και μου άρεσε πάρα πολύ.

Και ξεκίνησες ως DJ ηλεκτρονικής μουσικής. Ανατρέχεις σε εκείνη την εποχή, σου λείπει, θα ήθελες να ξαναβρεθεί στα decks;

Δεν μου λείπει καθόλου το ξενύχτι σε κλαμπ. Αν θα ξενυχτήσω θα είναι σε έναν καναπέ μπροστά σε μια τηλεόραση πλέον^. παππού mode (γέλια)! Υπάρχουν στιγμές, ειδικά το καλοκαίρι, που σκέφτομαι θα ήταν ωραία, αλλά δεν ξέρω αν θα άντεχα παραπάνω από ένα τέταρτο ή μισή ώρα! Ποτέ μην λες ποτέ, αλλά σίγουρα δεν είναι στα σχέδια μου αυτή τη στιγμή καλλιτεχνικά.

Τι αποτελεί έμπνευση για εσένα γράφοντας μουσική;

Συναισθηματικά μπορεί να είναι οτιδήποτε. Το συναίσθημα είναι το καύσιμο για να γράφεις, όποιο και αν έχεις εκείνη τη στιγμή είναι το σωστό. Είτε χαρούμενος, θυμωμένος, στεναχωρημένος, εκείνη τη στιγμή είναι το σωστό οπότε προχώρα. Εγώ χάνομαι πολύ μέσα στον εαυτό μου όταν γράφω. Είμαι ικανός να κλειστώ κάπου, σε ένα δωμάτιο σκοτεινό και να γράφω σελίδες ολόκληρες. Η αλήθεια είναι ότι μου αρέσει να είμαι μόνος μου όταν γράφω. Θέλω αυτά που γίνονται μέσα μου να τα βάζω σε ένα κομμάτι χαρτί. Μετά, για τη δομή προτιμώ τη συνεργασία, να είμαι με άλλους ανθρώπους που έχουν ταλέντο, άποψη και αντίληψη. Οπότε η έμπνευση εξαρτάται από τη φάση της δημιουργίας. Όταν γράφω κλείνομαι στον εαυτό μου, όταν φτιάχνω προτιμώ την ομαδική δουλειά, την ανθρώπινη επαφή. Και δυστυχώς στη μουσική σήμερα αυτό δεν γίνεται πολύ καθώς οι δημιουργοί δουλεύουν με έναν υπολογιστή. Το καταλαβαίνω γιατί είναι και θέμα μπάτζετ, κοστίζει λιγότερο με υπολογιστή και προγράμματα, από ό,τι να βρεις μουσικούς, να πληρώσεις στούντιο κλπ. Αλλά η μουσική στην ουσία πρέπει να είναι ένας τρόπος επικοινωνίας.

Σε προβληματίζει ως μουσικό η άνοδος της Τεχνητής Νοημοσύνης;

Όχι, δεν μπορεί να αντικαταστήσει τους μουσικούς, γιατί δεν είναι άνθρωπος. Βέβαια, έτσι κι αλλιώς η μουσική είναι εξαρτώμενη από την τεχνολογία πλέον. Αλλά σε μια μπάντα ο κάθε ένας έχει την τέχνη του, την αίσθησή του, το ένστικτό του και την πειθαρχία του. Μια μηχανή δεν μπορεί να τα κάνει αυτά. Η μηχανή είναι φτιαγμένη για να είναι τέλεια. Ο άνθρωπος δεν είναι τέλειος όμως και εκεί είναι η διαφορά. Δεν φοβάμαι την τεχνητή νοημοσύνη όσο και να προχωράει.

Πώς σου φαίνεται το «Zari» της Μαρίνας Σάττι που θα μας εκπροσωπήσει στη Eurovision;

Το «Zari» μού ακούγεται σαν ένα κομμάτι που ταιριάζει με τη Eurovision, έτσι όπως είναι ο διαγωνισμός τελευταία. Είναι πολύ νεανικό και είναι καλό αυτό, οι νέοι έχουν τα ακούσματά τους τη μουσική που τους αρέσει και αυτοί ψηφίζουν^. οπότε μπορεί να πάει καλά και μακάρι να γίνει! Ναι, ταιριάζει με τη Eurovision.

Και πάει πολύ καλά στα social media, άλλωστε πλέον το TikTok δημιουργεί τάσεις.

Ισχύει, ναι είναι πολύ viral σαν κομμάτι, είναι κομμένο έτσι ώστε να πάρεις στοιχεία του, να τα βάλεις σε ένα κλιπάκι που θα φτιάξεις εσύ και θα το ανεβάσεις στον λογαριασμό σου TikTok. Υπάρχει χώρος για όλα στη μουσική, για μπάντες, για τραγούδια για όλους.

Σε ελληνική γλώσσα δεν έχεις τραγουδήσει,

Όχι.

Θα σε ενδιέφερε;

Προτιμώ να ασχοληθώ με τραγούδια που γράφω, κι εγώ γράφω στα αγγλικά. Μεγάλωσα στο εξωτερικό, πήγαινα σε αγγλικά και αμερικάνικα σχολεία, δυστυχώς δεν είχα ελληνική παιδεία για να νιώθω άνετος να χωθώ εκεί μέσα. Ας το κάνουν άλλοι που το κάνουν καλύτερα και έχουν κάτι να πουν μέσα σε αυτό. Εγώ αγγλικά γράφω και παρουσιάζω.

Θα σε βλέπαμε σε μπάντα;

Τι σημαίνει σόλο καλλιτέχνης; Χωρίς την μπάντα σου, τους μουσικούς σου όταν είσαι στη σκηνή, δεν κάνεις πολλά. Χρειάζεσαι την μπάντα σου όταν θες να κάνεις τραγούδια.

Σε live θα σε δούμε;

Xρειαζόμαστε να φτιάξουμε την ομάδα μας για να κάνουμε και live, δεν είμαστε ακόμα έτοιμοι. Το δουλεύουμε για να είναι τέλειο. Ο Γιώργος είναι άνθρωπος που θέλει όλα να γίνονται σωστά. Όταν θα είμαστε έτοιμοι, ναι θα μας δείτε live και δεν έχει να κάνει με το ότι νιώθω ανασφαλής ή φοβάμαι μήπως βγλάλω μια λάθος νότα. Απλά θέλουμε το καλύτερο αποτέλεσμα ώστε να το χαρεί και ο άλλος που θα έρθει να το δει, πρέπει να σέβεσαι αυτόν που θα έρθει να σε δει, οφείλεις να είσαι επαγγελματίας.

Σου έχει περάσει από το μυαλό να γράψεις μουσική για ταινία;

Συνέχεια το σκέφτομαι! Η μουσική που γράφω ταιριάζει πολύ με την ιδέα μιας ταινίας και υπάρχει λόγος. Θεωρώ τον εαυτό μου περισσότερο story teller, μου αρέσει τα τραγούδια μου να λένε μια ιστορία και να είναι σαν μια μικρή ταινία.

Από μικρό παιδί εκτός από τη μουσική, μεγάλη μου αγάπη είναι ο κινηματογράφος. Άλλωστε από μικρός, επειδή ταξίδευα σε πάρα πολλές χώρες λόγω του πατέρα μου, έμενα σε ξενοδοχεία και πολλές φορές η παρέα που είχα ήταν η τηλεόραση όπου έβλεπα ταινίες. Επίσης με την αδελφή και τον αδελφό μου πήγαινα πολύ σινεμά. Είναι κάτι που λατρεύω απίστευτα! Μου αρέσουν οι ιστορίες. Και η αγαπημένη μου κατηγορία στα Όσκαρ είναι το Σενάριο. Για τον εαυτό μου δεν θεωρώ τόσο ότι γράφω μουσική και στίχους, όσο ότι λέω μια ιστορία.

Η μουσική λοιπόν σε μια ταινία είναι πολύ σημαντική, δίνει έναν συναισθηματικό τόνο στο τι βλέπεις. Σε συνδέει με την ταινία, την οπτική γωνία του σκηνοθέτη, τους ηθοποιούς. Δίνει το mood. Προσπάθησε να δεις μια ταινία χωρίς μουσική…

Θα χαιρόμουν απίστευτα αν κάποιος μου έκανε πρόταση να γράψω μουσική για ταινία. Θα το έκανα με μεγάλο ενθουσιασμό!

Η βάση σου είναι η Αθήνα.

Ναι.

Γιατί; Το Παρίσι ή το Λονδίνο δεν είχαν καλύτερες ευκαιρίες για την καριέρα σου;

Παλιότερα ναι θα ήταν έτσι, όμως τώρα πια λόγω του διαδικτύου κυρίως, τα πράγματα δεν λειτουργούν έτσι. Η μόνη πραγματική διαφορά είναι όσον αφορά τα venues. Σε αυτές τις πόλεις έχει περισσότερα venues και άρα έχεις περισσότερες πιθανότητες να κάνεις live κάπου και να σε ακούσουνε, να μάθουν. Όσον αφορά τις κυκλοφορίες και τα τραγούδια, ένα καλό wifi χρειάζεσαι. Στην Αθήνα ζω επί χρόνια, εδώ γνώρισα τη σύζυγό μου, παντρευτήκαμε εδώ, τα παιδιά μας γεννήθηκαν και μεγαλώνουν εδώ, οπότε εδώ είμαι.

Τι σου αρέσει στην Αθήνα και τι δεν αντέχεις;

Στην Αθήνα το μεγάλο πρόβλημα είναι οι πορείες κάθε μέρα, παρόλο που έχουν πολύ σημαντικό ρόλο να γίνονται. Επειδή ζω στο κέντρο είναι λίγο πρόβλημα αυτό. Η Αθήνα είναι μια πόλη που έχει αλλάξει πάρα πολύ. Πρώτη φορά στο κέντρο ήρθα το 1997-98, και πλέον δεν έχει καμία σχέση. Η πόλη έχει γίνει ευρωπαϊκή έχει αποκτήσει ένα mix κουλτούρας λόγω και των ανθρώπων που έχουν έρθει εδώ από άλλες χώρες από άλλες χώρες. Ακούς διαφορετικές γλώσσες γύρω σου, κάτι που πριν 30 χρόνια δεν θα μπορούσες να φανταστείς. Έχει μετανάστες που ήρθαν φέρνοντας τη δική τους κουλτούρα και βλέπεις και στην τέχνη τα αποτελέσματα αυτού του συνδυασμού. Η τέχνη είναι ένας καθρέπτης της κοινωνίας. Παλιά θυμάμαι οι τουρίστες δεν έμεναν στην Αθήνα, έκαναν ένα πέρασμα και αμέσως πήγαιναν στα νησιά. Τώρα υπάρχουν πολλοί άνθρωποι που έρχονται για την Αθήνα και θα ήθελαν να ζήσουν εδώ. Ειδικά οι Γάλλοι που μας λατρεύουν πραγματικά.

Επίσης η Αθήνα έχει αλλάξει και στο φαγητό, στα πάντα! Είναι πολύ ζωντανή πόλη και εξελίσσεται συνέχεια, δεν φοβάται να αλλάζει. Είναι μια όμορφη κυρία που της αρέσει να ντύνεται με έναν τρόπο και αύριο θα σου έρθει με κάτι εντελώς διαφορετικό, αλλά θα της ταιριάξει ό,τι και να βάλει.

Τι άλλο θα μπορούσες να γίνεις εκτός από μουσικός;

Είναι μια καλή ερώτηση… Ασχολούμαι τόσα χρόνια με τη μουσική που μου είναι δύσκολο να δω τον εαυτό μου σε κάτι άλλο. Ίσως συγγραφέας γιατί όπως σου είπα μου αρέσει να γράφω και τα τραγούδια που γράφω είναι σαν να λέω ιστορίες. Το καλό με αυτό είναι ότι μπορεί να το κάνεις και στο τέλος της ζωής σου, να γράψεις ένα βιβλίο για παράδειγμα. Ζωγράφος δεν θα μπορούσα να είμαι γιατί ζωγραφίζω χάλια!

Ο Κύριλλος, ως γιος του Ντέμη Ρούσσου

Ως έφηβος, ήσουν φαν του μπαμπά σου;

Άκουγα διαφορετικά πράγματα στην εφηβεία μου στα 90s. Άκουγα grunge, gangsta rap, όποτε όχι δεν ήταν στα ακούσματά μου. Αλλά τώρα που είμαι πιο μεγάλος, ειδικά τα τραγούδια του από τη δεκαετία του ’70 τα θεωρώ καταπληκτικά και τρομερές παραγωγές. Ήταν μια εποχή που τίποτα δεν ήταν ψεύτικο και ψηφιακό. Ειδικά από τη δεκαετία του ’70, πολλά τραγούδια είναι ηχογραφημένα αριστουργήματα.

Έτσι, πιο μεγάλος σίγουρα κατάλαβα την αξία της μουσικής του. Ωστόσο, ακόμα και όταν ήμουν μικρός, σαν σόουμαν πάντα με εντυπωσίαζε. Πήγαινα στις συναυλίες του, ήμουν εκεί, έβλεπα και καταλάβαινα ότι η σκηνή του ανήκει, σαν να ήταν ο μοναδικός πάνω στη σκηνή.

Είναι ένα «βάρος» να είσαι ο γιος του Ντέμη Ρούσσου, τώρα που ακολουθείς τα ίδια μονοπάτια;

Θα είμαι ειλικρινής^. στην αρχή ήταν. Αλλά μετά -και το κατάλαβα δουλεύοντας με τον Γιώργο- είδα ότι το μονοπάτι που παίρνω πάει αλλού. Η πορεία σου παίρνει το δικό της δρόμο, και δεν υπάρχει τίποτα άλλο μπροστά εκτός από αυτόν τον δρόμο. Οπότε πλέον, όχι δεν είναι βάρος.

Υπάρχει ο φόβος της σύγκρισης;

Δεν υφίσταται φόβος για κάτι που υπάρχει. Κάτι που υπάρχει δεν χρειάζεται να το φοβάσαι, πρέπει απλώς να το αντιμετωπίσεις. Η σύγκριση εννοείται ότι υπάρχει. Η σύγκριση θα υπήρχε ακόμα και αν δεν ήμουν ο γιος του Ντέμη Ρούσσου. Πριν μερικά χρόνια είχα ανεβάσει ένα βίντεο στο YouTube και κάποιος νόμισε ότι ήμουν ο Τζακ Μπλακ! Μου είπε «κύριε Μπλακ λατρεύω τη δουλειά σας» (γέλια). Του απάντησα ότι δεν είμαι ο Τζακ Μπλακ και τον ευχαρίστησα, το θεωρώ τρομερό κομπλιμέντο γιατί λατρεύω τον τύπο!

Όταν δεν έχεις φτάσει σε σημείο να φτιάξεις ένα όνομα, θα υπάρχει η σύγκριση με οποιονδήποτε. Είναι πάντα κάτι που κάνουμε γιατί σαν άνθρωποι θέλουμε να καταλαβαίνουμε αυτά που βλέπουμε^. στην πορεία καταλαβαίνεις τη δική του ουσία. Όλοι οι καλλιτέχνες το έχουν ζήσει αυτό, εγώ ένα παραπάνω λόγω του Ντέμη. Έναν δεύτερο Ντέμη Ρούσσο δεν θα βρεις, πολύ απλά. Και δεν χρειάζεται, υπάρχει ήδη! Κατάφερε αυτό που κατάφερε και κανείς δεν μπορεί να του το πάρει ή να το κάνει καλύτερα^. μπορεί να το κάνει όμως διαφορετικά. Δεν μπορείς να κάνεις τέχνη αν δεν είσαι ο εαυτός σου. Και δεν μπορείς να συγκρίνεσαι με κάποιον αν είσαι ο εαυτός σου.

Τι είναι για εσένα ο Βαγγέλης Παπαθανασίου, στην καρδιά σου και στις αναμνήσεις σου;

Ο Βαγγέλης ήταν ιδιοφυής, είχε εφεύρει συνθεσάιζερ για να του είναι πιο εύκολα στη χρήση του. Ήμουν μικρός τελευταία φορά που είδα τον Βαγγέλη, πιο μικρός από 17 ετών. Τότε ο πατέρας μου πια είχε τη δική του καριέρα και ο Βαγγέλης είχε τη σπουδαία πορεία του, έτσι δεν βλεπόντουσαν πια όπως όταν συνεργάζονταν. Η μόνη διαφορά ήταν ένα άλμπουμ που έφτιαξαν μαζί, το Reflections και αυτό είναι ίσως η πιο έντονη μνήμη που έχω από εκείνον.

Θυμάμαι έντονα το στούντιο του στο Λονδίνο, με ξεχωριστούς χώρους για κάθε είδος οργάνων, θυμάμαι το χώρο με ό,τι κρουστά μπορείς να φανταστείς! Αυτός ήταν ο αγαπημένος μου χώρος. Είχε ακόμα και ένα τεράστιο γκονγκ που λάτρευα να το χτυπάω μικρός. Έπαιζα ατελείωτες ώρες όσο δούλευαν οι μεγάλοι. Όποτε σκέφτομαι τον Βαγγέλη, σκέφτομαι τη μουσική, πάντα η μουσική ήταν γύρω από αυτό τον άνθρωπο. Για εμένα ήταν σαν θείος ο Βαγγέλης. Τον βλέπαμε αρκετά συχνά τότε, είχε πολλή πλάκα, ήταν φοβερός. Μου έλεγε ότι όταν ήμουν πολύ μικρός, ανέβαινα πάνω στην πλάτη σαν άλογο και παίζαμε. Ήταν μεγάλη καρδιά, πολύ γενναιόδωρος άνθρωπος.

Υπάρχει κάτι που σου έχει πει ο πατέρας σου και το κρατάς πάντα;

Ο κόσμος θέλει αυτό που ξέρει, αλλά δεν ξέρει αυτό που θέλει. Αυτό πάντα το θυμάμαι.

Υπάρχει κάτι που θα ήθελες να του πεις εσύ;

Νομίζω ότι το κάλυψα αυτό αρκετά στο τραγούδι When We Meet Again. Αυτό είναι μια παγίδα γιατί πάντα θα ευχόμαστε να γυρίσουμε πίσω το χρόνο, να προλάβουμε να πούμε κάτι. Πες ότι ερχόταν ένα τζίνι και μου έλεγε «θα σου δώσω πίσω τον μπαμπά σου για ένα 24ωρο», θα ήταν τέλεια, θα είχα ακόμα μια μέρα με τον πατέρα μου και θα σκεφτόμουν όσα θα κάναμε! Αλλά ο χρόνος θα έφευγε αστραπιαία και θα συνειδητοποιούσα ότι και πάλι δεν προλάβαμε να τα πούμε όλα. Σημασία έχει ο χρόνος που πέρασε και το τι θυμάσαι, το τι κρατάς ακόμα μαζί σου. Αυτό έχει σημασία όταν «φεύγει» κάποιος… Αλλά και πάλι, αυτό το μαθαίνεις με τον χρόνο…

Έχεις επόμενα σχέδια;

Βγαίνει το ΕΡ και όλα τα σχεδιάζουμε. Όλα είναι στο πρόγραμμα και οργανώνονται με την ώρα τους. Έχουμε τελειώσει ηχογραφήσεις, θα βγουν και τα υπόλοιπα τραγούδια και όταν είμαστε έτοιμοι θα κάνουμε τα live. Όλα καλά!

Ακούστε το «The Fight Song» ψηφικά