Μια κρυμμένη τοιχογραφία του Γκέρχαρντ Ρίχτερ μόλις αποκαλύφθηκε

Σχεδόν πέντε δεκαετίες μετά τη δημιουργία της, μια τοιχογραφία του Γκέρχαρντ Ρίχτερ στο Γερμανικό Μουσείο Υγιεινής στη Δρέσδη, που κάποτε αγνοήθηκε, έρχεται ξανά στο φως.

Αυτό το γεγονός σηματοδοτεί την εκ νέου ανακάλυψη και αποκατάσταση ενός σημαντικού κομματιού που αντικατοπτρίζει την πρώιμη καριέρα και τις εξελισσόμενες προοπτικές του διάσημου καλλιτέχνη.

Πρόκειται για μια τοιχογραφία άνω των 200 τετραγωνικών μέτρων στο φουαγιέ και στα σκαλοπάτια Γερμανικού Μουσείου Υγιεινής στη Δρέσδη. Η τοιχογραφία καλύφθηκε μετά από 23 χρόνια, το 1979.

Γεννημένος στη Δρέσδη το 1932, ο Ρίχτερ ήταν μόλις 24 ετών όταν δημιούργησε την τοιχογραφία Lebensfreude (Χαρά της Ζωής) για τη διατριβή του στην Ακαδημία Καλών Τεχνών της Δρέσδης. Το έργο δείχνει ομάδες με χαρούμενες φιγούρες που ασχολούνται με καθημερινές και ψυχαγωγικές δραστηριότητες, όπως χορό, πηγαίνοντας σε μια παραλία ή κάθονται σε ένα πάρκο.

Betty, έργο του Ρίχτερ με την 11χρονη κόρη του, 1988 / St. Louis Art Museum

Σύντομα, τμήματα της τοιχογραφίας θα αποκαλυφθούν και θα γίνουν ορατά στο κοινό για πρώτη φορά εδώ και δεκαετίες. Θα παρουσιαστούν στο μουσείο φέτος στο πλαίσιο ειδικής έκθεσης εκεί. Οι επισκέπτες του μουσείου θα μπορούν να δουν τον συντηρητή Albrecht Körber να αφαιρεί τη λευκή μπογιά που καλύπτει την τοιχογραφία του Richter από τις 9 Μαρτίου.

Ο Ρίχτερ αρχικά αρνήθηκε την προσφορά του μουσείου το 1994 να αποκαλύψει και να παρουσιάσει το έργο τέχνης, θεωρώντας την τοιχογραφία ως μη απαραίτητη. «Η τοιχογραφία δεν είναι ένα από τα έργα τέχνης που αξίζει να διατηρηθούν στον κόσμο», είπε. Ωστόσο, η στάση του άλλαξε μέχρι το 2022, σχεδόν τρεις δεκαετίες αργότερα.

Πλησιάζοντας τα 92α γενέθλιά του, οι προοπτικές του Ρίχτερ έχουν αλλάξει, όπως σημειώνει ο Ντίτμαρ Έλγκερ, διευθυντής του Αρχείου Γκέρχαρντ Ρίχτερ. Παρά την επιλεκτική αναγνώριση των επίσημων έργων του που ξεκινούσαν το 1962, αυτή η συγκεκριμένη τοιχογραφία, «Lebensfreude» (Χαρά της Ζωής), που απεικονίζει ζωντανές, καθημερινές σκηνές, άντεξε μετά την απόδραση του από την Ανατολική Γερμανία το 1961, δυο μήνες πριν χτιστεί το τείχος. Εγκαταστάθηκε στο Ντίσελντορφ, όπου δίδαξε στην Ακαδημία Καλών Τεχνών από το 1971 έως το 1994.

Το έργο προγραμματίζεται να εκτεθεί σταδιακά και σε αυτό απεικονίζεται ο πρώιμος εναγκαλισμός του Σοσιαλιστικού Ρεαλισμού από τον Ρίχτερ, με εντολή των κομμουνιστικών αρχών της Ανατολικής Γερμανίας. Παρά τη μεταγενέστερη αποστασιοποίηση από τέτοιες επιβεβλημένες καλλιτεχνικές νόρμες μετά την έκθεσή του το 1959 σε ευρύτερες μορφές δυτικής τέχνης αυτό το έργο συνέβαλε στην ακαδημαϊκή και δημιουργική του εξέλιξη.

Η επικάλυψη της τοιχογραφίας το 1979 συμβόλιζε την απόρριψη των αξιωματούχων της Ανατολικής Γερμανίας. Η έκθεση που θα επακολουθήσει θα επανεξετάζει την αφήγηση της κομμουνιστικής εποχής του μουσείου.

Το Γερμανικό Μουσείο Υγιεινής -το οποίο ιδρύθηκε αρχικά από έναν επιχειρηματία οδοντικής υγιεινής το 1912- ανανεώνεται πλέον ως φάρος ανθρώπινων εμπειριών, και με την αποκατάσταση της τοιχογραφίας αξίας 220.000 ευρώ που υποστηρίζεται από πολλά ιδρύματα και ιδρύματα, υφαίνει μια ιστορία καλλιτεχνικής αντοχής, πολιτικής αλλαγής και πολιτιστικής μνήμης.

Με πληροφορίες από artnews