Frankrijk breekt met traditie: voor de derde keer ooit zingt het niet in het Frans

In Nederland waren we enigszins geschokt toen bleek dat we een Nederlandstalig nummer zouden inzenden voor het Eurovisie Songfestival, maar in Frankrijk weten ze bijna niet beter dan zingen in eigen taal. Toch breekt het land dit jaar met die traditie: voor de derde keer in 63 deelnames wordt er geen woord Frans gezongen.

Fransen vinden het belangrijk dat er Frans wordt gesproken en gezongen: niet voor niets moeten radiostations zelfs aan een quotum van Franstalige nummers voldoen. Tom Leeb, de Frans deelnemer van 2020, kreeg heel Frankrijk over zich heen, toen bleek dat zijn nummer grotendeels Engelstalig was en daarom werd de tekst aangepast. Uiteindelijk was dat voor niets, want het Songfestival ging dat jaar niet door en Leeb keerde niet terug.

Voor het ongetrainde oor klinkt Fulenn wellicht een beetje Frans, maar Alvan & Ahez zingen toch echt in het Bretons. Daarmee zijn ze pas de tweede act die dat doet: in 1996 zond Frankrijk Dan Ar Braz & Héritage des Celtes naar het Eurovisie Songfestival met het nummer Diwanit Bugale. Daardoor hoorden we de Keltische taal voor het eerst op het muziekfestival.

Meer aandacht voor het Bretons

In 2011 zong Amaury Vassili het nummer Sognu, dat geheel in het Corsicaans was. Maar verder voerde de Franse taal eigenlijk altijd de boventoon. De jonge leden van gelegenheidskwartet Alvan & Ahez vonden het belangrijk om met die traditie te breken, vertellen ze aan NU.nl. Zij willen meer aandacht voor het Bretons.

“In Bretagne spreken slechts nog een paar honderdduizend mensen Bretons en het grootste gedeelte van die sprekers is zeventigplus. Dat is zo zonde, want het is een prachtige taal. Voor ons is het onderdeel van wie wij zijn, onderdeel van ons moederland en we willen laten horen hoe trots we zijn”, aldus zangeres Marine Lavigne.

Ahez is een driekoppige vrouwengroep en bij toeval ontmoetten zij Alvan of Alexis Morvan-Rosius, zoals de zanger eigenlijk heet. “Ik wilde al heel lang iets met de Bretonse taal. Dus ik heb geprobeerd mijn oma en moeder voor me te laten zingen, maar dat klonk nergens naar. Toen kwam ik Marine tegen in een bar en raakten we in gesprek over muziek. Het heeft zo moeten zijn inderdaad, want alle puzzelstukjes pasten ineens in elkaar”, aldus Alvan.

Artiesten zijn geen Songfestival-fans

Samen met Lavigne, Sterenn Diridollou en Sterenn Le Guillou werkte Alvan aan wat wij nu kennen als Fulenn. Deelname aan het Songfestival was niet de eerste gedachte, moet de zanger bekennen. Alle vier zijn ze er niet per se fan van.

“Het kwam op ons pad en daarom zijn we het gaan doen, maar ik had geen flauw idee dat het zo groot was of hoe het precies werkte. Dat we meteen door zijn naar de finale is iets waar we regelmatig naar gevraagd worden, maar wij weten eerlijk gezegd niet beter. Voor ons waren de halve finales niet iets waar we bij hebben stilgestaan.”

Dansen staat voor seksualiteit

Omdat Frankrijk tot de zogeheten Big Five behoort, maakt het publiek zaterdag pas voor het eerst echt kennis met Fulenn. Het nummer is gebaseerd op een oude Keltische mythe van een vrouw die niets liever wil dan dansen, maar die van haar familie te horen krijgt dat dit niet de bedoeling is.

Lavigne: “De vrouw wordt opgesloten in een toren, maar weet te ontsnappen en gaat toch weer dansen. Ze valt voor een demon die je kunt vergelijken met de duivel. Het dansen wordt haar einde. Geen verhaal geschikt voor een Disney-film hè? Haha.”

Toch is de boodschap van Fulenn niet zo duister als dit verhaal doet vermoeden, want voor de vier staat het verhaal juist voor doen waar jezelf zin in hebt en je eigen keuzes kunnen maken. “Deze vrouw komt weliswaar aan haar einde, maar ze heeft genoten van wie ze is en wat ze wil. Ik geloof dat het dansen symbool stond voor haar seksualiteit en dat het verteld werd om meisjes ervan te weerhouden daaraan toe te geven. Wij willen juist uitdragen dat je dat wel moet doen: lekker zijn wie je zelf wil zijn.”