Brat we wzruszających słowach pożegnał Macieja Damięckiego: Cześć i sława Maciejaszku

Maciej Damięcki spoczął na warszawskich Powązkach. Aktor zmarł 17 listopada br. w wieku 79 lat. Żegnał go m.in. brat Damian Damięcki.

Maciej Damięcki spoczął na warszawskich Powązkach. Aktor zmarł 17 listopada br. w wieku 79 lat. W ostatniej drodze artyście towarzyszyła rodzina oraz wielu przyjaciół i osób z branży filmowej. Podczas mszy świętej wzruszającymi słowami pożegnał go brat Damian Damięcki.

Pogrzeb Macieja Damięckiego odbył się w środę 29 listopada 2023 r. W mszy, którą odprawiono się w kościele p.w. św. Karola Boromeusza na Starych Powązkach, wzięła udział nie tylko rodzina. Pojawili się też fani i przyjaciele zmarłego. Do zebranych przemawiali m.in. córka Matylda Damięcka i brat Damian Damięcki.

Artysta spoczął w rodzinnym grobowcu. Nieopodal w Alei Zasłużonych spoczywa już jego sławny ojciec Dobiesław Damięcki i jego matka Irena Górska-Damięcka, którzy też byli aktorami.

Słowa Damiana Damięckiego poruszyły wszystkich

Choć wszyscy przez lata brali ich za bliźniaków, Damian Damięcki był trzy lata starszy od brata. W dorosłym życiu zarówno Damian jak i Maciej zdecydowali się na aktorstwo. Jednak to dla Macieja granie, a zwłaszcza teatr były całym życiem.

Podczas mszy pożegnalnej Damian Damięcki wspominał młodszego brata i czasy ich szalonego dzieciństwa.

— Żegnam cię kochany bracie, kumplu i przyjacielu. Kiedy Maciek się urodził, podobno ja przez tydzień nie przyjmowałem pokarmu, wściekły za zabranie mi przywilejów królewicza. Potem było szaleństwo dzieciństwa i młodość, spędzane na żoliborskich podwórkach. Ojca zabrakło, mama pracowała, więc ja miałem się opiekować bratem, a ten bardzo udanie ukrywał swoje pomysły spod ciemnej gwiazdy — mówił Damian i opowiedział kilka historii, które utknęły mu w pamięci.

— Obok domu były wielkie leje po bombach, gdzie zbierała się woda, która zamarzała w zimie. Powstawały tam wspaniałe lodowiska i wszystkie dzieciaki przychodziły tam na łyżwy. Ktoś pewnie z nudów wyrąbał w lodzie przerębel, Maciek wpadł w tę dziurę. Gdy dobiegłem, już nie było go widać, położyłem się na lodzie i jakoś go namacałem. Z pomocą kolegów wyciągnęliśmy go. On otrzepał się jak pies i z rykiem “Pani Mario” polazł przez ulicę, nie zwracając uwagi na samochody — mówił.

Damian Damięcki wspomniał też historię, która już wtedy pokazywała szalony i zawadiacki charakter młodszego brata.

— Kiedyś gdy nasz ojciec jeszcze żył wybieraliśmy się w trzech na spacery wzdłuż ulicy Słowackiego. Ulicą okołu roku 48., 49. codziennie szło wojsko, kompania za kompanią na nadwiślańskie poligony, oczywiście z przytupem i śpiewem. Ojciec brał Maćka za rękę, dołączali do ostatniej czwórki i tak wspólnie z wojem niosąc sprzęt i śpiewając, szli aż nad Wisłę. Ja szedłem chodnikiem i myślałem, że zapadnę się pod ziemię ze wstydu. Ten obraz jawi mi się dziś jako sygnał radości i beztroski Macieja — wspomina Damian.

Aktor podczas przemowy nie potrafił ukryć wzruszenia i pożegnał brata słowami, które sprawiły, że łzy napłynęły do oczu wszystkim.

— Maciek był wspaniałym aktorem, każda nawet najmniejsza jego rola to majstersztyk, a rola bliźniaków w Klossie, rozkoszna. W życiu zawodowym był bardzo podporządkowany planom teatralnym, o odwołaniu jakiegokolwiek spektaklu nie mogło być mowy. Teatr, teatr i jeszcze raz teatr. Właśnie miał zaplanowane przedstawienie, a już się źle czuł, był po wielu operacjach, rehabilitacjach, a jednak zagrał. Ale po trzech dniach zszedł już na zawsze z tej najpiękniejszej sceny, jaką jest życie. Maciejaszku, tak jak nasz kochany ojciec witał i żegnał wszystkich słowami “Cześć i sława”, tak i ja cię żegnam. Kochałem cię, kocham i zawsze będę cię kochał. Cześć i sława Maciejaszku — powiedział na koniec Damian Damięcki.