Dlaczego z wiekiem stajemy się coraz niżsi? "Wskaźnik innych prawdziwych przyczyn"

Dlaczego z wiekiem stajemy się coraz niżsi?

Ludzie na starość się “kurczą”, a cały proces zaczyna się już po 40. roku życia. Najnowsze badania szwedzkich i duńskich naukowców sugerują, że osoby, które najszybciej maleją, są bardziej narażone na przedwczesną śmierć. Omawiamy to ciekawe zjawisko.

• Im człowiek starszy, tym mniejszy. Osoby w podeszłym wieku mogą zmaleć od 4 do 6 cm
• Badania wykazały, że obniżony wzrost może wiązać się z wyższym ryzykiem występowania chorób sercowo-naczyniowych
• Utrata każdego centymetra wzrostu wiązała się z większym ryzykiem śmierci o 14-21 proc.
• Wysoka aktywność fizyczna jest prawdopodobnie powiązana ze zmniejszoną utratą wzrostu, co wpływa na wydłużenie życia
• Więcej artykułów znajdziesz na głównej stronie Onet.pl

Badacze z Uniwersytetu w Göteborgu twierdzą, że utrata wzrostu wśród kobiet w średnim wieku, wydaje się powiązana z większym ryzykiem śmierci, w tym główne z powodu chorób układu krążenia. Swoje odkrycia naukowcy opisali w czasopiśmie “BMJ Open”. W badaniu wzięło udział 2 tys. 406 Szwedek i Dunek urodzonych w latach 1908-1952. “Utrata wzrostu prawdopodobnie nie jest czynnikiem ryzyka sama w sobie, ale raczej wskaźnikiem innych prawdziwych przyczyn” – tłumaczy współautorka badania, dr Sofia Klingberg.

Dlaczego “kurczymy się” z wiekiem?

Może trudno w to uwierzyć, ale kiedy wstajemy rano, jesteśmy nawet o jeden centymetr wyżsi niż wieczorem. Istnieje na to dobre wytłumaczenie. Kręgosłup człowieka składa się z kręgów: siedmiu kręgów szyjnych, dwunastu piersiowych i pięciu lędźwiowych. Między kręgami tkwią poduszeczki. Są to krążki międzykręgowe, czyli dyski. To one chronią kręgi i działają jak swego rodzaju amortyzatory. Dzięki nim kości nie trą jedna o drugą. Rano poduszeczki te są pełne wody i pękate, ale gdy tylko wstaniemy, zaczyna oddziaływać siła ciążenia i poduszeczki ulegają zgniataniu. Część płynu jest z nich wypychana, przez co się spłaszczają, a my automatycznie się zmniejszamy. W ciągu dnia dyski mogą stracić do jednej dziewiątej swojej zawartości. Nocą krążki międzykręgowe ponownie napełniają się wodą i płynem i znów pęcznieją. W ten sposób nasze ciało się regeneruje.

Im organizm starszy, poduszeczki między kręgami wysychają bardziej i nie odnawiają się już tak szybko. Z tego powodu osoby w podeszłym wieku mogą zmaleć od 4 do 6 cm. Cały ten proces rozpoczyna się już po 40. roku życia. Do zmniejszania przyczynia się też ogólne osłabienie włókien mięśniowych oraz deformacja kręgosłupa.

Intrygujące badania

Naukowcy z Uniwersytetów w Göteborgu i Kopenhadze przez wiele lat badali związek pomiędzy utratą wzrostu a ryzykiem występowania chorób układu krążenia. Pierwszych pomiarów wzrostu dokonano na początku badań, kiedy średni wiek Szwedek i Dunek wynosił odpowiednio 47 i 44 lata. Kolejny raz zmierzono wzrost tych samych kobiet po 10-13 latach. Od tego momentu przez kolejne 17-19 lat zmarło 625 uczestniczek, z czego 157 z powodu chorób układu krążenia, a 37 z powodu udaru. Zespół zaobserwował również, że ogólnie kobiety straciły średnio 0,8 cm wzrostu w ciągu około 11 lat.

Udało się dokładnie określić związek “kurczenia” ze śmiertelnością. Utrata każdego centymetra wiązała się z większym ryzykiem śmierci o 14 proc. u Szwedek i o 21 proc. u Dunek. Naukowcy uwzględnili też inne czynniki – wagę, palenie papierosów, aktywność fizyczną, spożycie alkoholu czy poziom wykształcenia.

Aktywność fizyczna zmniejsza utratę wzrostu

Zespół naukowców w toku badań odkrył też, że kobiety, które w czasie wolnym regularnie podejmowały aktywność fizyczną o dużej intensywności, wykazywały mniejszą utratę wzrostu niż te, które ćwiczyły sporadycznie. “Wysoka aktywność fizyczna jest prawdopodobnie powiązana ze zmniejszoną utratą wzrostu, zarówno poprzez zmniejszenie utraty masy kostnej związanej z wiekiem, jak i poprzez zwiększoną siłę mięśni i bardziej wyprostowaną postawę” – tłumaczy doktor Klingberg, jednocześnie dodając, że związek między utratą wzrostu a ryzykiem śmierci utrzymuje się nawet po uwzględnieniu ćwiczeń.

Autorzy publikacji podkreślają, że monitorowanie utraty wzrostu powinno być powszechną praktyką przy określaniu ryzyka rozwoju chorób sercowo-naczyniowych i warto zwracać na to uwagę.

Źródła: