To nie była debata, a cyrk. Posłowie prawicy nie przyszli, później wygłaszali oświadczenia [KOMENTARZ]

Pusta sala

Naiwnym był ten, kto liczył, że debata na temat aborcji zostanie przez Sejm potraktowana poważnie. Posłowie prawicy nie pofatygowali się, żeby wysłuchać wnioskodawczyń. Tłumnie zjawili się natomiast, by wygłaszać luźno związane z tematem oświadczenia – o płodach, Hitlerze i Janie Pawle II.

W Sejmie przedstawiano w czwartek cztery projekty ustaw dotyczących aborcji. Przez dłuższą chwilę było spokojnie – wnioskodawczynie mówiły o ustawach, a wicemarszałek Czarzasty, z szacunku do tematu, pozwolił na nieco dłuższe wypowiedzi. Na sali było poważnie, ale nie dlatego, że nastrój Czarzastego przeniósł się na posłów, prawej strony sali po prostu nie było. Z zaledwie garstką obecnych posłów PiS wstęp do debaty przebiegał bez większych zakłóceń.

9. Posiedzenie Sejmu X Kadencji

Aż nadszedł czas na pytania, do których zapisało się od razu niemal sto osób, a dopisywały się wciąż kolejne. Posłowie objawili się na sali i przebierali nogami w oczekiwaniu na swoją minutę na mównicy. O co pytali? Prawie o nic. Ta część debaty powinna nazywać się “Mam coś do powiedzenia”.

Zobacz wideo Scheuring-Wielgus ostro do żony Bosaka: To był Pani wybór! Proszę nie robić z siebie matki Polki

Posłowie prawicy przedstawiali swoje przygotowane wcześniej oświadczenia. Jeden poseł chciał pokazywać zdjęcie USG swojego dziecka, inna posłanka płakała, bo nie jest łatwo być matką trójki małych dzieci.

Do absurdalnego powtarzania argumentów dochodziło, ponieważ parlamentarzyści nie słuchali nie tylko wnioskodawczyń, ale też siebie nawzajem. I tak co najmniej dwóch posłów opowiedziało tę samą anegdotkę, jeden przypisał słowa Janowi Pawłowi II, drugi Matce Teresie. Papież pojawiał się w wypowiedziach częściej, zwłaszcza popularne były cytaty z wizyty Wojtyły w Kaliszu.

Przekaz dnia o prawie międzynarodowym i “zespole poaborcyjnym”

Pierwsze czytanie projektów poselskich o zmianach w prawie do aborcji w Sejmie, 11 kwietnia 2024 r.

Wielu uczestników debaty, jak gdyby dostali w pewnym momencie wiadomość z przekazem, powtarzało, że prawa do aborcji nie ma w żadnym międzynarodowym traktacie, w przeciwieństwie do prawa do życia. To narracja forsowana obecnie przez Ordo Iuris, które polskim europosłom rozesłało “memorandum”, by wiedzieli, jak głosować i co mówić, gdy będą debatować nad wpisaniem prawa do aborcji do Karty Praw Podstawowych. Dr Katarzyna Sękowska-Kozłowska z Centrum Praw Człowieka Instytutu Nauk Prawnych Polskiej Akademii Nauk odkłamywała tę narrację na łamach OKO.Press:

Żaden z międzynarodowych traktatów z zakresu ochrony praw człowieka nie definiuje dolnej granicy prawa do życia i nie określa w sposób jednoznaczny, że prawo to przysługuje od momentu poczęcia. W przypadku konfliktu między ochroną płodu ludzkiego a prawami kobiety, w tym w szczególności prawem do życia i ochrony zdrowia, priorytet ma ochrona życia i zdrowia kobiety.

Fakty nie przeszkadzają jednak posłom PiS. Jedna z posłanek głosem nieznoszącym sprzeciwu wykładała na temat “syndromu postaborcyjnego”. Badania jednoznacznie wskazują, że taki syndrom nie istnieje, jest wymysłem lobby antyaborcyjnego, ale kto by się tym przejmował? Próbowano też przekonywać, że liberalizacja aborcji ostatecznie doprowadzi do wyludnienia, że wnioskodawczynie chcą zabijać ludzi na ulicach, a ostatecznym argumentem była rzekoma niezgodność projektów z konstytucją. Wnioskodawczynie odpowiadały na zarzuty, ale nawet gdyby bardzo chciały, nie zdołałyby odnieść się do wszystkich bzdur.

Marsz w Obronie Dzieci w związku z pierwszym czytaniem projektów ustaw dot. aborcji w Sejmie.

W “pytaniach” pojawiał się również – niejednokrotnie – Adolf Hitler, do którego porównywano twórców projektów ustaw. To nic nowego, przeciwnicy aborcji zawsze podnoszą, że w czasie okupacji Polki miały prawo do aborcji, nie wspominając natomiast, że Niemkom w III Rzeszy całkowicie przerywania ciąży zabraniano.

Plastikowe płody dla posłów

Debata przeniosła nas też do wczesnych lat 90. Poseł Dariusz Matecki w akompaniamencie odtworzonego z telefonu bicia serca dziecka, informował, że w dniu głosowania będzie rozdawał małe plastikowe płody. To rekwizyt znany sprzed 30 lat, wspominał o nim Andrzej Morozowski, który w tamtych czasach był reporterem sejmowym:

Wiadomo było, że naciskani przez Kościół posłowie, w większości katolicy, w końcu ustawę uchwalą. Sejm zalewały w tym czasie ulotki pokazujące makabryczne zdjęcia płodów po aborcji. Pewna posłanka ZChN-u, lekarka, twierdziła, że z nienarodzonych dzieci robi się kremy upiększające dla kobiet. Pamiętam, jak któraś z organizacji broniących życia poczętego rozłożyła w sejmie plastikowe pojemniki wielkości kurzych jajek, w których w wacie leżały plastikowe figurki dzieci. Zachwycał się nimi Stefan Niesiołowski, wówczas członek ZChN-u i zwolennik zakazów aborcyjnych. Na pojemnikach umieszczono napis: “Nie zabijaj”.

Cała dyskusja trwała od 12:45 do niemal 19:00. Na myśl przychodzi tylko cytat z pewnego prawicowego publicysty, który słynie ze swoich niezbyt wysokich umiejętności researchu: “trzeba mieć minimum szacunku dla ludzi, a nie pierdoły opowiadać”.