Στο στοργικό σπίτι ενός αυτοδίδακτου designer

02/05/2024

Ο Χάρης Ρηγάλος είναι η περίπτωση που αν έχεις κάνεις σπουδές στην εσωτερική διακόσμηση, σκίζεις το πτυχίο σου και το πετάς κατευθείαν στα σκουπίδια. Ο ίδιος είναι εντελώς αυτοδίδακτος, η ζωντανή απόδειξη ότι το ταλέντο και η αισθητική είναι τελικά ποιότητες που έχεις μέσα σου, ανεξαρτήτως περιβάλλοντος, σπουδών και των όποιων καταβολών.

Τις καρέκλες που φτιάχνει τις βρίσκει συνήθως παρατημένες ή σε παλιατζίδικα, σε κακή κατάσταση, και σιγά σιγά, με τη λογική του recycling, τους δίνει την ταυτότητα που εκείνος θέλει. Σχεδιάζει, κατασκευάζει μόνος του και ασχολείται και με το interior, δημιουργώντας ένα αυτόνομο, δικό του, ντιζαϊνάτο σύμπαν.

Τον γνώρισα στο εστιατόριο «Τέρας» που έχει ανοίξει τα τελευταία χρόνια με μια παρέα φίλων του στον Νέο Κόσμο. Το μαγαζί είναι ξεκάθαρα ποτισμένο με την αισθητική του και λειτουργεί απ’ το πρωί και ως εκθεσιακός χώρος αλλά και ως πωλητήριο. «Βλέπεις καρέκλα, σου αρέσει, την αγοράζεις», αυτή ήταν, τουλάχιστον αρχικά, η λογική.

Δεν μπορώ εύκολα να περιγράψω το στυλ του Χάρη. Μοιάζει σαν «χιπστερική αποδόμηση». Σαν να χτυπάς με ένα σφυρί το εξωτερικό περίβλημα της χίπστερ αισθητικής και στο βάθος να βρίσκεις μια απλότητα συγκινητική και καθόλου επιτηδευμένη.

Δεν σχεδίαζα επαγγελματικά, δεν ήξερα να δουλέψω μακέτα, έκανα ό,τι έκανα αυτοσχεδιαστικά. Έπρεπε όλο αυτό να το κάνω σοβαρά. Έτσι, μπήκα στο εργαστήριο και είπα να ασχοληθώ με το έπιπλο. Γιατί ήταν κάτι απτό που θα μου επέτρεπε να δείξω ξεκάθαρα την αισθητική μου.

Τον επισκέπτομαι στο σπίτι του στο Παγκράτι – το εργαστήριό του είναι στον κάτω όροφο. Μου λέει ότι το κτίριο το έχουν επιμεληθεί ο Μουζάκης και ο Πανουργιάς, δυο παλιοί γλύπτες που ζούσαν εκεί. Το σπίτι του μάλιστα ήταν το παλιό εργαστήρι του Πανουργιά και το βρήκε έτσι, με το μπετόν στο ταβάνι. Ήταν ένας άδειος, ενιαίος χώρος και αποφάσισε να τον μετατρέψει σε σπίτι. Είναι εντυπωσιακό γιατί μοιάζει με λιλιπούτειο λοφτ, και απ’ τα τζάμια με το θολό γυαλί μπαίνει ένα γλυκό φως. «Είναι υπέροχο να ξυπνάς εδώ κάθε πρωί, γιατί είναι σαν να σε προστατεύει το φως. Ξυπνάς στοργικά», μου λέει.

στο στοργικό σπίτι ενός αυτοδίδακτου designer

Λιτές γραμμές, ένας μπουφές και μια βιβλιοθήκη από ένα εργοστάσιο που έκλεισε – τον ρωτάς «τι είναι τώρα αυτό;» και σου απαντά ότι είναι ένα ταμπλό με πολλές πρίζες που βρήκε σε μια οικοδομή. Ένα έντονο κίτρινο σκρίνιο. Όλα φαινομενικά αταίριαστα που με έναν παράξενο, δικό του τρόπο ισορροπούν. «Ήθελα μια ζωντανή ησυχία», μου λέει.

Το σπίτι και το εργαστήριο ακριβώς από κάτω λειτουργούν όμορφα. Το εργαστήρι είναι σαν το living room του σπιτιού. «Έρχονται φίλοι, παίζουμε μουσικές, εγώ δημιουργώ. Οπότε, με κάποιον τρόπο και τα δύο είναι χώροι δημιουργίας. Στο σπίτι σχεδιάζω τις δουλειές που κάνω με τα αρχιτεκτονικά γραφεία, τους πελάτες μου, και στο εργαστήριο, κάτω, γίνεται το πιο χειρωνακτικό κομμάτι με τα έπιπλα», λέει.

Η ζωή του είναι σαν ταινία που θα μπορούσε να είχε σκηνοθετήσει ο Γκάι Ρίτσι. Ο Χάρης δεν έχει κλείσει ακόμα τα σαράντα, αλλά διαπιστώνω ότι είναι σαν να ’χει ζήσει τρεις ζωές.

Το πρώτο σπίτι του ήταν στα Κάτω Πατήσια, όμως η μητέρα τους βρήκε μια μικρή μονοκατοικία στο Ζεφύρι κι έφυγαν με την ελπίδα ότι η περιοχή μετά το μετρό θα αναβαθμιζόταν. Έτσι βρέθηκαν οικογενειακός στο «εξωτικό Ζεφύρι», όπου έμελλε να ζήσουν πολύ δυνατές περιπέτειες. Ο ίδιος περιγράφει την εφηβεία του ως «άγρια».

Φωτ.: Πάρις Ταβιτιάν/LIFO

Ο ίδιος δούλευε από δεκατεσσάρων χρονών σε οικοδομή. Εκεί ήρθε σε επαφή με πολλά υλικά που τον γοήτευαν και τα κατέγραφε, χωρίς να γνωρίζει τι θα μπορούσε να τα κάνει. Ωστόσο τα κρατούσε μέσα του.

Κοιτώντας πλέον από απόσταση τα χρόνια αυτά, τα χρόνια αυτά είχαν μια σκληρότητα. «Χάνεις κάτι απ’ την αρχική ανεμελιά όταν εργάζεσαι απ’ τις έξι το πρωί, μετά πας απογευματινό σχολείο και το βράδυ θες να ’σαι έξω και να περνάς καλά με τους φίλους σου. Κατάφερα να τα κάνω όλα. Άλλα αυτό είχε και ένα τίμημα, από νωρίς». Του θυμίζω τι έχει πει η Μαργκερίτ Ντιράς: «Από πολύ νωρίς στη ζωή μου ήταν πολύ αργά».

Τον ρωτάω ανυπόμονα πώς ήρθε σε επαφή με το interior. Επειδή δεν ήταν μεγάλο το πατρικό τους σπίτι και ήθελε αυτονομία, στα είκοσί του έχτισε μόνος του ένα στούντιο στην ταράτσα κι αυτό ήταν μια πρώτη ένδειξη ότι το «έχει» με τα χέρια του. Ήταν μεγάλη ικανοποίηση το ότι έφτιαξε κάτι όπως το σκέφτηκε και το ήθελε, εντελώς μόνος του – και το ’φτιαξε και ωραίο. Όμως εκείνα τα χρόνια το interior δεν περνούσε απ’ το μυαλό ούτε για πλάκα.

Οι σπουδές του ήταν στη Μουσική Τεχνολογία, γιατί ήδη από τα δεκαεφτά είχε ξεκινήσει η ενασχόληση με την ηλεκτρονική μουσική, με μεγάλα πάρτι και διοργανώσεις που έκανε με την ομάδα του «beyond imagination». «Υπήρχε ένα είδος πίστης και αθωότητας σε όλους εμάς που αγαπούσαμε την ηλεκτρονική μουσική εκείνα τα πρώτα χρόνια», μου λέει.

Φωτ.: Πάρις Ταβιτιάν/LIFO

Το πρώτο σπίτι που πιάνει μόνος του είναι στο Γκάζι. Για να πληρώνει τη σχολή πιάνει και μια δουλειά σε μια εταιρεία κούριερ, πήγε καλά, κατέληξε να γίνει συνεταίρος. Όμως κάτι μέσα του, όπως και με τη μουσική και τη διοργάνωση πάρτι, του έλεγε ότι δεν ήταν αυτό που ήθελε πραγματικά να κάνει. Έτσι άφησε και την εταιρεία. Αυτή ήταν η κομβική στιγμή που επέτρεψε στον εαυτό να αφουγκραστεί τι πραγματικά ήθελε να κάνει. Έπιασε δουλειά σε μπαρ, κι αυτό του φάνηκε κολέγιο, σαν μια δεύτερη εφηβεία, σαφώς πιο ανέμελη απ’ την πρώτη. «Είχα μάθει να ξυπνάω νωρίς για τις οικοδομές, να γράφω 250 χιλιόμετρα τη μέρα πάνω σε ένα μηχανάκι και ξαφνικά με πλήρωναν για να πίνω ποτά – διακοπές. Από αυτήν τη δουλειά κέρδισα χρόνο, που αποδείχτηκε σπουδαίο δώρο. Είναι η εποχή που άρχισα να κάνω κολάζ και να γράφω τις σκέψεις μου και κάποια ποιήματα που μου βγήκαν αυθόρμητα.

«О— ОєОїПЂОО»О± ОјОїП… П„ПЊП„Оµ ОП†ОµПЃОµ ПѓП„Ої ПѓПЂОЇП„О№ ОєО¬П„О№ ОјОµОіО¬О»ОµП‚ П†П‰П„ОїОіПЃО±П†ОЇОµП‚ ОјОЇОЅО№ОјО±О» ОєП„О№ПЃОЇП‰ОЅ ПЂОїП… ОІПЃО®ОєОµ ПѓП„О± ПѓОєОїП…ПЂОЇОґО№О± ОєО±О№ О»ОП‰ вЂњО±, П‰ПЃО±ОЇО±, ОµОґПЋ ОЅО± ОєОїО»О»О®ПѓОїП…ОјОµ ПЂПЃО¬ОіОјО±П„О±вЂќ, ОєО±О№ ОєО¬ПЂП‰П‚ ОП„ПѓО№ ОѕОµОєОЇОЅО·ПѓОµ О· ПѓПЌОЅОёОµПѓО·. ОћОµОєОЇОЅО·ПѓО± ОЅО± П„О·П‚ П†П„О№О¬П‡ОЅП‰ П„Ої ПЂПЃПЋП„Ої ОєОїО»О¬О¶ ОіО№О± ОЅО± П„О·П‚ П„Ої ОєО¬ОЅП‰ ОґПЋПЃОї. ОќОїОјОЇО¶П‰ ПЊП„О№ П„ПЊПѓОї О· ОјОїП…ПѓО№ОєО® ПЊПѓОї ОєО±О№ П„О± ОєОїО»О¬О¶ О±ПЂОїОєО¬О»П…П€О±ОЅ П„О· ПѓП…ОЅОёОµП„О№ОєО® ОјОїП… О№ОєО±ОЅПЊП„О·П„О±. О†ПЃП‡О№ПѓО± ОЅО± ОЅО№ПЋОёП‰ П‰ПЃО±ОЇО± ОјОµ О±П…П„ПЊ, О¬ПЃОµПѓОµ ОєО±О№ ПѓП„ОїП…П‚ О¬О»О»ОїП…П‚. О О±ПЃО¬О»О»О·О»О±, ПѓП…ОЅОП‡О№О¶О± ОєО±О№ П„Ої ОіПЃО¬П€О№ОјОї. ОЈОµ ОєО¬ПЂОїО№Ої ПѓП…ПЃП„О¬ПЃО№ П…ПЂО¬ПЃП‡ОµО№ ОјО№О± ПѓОµО№ПЃО¬ ОґО№О·ОіО·ОјО¬П„П‰ОЅ, О±О»О»О¬ ОґОµОЅ ОѕОПЃП‰ О±ОЅ ОёО± П„О· ОІОіО¬О»П‰. О О¬ОЅП„П‰П‚, П„О± ОіПЃО±ПЂП„О¬ ОµОЇОЅО±О№ О· П€П…П‡ОїОёОµПЃО±ПЂОµОЇО± ОјОїП…В».

Όσον αφορά τη μουσική, ήταν πάντα αυστηρός με τον εαυτό του. Με τις λέξεις και τα κολάζ βρήκε μια ελευθερία, η σχέση του έγινε πιο βιωματική με αυτά. Όμως δεν είχε σκεφτεί ποτέ με όρους δημιουργίας, πάντα σκεφτόταν με όρους επιβίωσης.

Η έννοια του καλλιτέχνη τού είναι αφηρημένη, δεν τη χρησιμοποιεί. Όταν τον ρωτάνε τι κάνει λέει ότι ψάχνει τον πιο διασκεδαστικό τρόπο για να επιβιώσει.

Φωτ.: Πάρις Ταβιτιάν/LIFO

«О•ПЂОµО№ОґО® ОП‡П‰ ОјОµОіО±О»ПЋПѓОµО№ ПѓОµ ООЅО± ПЂОµПЃО№ОІО¬О»О»ОїОЅ ПЂОїП… ОґОµОЅ ОјО№О»ОїПЌПѓО±ОјОµ, О· ПЂОїОЇО·ПѓО· ОєО±О№ П„О± ОіПЃО±ПЂП„О¬ ОјОµ ОІОїО®ОёО·ПѓО±ОЅ ОЅО± ОІО¬О»П‰ П„О· ПѓОєОП€О· ОјОїП… ПѓОµ П‡О±ПЃП„ОЇ ОєО№ О±П…П„ПЊ ОјОµ ООєО±ОЅОµ ОЅО± ОєО±П„О±О»О¬ОІП‰ ПЂОїО№ОїП‚ ОµОЇОјО±О№. ОњОµОіО¬О»П‰ПѓО± ОјОµ вЂњОґПЃОїОјОЇПѓО№ОїП…П‚вЂќ, ПЊП‡О№ ОјОµ ОєО±О»О»О№П„ОП‡ОЅОµП‚, ПЊПЂОїП„Оµ ОјОПѓО± ОјО±П‚ П…ПЂО¬ПЃП‡ОµО№ ОєО±О№ ОєО¬П„О№ О¬ОіОЅП‰ПѓП„О·П‚ ПЂПЃОїОО»ОµП…ПѓО·П‚ ПЂОїП… ОјО±П‚ ОїОґО·ОіОµОЇВ».

ΕΠΙΛΟΓΕΣ

Μήπως το Coachella 2024 χορεύει με πι;

Μήπως το Coachella 2024 είναι το τέλος μιας εποχής;

20.4.2024

Σάκης Καρπάς: «O κόσμος θα μας πει να συνεχίσουμε ή θα μας στείλει σπίτι μας»

Unboxholics: «O κόσμος θα μας πει να συνεχίσουμε ή θα μας στείλει σπίτι μας»

17.4.2024

Είναι ο νέος «Ripley» ο πιο ταλαντούχος από όλους;

19.4.2024

Τον ρωτάω πώς γίνεται, ενώ δεν έχει τέτοιες εικόνες, δεν έχει μελετήσει ή δει άλλα σπίτια, να συνθέτει και να φτιάχνει καλόγουστα σπίτια και αντικείμενα.

Σηκώνει τους ώμους ψηλά, ειλικρινά δεν ξέρει να μου πει, μόνο ότι αποτύπωνε από μικρός τα υλικά κι αυτά του δημιουργούσαν ένα συναίσθημα Πάνω σε αυτό το συναίσθημα πατάει και όταν κάνει interior.

«ОљОїО№П„ПЋОЅП„О±П‚ ПЂОЇПѓП‰, ОёО± ОО»ОµОіО± ПЂП‰П‚ О±П…П„ПЊ ПЂОїП… О®ОѕОµПЃО± П„ОµО»О№ОєО¬ ОЅО± ОєО¬ОЅП‰, П‡П‰ПЃОЇП‚ ОЅО± П„Ої ОП‡П‰ ОґО№ОґО±П‡ОёОµОЇ, О®П„О±ОЅ ОЅО± ОґО·ОјО№ОїП…ПЃОіПЋ О±П„ОјПЊПѓП†О±О№ПЃО±. О‘П…П„ПЊ ОјО¬О»О»ОїОЅ О®П„О±ОЅ ОєО±О№ П„Ої П‡О±ПЃО±ОєП„О·ПЃО№ПѓП„О№ОєПЊ ОєО¬ПЂОїО№П‰ОЅ Airbnb ПЂОїП… ОП†П„О№О±ОѕО± ПѓП„О·ОЅ О±ПЃП‡О® ОєО±О№ ПЊО»ОїО№ ОјОїП… ОО»ОµОіО±ОЅ ПЂПЊПѓОї П„ОїП…П‚ О¬ПЃОµПѓО±ОЅ. О•ОєОµОЇ ОєО±П„О¬О»О±ОІО± ПЂП‰П‚ ОєО¬П„О№ ОіОЇОЅОµП„О±О№. ОЈП„О¬ОёО·ОєО±, ОЅОїОјОЇО¶П‰, П„П…П‡ОµПЃПЊП‚. ОљО±ОЅОµОЇП‚ ОґОµОЅ ОјОїП… ООґОµО№ОѕОµ П„ОїОЅ П„ПЃПЊПЂОї, ОєО±ОЅОµОЇП‚ ОґОµОЅ ОјОїП… ОµОЇПЂОµ ПЂПЋП‚ ОЅО± П„Ої ОєО¬ОЅП‰. О ПЃПЋП„О± ОјОµ П„О± ОєОїО»О¬О¶, ОјОµП„О¬ ОјОµ П„О·ОЅ ПЂОїОЇО·ПѓО·, О»ОµО№П„ОїП…ПЃОіОїПЌПѓО± ОµОЅПѓП„О№ОєП„П‰ОґПЋП‚. О¤Ої ОЇОґО№Ої ОєО±О№ ПѓП„Ої interior. О”О·ОјО№ОїПЌПЃОіО·ПѓО± П‡П‰ПЃОЇП‚ П†ОЇО»П„ПЃОї ОєО±О№ П„ОµО»О№ОєО¬, ОјОПѓО± О±ПЂвЂ™ П„О·ОЅ ОµО»ОµП…ОёОµПЃОЇО±, ООІОіО±О»О± ОєО¬П„О№.

Όταν έβλεπα το αποτέλεσμα, σκεφτόμουν ότι μου άρεσε η διαδικασία, μου άρεσε έτσι όπως συγκεντρωνόμουν, μου άρεσε στην τελική να βλέπω στον χώρο δέκα πράγματα που είχαν φτιαχτεί από τα χέρια μου».

Φωτ.: Πάρις Ταβιτιάν/LIFO

Φτιάχνει έτσι ένα-δυο σπίτια φίλων και πελατών που τους άρεσαν – τότε είπε «εδώ είμαστε». Κάνει και μια πρώτη ατομική έκθεση στο Barrett με τα κολάζ, οπότε άρχισε να βρίσκει τον δρόμο του. Σιγά σιγά και στόμα με στόμα τον καλούσαν να φτιάχνει σπίτια.

«О”ОµОЅ ПѓП‡ОµОґОЇО±О¶О± ОµПЂО±ОіОіОµО»ОјО±П„О№ОєО¬, ОґОµОЅ О®ОѕОµПЃО± ОЅО± ОґОїП…О»ОП€П‰ ОјО±ОєОП„О±, ООєО±ОЅО± ПЊ,П„О№ ООєО±ОЅО± О±П…П„ОїПѓП‡ОµОґО№О±ПѓП„О№ОєО¬. О€ПЂПЃОµПЂОµ ПЊО»Ої О±П…П„ПЊ ОЅО± П„Ої ОєО¬ОЅП‰ ПѓОїОІО±ПЃО¬. О€П„ПѓО№, ОјПЂО®ОєО± ПѓП„Ої ОµПЃОіО±ПѓП„О®ПЃО№Ої ОєО±О№ ОµОЇПЂО± ОЅО± О±ПѓП‡ОїО»О·ОёПЋ ОјОµ П„Ої ОПЂО№ПЂО»Ої. О“О№О±П„ОЇ О®П„О±ОЅ ОєО¬П„О№ О±ПЂП„ПЊ ПЂОїП… ОёО± ОјОїП… ОµПЂОП„ПЃОµПЂОµ ОЅО± ОґОµОЇОѕП‰ ОѕОµОєО¬ОёО±ПЃО± П„О·ОЅ О±О№ПѓОёО·П„О№ОєО® ОјОїП…. О¤ПЊП„Оµ ОѕОµОєОЇОЅО·ПѓО± ОєО±О№ ОјО№О± ПѓОµО№ПЃО¬ ОјОµ П„О№П‚ ПЂПЃПЋП„ОµП‚ ОЅП„О№О¶О¬О№ОЅ ОєО±ПЃООєО»ОµП‚. О†ПЃОµПѓО±ОЅ, ПѓП…ОЅОП‡О№ПѓО± ОєО±О№ ОјОµ П†П‰П„О№ПѓП„О№ОєО¬, О±О»О»О¬ ПѓОєОµП†П„ПЊОјОїП…ОЅ ПЂО±ПЃО¬О»О»О·О»О± ПЂОїО№ОїП‚ ОёО± О±ОіОїПЃО¬ПѓОµО№ ОјО№О± ОєО±ПЃООєО»О± ОіО№О± П„ПЃО№О±ОєПЊПѓО№О± ОµП…ПЃПЋ. О•П…П„П…П‡ПЋП‚, ОјО№О± П†ОЇО»О·, ПЂО¬ОЅП‰ ПѓП„ОїП…П‚ ОґОµОєО¬ОґОµП‚ ПЂПЃОїОІО»О·ОјО±П„О№ПѓОјОїПЌП‚, О®ПЃОёОµ ОєО±О№ ООґП‰ПѓОµ П„О·ОЅ О±ПЂО¬ОЅП„О·ПѓО·: вЂњО±ОЅО®ОєОµО№П‚ ПѓП„Ої collective designвЂќ. О¤Ої ОП€О±ОѕО±, o ПЊПЃОїП‚ П…ПЂО®ПЃП‡Оµ, ОєО±О№ О±ПЂОµО»ОµП…ОёОµПЃПЋОёО·ОєО±. О‘ОєОїПЌОіОµП„О±О№ ОЇПѓП‰П‚ П„ПЃОµО»ПЊ, О±О»О»О¬ ОјО№О± О»ООѕО· ОјПЂОїПЃОµОЇ ОЅО± П„О± О±О»О»О¬ОѕОµО№ ПЊО»О±. О€П„ПѓО№ О¬ПЃП‡О№ПѓО± ОЅО± О±П†ОїПѓО№ПЋОЅОїОјО±О№ ПѓОµ О±П…П„ПЊ. О€ОјО±ОёО± ОјПЊОЅОїП‚ ОјОїП… ООЅО± ПЂПЃПЊОіПЃО±ОјОјО± ПѓП‡ОµОґО№О±ПѓП„О№ОєПЊ, ОєО±ОёПЊОјОїП…ОЅ ПѓП„Ої pc ОјОµ П„О№П‚ ПЋПЃОµП‚. О ОПЃО±ПѓО± ООЅО± ОґО№О¬ПѓП„О·ОјО± ОєО»ОµО№ПѓОјООЅОїП‚ ПѓПЂОЇП„О№, ОЅО± ОјОµО»ОµП„О¬П‰, ОЅО± ОєО¬ОЅП‰ ОґО№О±О»ОїОіО№ПѓОјПЊ ОєО±О№ ОјОµП„О¬ ОЅО± ОіПЃО¬П†П‰ О® ОЅО± ПѓП‡ОµОґО№О¬О¶П‰, ОєО№ ОµОєОµОЇ О®П„О±ОЅ ПЂОїП… ОјОїП… О®ПЃОёОµ, О±П‚ ПЂОїПЌОјОµ, О· ОµПЂО№П†ОїОЇП„О·ПѓО· ОєО±О№ О»ОµО№П„ОїПЌПЃОіО·ПѓОµ ПЊО»Ої О±П…П„ПЊ ПѓП‰ПѓП„О¬. О О»ООїОЅ О®ОѕОµПЃО± ПЊП„О№ П„Ої ОµОЇП‡О± ОІПЃОµО№. ОЊО»О· ОјОїП… П„О· О¶П‰О® ПЂО¬ОЅП„О± ОєО¬П„О№ ОјОїП… ОО»ОµОіОµ вЂњОґОµОЅ ОµОЇОЅО±О№ О±П…П„ПЊвЂќ, ОєО±О№ ПЊП„О±ОЅ О®ПЃОёОµ О®ОѕОµПЃО± ПЊП„О№ О®П„О±ОЅ О±ОєПЃО№ОІПЋП‚ О±П…П„ПЊ! О•ОЇП‡О± ОІПЃОµО№ П„ОїОЅ П„ПЃПЊПЂОї, ОµОЇП‡О± ОІПЃОµО№ П„О№П‚ О№ОґООµП‚ ОєО±О№ ПЂО№О± О®ОѕОµПЃО± ОєО±О№ ПЂПЋП‚ ОЅО± П„О№П‚ ОґОµОЇП‡ОЅП‰. О•ОЇП‡О± О±П†О®ПѓОµО№ П„Ої П„П…П‡О±ОЇОї, П„Ої вЂњОјОїП… ОІОіО®ОєОµ П‰ПЃО±ОЇО± ОјО№О± ОєО±ПЃООєО»О±вЂќ. Оџ ПѓП‡ОµОґО№О±ПѓОјПЊП‚ ОјОµ ОІОїО®ОёО·ПѓОµ, О¬ПЃП‡О№ПѓО± ОПЂОµО№П„О± ОЅО± П„Ої ОіОЅП‰ПѓП„ОїПЂОїО№ПЋ ОєО±О№ ОєО¬ПЂП‰П‚ ОП„ПѓО№ О®ПЃОёО±ОЅ ОєО±О№ ОїО№ ПѓП…ОЅОµПЃОіО±ПѓОЇОµП‚ ОјОµ О±ПЃП‡О№П„ОµОєП„ОїОЅО№ОєО¬ ОіПЃО±П†ОµОЇО±. О†О»О»ОїП‚ О®ОёОµО»Оµ П†П‰П„О№ПѓП„О№ОєО¬, О¬О»О»ОїП‚ ОјО№О± ПѓП…О»О»ОїОіО® ОјОµ ОјО¬ПЃОјО±ПЃО±. О‘ОіО±ПЂПЋ ПЂО¬ОЅП„О± ОєО±О№ П„Ої interior ОєО±О№ ОµПЂО№О»ОµОєП„О№ОєО¬ П„Ої ОєО¬ОЅП‰. О€П‡П‰ ОґОїП…О»ОП€ОµО№ ПЂОїО»О»О¬ П…О»О№ОєО¬ ОєО±О№ О±ОЅП„О№ОєОµОЇОјОµОЅО±, О±О»О»О¬ П„ОµО»О№ОєО¬ ОјОїП… О±ПЃОПѓОµО№ П„Ої ОПЂО№ПЂО»Ої ОіО№О±П„ОЇ ОјОїП… ОґОЇОЅОµО№ ОєО¬П„О№ ПЂО№Ої ОїО»ОїОєО»О·ПЃП‰ОјООЅОїВ».

Το όνειρο του είναι να αποκτήσει ένα ωραίο τροχόσπιτο και να κάνει τα road trip του που τόσο αγαπά.

Ωραίος, παιδιά, ο Χάρης! Φεύγοντας, μου αφήνει την αίσθηση ότι το χάπι εντ συμβαίνει τελικά και στη ζωή.