Ο ΣΥΡΙΖΑ κομμάτια και θρύψαλα, βαριά η ευθύνη του Τσίπρα…

Ο ΣΥΡΙΖΑ κομμάτια και θρύψαλα, βαριά η ευθύνη του Τσίπρα…

Οι διασπάσεις στην Αριστερά είναι σύνηθες φαινόμενο. Όμως, αυτά που συμβαίνουν στον ΣΥΡΙΖΑ εδώ και τρεις μήνες, από την ημέρα που ανακοινώθηκε η υποψηφιότητα Κασσελάκη, είναι θλιβερά εκ του αποτελέσματος. Και η ευθύνη βαραίνει όσους επέτρεψαν να έρθει αυτό το αποτέλεσμα, με πρώτον τον Αλέξη Τσίπρα.

Η υποψηφιότητα του Στέφανου Κασσελάκη είχε εξαρχής τρία χαρακτηριστικά:

Πρώτον, ήταν τυχοδιωκτική. Ένα πρόσωπο με άγνοια της ελληνικής πραγματικότητας και χωρίς να έχει καμιά σχέση με την Αριστερά έθεσε υποψηφιότητα για την ηγεσία του μεγαλύτερου αριστερού κόμματος στην Ελλάδα κι ενός από τα μεγαλύτερα στην Ευρώπη.

Δεύτερον, ήταν παραπλανητική. Με τη φόρα του «νέου» και τη μιντιακή παράκρουση που τη συνόδευσε, η υποψηφιότητα αυτή εξαπάτησε το μεγαλύτερο μέρος του κομματικού εκλογικού σώματος. Διότι του υπέβαλε την αίσθηση-και σε αρκετούς την πεποίθηση- ότι αρκούσε το «νέο» για να «νικήσει τον Μητσοτάκη». Όμως, η κοινή λογική, αλλά και τα αρχικά σημάδια, έδειχναν καθαρά ότι, μόλις θα καθόταν η σκόνη, το μόνο που θα έφερνε, αν εκλεγόταν, θα ήταν διαλυτικά φαινόμενα.

Τρίτον, ήταν καταστροφική. Δεν είναι η εύκολη, εκ των υστέρων, διαπίστωση. Δεν παριστάνουμε τους μετά Χριστόν Προφήτες. Όσοι βλέπαμε τι ήταν ο νεόκοπος υποψήφιος και τι θα έφερνε, τα είπαμε εγκαίρως. Όσοι έκαναν ότι δεν έβλεπαν, παίζοντας εσωκομματικά και προσωπικά παιχνίδια, ας τα λουστούν. Αυτά τα παιχνίδια είναι για έναν περιορισμένο μικρόκοσμο φανατικών, που πιστεύουν τις «νικηφόρες» μπούρδες του Πολάκη.

Η εκλογή Κασσελάκη δεν θα μπορούσε να οδηγήσει αλλού παρά μόνο σε αυτά που βλέπουμε σήμερα: κομμάτια και θρύψαλα.

Με ένα ουρανοκατέβατο πρόσωπο επικεφαλής, δεν θα μπορούσε ο ΣΥΡΙΖΑ να έχει άλλη τύχη. Ο Στέφανος Κασσελάκης ήταν ένα άδειο πολιτικό σακί, που δεν θα μπορούσε να σταθεί όρθιο. Πόσο μάλλον να καθοδηγήσει ένα κόμμα σε κρίση.

Αυτό φαινόταν από μίλια μακριά. Μόνο όσοι δεν ήθελαν να του δουν δεν το έβλεπαν. Και έχουν βαριά ευθύνη όσοι ενθάρρυναν και επέβαλαν την υποψηφιότητά του. Αλλά και όσοι με τη σιωπή τους οδήγησαν στην εκλογή του, αδυνατώντας- ή και αρνούμενοι- να δουν τις καταστροφικές εξελίξεις.

Ο Αλέξης Τσίπρας έχει την πρώτη ευθύνη για όλα αυτά. Επέτρεψε σε έναν ουρανοκατέβατο με τυχοδιωκτικές επιδιώξεις να καταλάβει τον ΣΥΡΙΖΑ και να τον οδηγήσει στη διάλυση. Η ευθύνη του είναι δεδομένη είτε δεν το κατάλαβε είτε είχε αυταπάτες.

Ο Ουίνστον Τσόρτσιλ το είχε πει έτσι: «Η οικοδόμηση μπορεί να είναι το αποτέλεσμα μιας αργής και επίπονης προσπάθειας πολλών ετών. Η καταστροφή μπορεί να είναι το αποτέλεσμα μιας απρόσεκτης ενέργειας, μιας μέρας μόνο»…